Soms lijkt het wel alsof we met zijn allen opnieuw opgevoed worden sinds we ons aan allerlei regels moeten houden. De gewone dingen zijn ineens niet meer zo gewoon. Bijvoorbeeld even toiletpapier halen bij de buurtsuper….. Dan heb je een uitdaging hoor!
Want tegenwoordig is dat een heel ritueel.
Je gaat natuurlijk alleen! De partner blijft gewoon thuis! Nee, ook niet voor de gezelligheid mee, gewoon thuisblijven. Doe maar iets voor jezelf! Onder deze regel vallen de kinderen natuurlijk ook, met uitzondering als het echt niet anders kan natuurlijk. Maar dan heb ik het wel over de echte kleintjes die je niet zomaar bij huis kan laten, wil je je huis nog heel terugzien.
Dat biedt geen garantie voor de toekomst trouwens.
Want ik heb ooit, als niet zo slimme 12 plusser, met een aansteker het brandvrije plafond bij ons in de keuken ‘getest’. Ik zei tegen een van mijn vrienden, Stado, dat het plafond van brandvrij materiaal was. Hij geloofde het niet. En wat doe je dan in deze pre-puberale fase? Juist, dan klim je op het aanrecht en hou je er een brandende aansteker tegenaan.
De zwarte plek die dat achterliet kregen we niet weggepoetst…
Dus neem het wat minder slimme 12 plussers-kroost toch maar mee naar de winkel. Je kan die natuurlijk altijd buiten laten staan bij de winkel want zij vermaken zich wel met hun Insta’s, Snapchats, WhatsApps (inclusief alle groepsapps waar ze inzitten..) en het kijken naar Dumpert.nl. Alvorens je naar binnen gaat pak je de winkelkar die even daarvoor gedesinfecteerd is door de jongens en meisjes die daar werken. Je bedankt ze daar vriendelijk voor en snauwt ze niet af.
Dat doe je maar als je weer thuis bent bij je partner!
Voor de zekerheid kijk je nog een keer op je boodschappenbriefje. Toiletpapier dus. Vervolgens haal je diep adem, loop je naar binnen en probeer je in te schatten hoeveel obstakels er genomen moeten worden. Die obstakels zijn niet de gewone man of vrouw die doelgericht in de winkel zijn maar die lui die ‘gezellig’ met zijn tweeën gaan omdat ze nergens anders heen kunnen en zich thuis doodvervelen.
En ja, de Efteling is ja dicht ja!
Dan kies je de kortste weg naar het pad met het almachtige en oh zo edele toiletpapier. Over het algemeen moet dit goed gaan want de meeste mensen houden zich wel aan de regels. En als er dan per ongeluk een kleine verkeersopstopping ontstaat, bijvoorbeeld bij het knooppunt broodafdeling/kaashoek/Chips & Pinda’s schap, dan lossen de deelnemers in het verkeer het onderling wel op. Op een uiterst vriendelijke manier.
Daar hoeft over het algemeen geen supermarktmanager aan te pas komen.
Nadat je dan via de huisdierenafdeling aangekomen bent bij het uiteindelijke doel en je tot de conclusie gekomen bent dat er nog wat toiletrollen staan, laat je een klein vreugdekreetje schieten. Dan pak je snel het kostbare goed en vervolg je in één vloeiende beweging je weg, in dit geval de kortste weg naar de kassa. Daar aangekomen is het even oppassen want er kan namelijk een opstopping ontstaan. Gelukkig hebben ze nu van die 1,5 meter vloerstickers waardoor het afstand houden goed gehandhaafd kan blijven. Dat zou haast elk mens met een basisschool opleiding wel moeten snappen. Nu is het aan de kassa medewerkers om tijdig een kassa bij te zetten voordat er een lange file ontstaat tot aan de vleeswaren hoek.
Maar dat kunnen die jongens en meiden wel!
Vervolgens reken je af en spreek je nogmaals je waardering uit, want zij werken immers aan het front. En zij zorgen dat wij nog enigszins veilig onze boodschappen kunnen doen. En noem hun naam, dan komt het compliment helemaal goed binnen! Vervolgens ga je naar buiten en geef je je boodschappenwagentje aan de medewerker met het duizenddingendoekje en bedank je ook die voor de prettige samenwerking.
Geloof mij, het kost je niks extra’s! Je krijgt er enkel een (waardevolle) glimlach voor terug!
Tot zover de frontlinie. Je kan ook online winkelen. Handig, nu onze bewegingsvrijheid beperkt is. De winkeliers spelen hier handig op in door via allerlei leuk opgenomen filmpjes. In die filmpjes laten ze ons zien wat de mogelijkheden zijn. Ook hier in Winschoten zie je de ondernemers de handen ineen slaan. Op een originele en verstandige manier zodat er nog steeds geshopt kan worden.
Wij hoeven ze daar enkel in te steunen, mits we straks weer gezellig willen winkelen met zijn allen!
De bouw- en tuinartikelen winkels draaien daarentegen volle bak want er is ineens tijd genoeg om te klussen of de tuin op te knappen. Dat laatste heb ik zelf ondervonden want vorige week stond ineens mijn zwager voor de deur met tegels en zand. Dat was even een schok voor mij want ik moet mij daar altijd eerst mentaal op voorbereiden.
Mijn vrouw daarentegen niet, die maakte een klein lente sprongetje.
Bloed chagrijnig hielp ik mee maar naarmate de tuin vorm kreeg en een fris windje de hitte van de zon wat aangenamer maakte, begon ik het toch wel leuk te vinden. Nadat driekwart van de tuin klaar was kreeg ik nog een opdracht mee, namelijk worteldoek leggen. Iets te snel zei ik dat ik dat wel kon en dat ik dat de volgende avond ‘even’ zou doen.
Ik kon er die nacht nauwelijks van slapen..
Het werd toch een prachtige maandagavond. Want twee engeltjes in de vorm van twee vriendinnen van mijn vrouw kwamen toevallig langs. En binnen de kortste keren lagen ze op hun knieën voor mij, handig te doen met schaar en worteldoek en alles op anderhalve meter afstand. Mijn vrouw vond dit natuurlijk hartstikke gezellig en kwam met nog cappuccino’s en koffie de tuin in.
En ik? Ik was de gelukkigste man van de wereld!
Toch sloeg de verbazing toe nadat de dames ineens over losgepeuterde nagellak begonnen. Nou, dat was wat! Ik maande hen bij de les te blijven maar ze negeerden mij … Het gebabbel ging gewoon door, zonder dat het fout ging. Niet veel later lag het worteldoek er perfect in en was er weer die bevestiging:
Vrouwen kunnen écht twee dingen tegelijk!
