Toen ik afgelopen zondagavond van werk naar huis reed, zag ik ze weer staan:
De borden met de tekst: De scholen zijn weer begonnen
Waarmee de zomervakantie voor velen onder ons weer voorbij is. Dat wil niet zeggen dat er niemand meer op vakantie gaat, integendeel. Voor de mensen die geen schoolgaande kinderen meer hebben gaat het nu los. Of ze moeten, zoals wij, al voor de kindervakantie op vakantie geweest zijn.
Of ze gaan wéér op vakantie!
Die mensen heb je ook en vallen grotendeels onder de categorie de Grijze Golf, hebben vaak hun hele leven volle bak gewerkt (dus niet in deeltijd) en halen nu hun verloren reisjes in. Tegenwoordig vaak met een camper, soms in file de berg op en de berg af, maar dat mag de pret niet drukken. Of ze zijn te herkennen aan de auto met achterop twee E-bikes.
Nee, niet die obesitas-bikes waar momenteel zoveel over te doen is.
De ouderen doen het op de ‘gewone’ E-bike, die zijn gelukkig toch wat sportiever ingesteld dan de gemiddelde jongere want ze vreten tegenwoordig kilometers sinds ze wat ondersteuning van een accu hebben. En als je ze tegenkomt zijn ze te herkennen aan die ene blik:
‘Wie döt mij wat!’
Nu zijn de ouderen natuurlijk ook wel door de wol geverfd. Zo deden zij in hun jeugd álles met de fiets. En voorbeeld doet volgen want het hele gezin ging erop uit met de fiets, een tafereel wat je tegenwoordig haast niet meer ziet. Dat is misschien ook wel de reden dat de jeugd soms ontzettend onwennig is op de fiets, in het verkeer.
Wanneer de jongere van toen 16 werd, kwamen de brommers en ontstond tevens het populaire ‘brommers kieken’. In hun jongste jeugd hadden ze zelfs enkel de fiets van oudere broer of zus, de racefiets of de voorloper van de huidige fat-bike, de zogenaamde ‘banana-bike’. Dat was een fiets waarvan het zadel de vorm had van een banaan en het hoge stuur heel sterk leek op het stuur van de destijds populaire Puch. De aandrijving bestond uit eigen kracht.
Het begrip ‘sportschool’ moest nog uitgevonden worden.
Maar de scholen zijn weer begonnen en, als ik de huidige politici moet geloven, komt er een tijd dat we geen scholen meer nodig hebben. Want we zitten onder het gemiddelde van kinderen baren, 1.5 kind per vrouw in plaats van 2.1 kind per vrouw. Daardoor is er te weinig aanwas voor al het werk wat wij met zijn allen creëren en daardoor zullen er steeds meer arbeidsmigranten naar ons welvarende landje komen om het (vuile) werk te doen. Het nadeel daarvan is dat geen enkele politieke partij daar dan nog wat aan kan veranderen. Het voordeel is dat je dan wel weer vaker op vakantie kan. Een andere optie is expres zo nu en dan het stroomnet plat leggen waardoor we weer lekker ouderwets vroeg te kooi gaan.
Of zaaddonor Jonathan Meijer moet er nog een extra slinger aan willen geven?
Maar voorlopig blijven de scholen nog wel even bestaan. En zullen de borden met ‘Wij gaan weer naar school’ nog wel jaarlijks terugkeren. Want dat is nog steeds nodig, om de simpele reden dat er elk jaar rond deze tijd weer meer verkeersslachtoffers te betreuren zijn dan in de rest van het jaar. En het houdt niet op, niet vanzelf. Volgend jaar staan die borden er weer, met het verzoek om toch echt asjeblieft niet zo hard te rijden binnen de bebouwde kom zodat onze kinderen heelhuids de scholen kunnen bereiken.
Ja, ze wijzen naar ons, de autobestuurders!
We hebben dan ook de neiging om te zeggen dat dit belachelijk is! Wij, autobestuurders, moeten rekening houden met de jeugd? De jeugd die ons links en rechts inhalen op rotondes, bij stoplichten door rood rijden of ineens oversteken omdat ze niet op het verkeer letten, maar enkel oog én oor hebben voor hun telefoon. En dan moeten we ook nog eens letten op dat gejaag van al die grijze koppen die hun E-bike niet onder controle hebben en daardoor levensgevaarlijke manoeuvres maken?
Belachelijk!!
Toch denk ik dan altijd maar weer dat iedere volwassene ooit ook jong geweest is. En dat men het toen zelf ook niet zo nauw nam met de verkeersregels. Nu was het vroeger ook iets minder druk waardoor het allemaal wat overzichtelijker was en je niet afgeleid werd door een telefoon.
Er was hooguit sprake van een Walkman.
Of door het goede gesprek wat je had met je maatje of vriendinnetje, achter op de fiets. Maar meer afleiding had je toen niet, plus het feit dat het een stuk minder druk was op de weg waardoor er nog geen ‘We gaan weer naar school’ campagne nodig was.
Maar tijden veranderen.
Het werd drukker en drukker, de voertuigen werden sneller, de wegen werden steeds begaanbaarder waardoor het wel leek of je uitgenodigd werd om hard te rijden en de wereld om ons heen veranderde in een individualistische samenleving.
Och ja, en die lontjes van ons mensen, die werden korter en korter!
Waardoor autobestuurders naar de fietsers gingen wijzen. Dat zij toch echt zelf de oorzaak zijn van al die ongelukken. Want ze letten niet op, zitten continue op hun telefoon of horen ons niet aankomen want ze luisteren naar muziek.
“Ja, logisch dat het dan wel eens misgaat!”
Ik ben van mening dat dit absoluut níet logisch is! Verstand komt immers met de jaren dus maak daar dan ook gebruik van en laat dat gaspedaal los. Doen we dat niet, dan krijg je steeds meer met snelheid beperkende maatregelen te maken, bijvoorbeeld die irritante drempels in de straten, overigens een mooi voorbeeld van eigen schuld, dikke bult. Daarnaast hebben auto’s hebben ook last van afleidingen. Naast de radio en het soms aanwezige internet staat er tegenwoordig ook een telefoon op het dashboard. Of erger, hangt de telefoon naast het oor vanwege een belangrijk telefoontje.
“Ik ben er bijna, nog even de Jachtlaan afjagen en dan ben ik thuis!”
De jeugd heeft de toekomst. Denk daaraan voordat je het gaspedaal intrapt als je langs scholen of in de wijken rijdt.
Misschien kunnen we daardoor het gemiddelde van 1.5 kind per vrouw weer ietsjes opkrikken…
