Niet alles is wat het lijkt

“Het opvoeden van mijn vier kinderen thuis is makkelijker dan leidinggeven aan deze vergadering!” Aldus Ockje Tellegen, Voorzitter van een Kamervergadering over emancipatie, na enig soebatten over wie het woord had (en mocht hebben). “Het lijkt wel een kleuterklas!”

Die ene zin omvatte alles hoe de burgers momenteel denken over politiek Den Haag!

Want het is een zooitje hoe ze met elkaar omgaan. En de vergelijking met een kleuterklas is zelfs een belediging voor alle kleuters in dit land. Man, man, man, ik blijf mij telkens maar weer verbazen wat ik lees of zie in de media. Het lijkt wel alsof sommigen continue bezig zijn met het zoeken naar quotes om aandacht te genereren. Deze Voorzitter maakte korte metten met al die ego’s. Even tot de orde van de dag en kappen met die grote bekken!

En doen waarvoor je gekozen bent!

Zo vlak voor het kerstreces vond ik dit wel een mooie afsluiting van het jaar. Zo kunnen ze onder de kerstboom eens goed gaan nadenken. En dan hoop ik dat ze gaan beseffen dat ze als volksvertegenwoordigers het volk vertegenwoordigen. Op een beschaafde manier. Wees een voorbeeld voor de kiezer en laat zien dat we in een democratie leven. Dus zonder dreigementen, scheldpartijen of provocaties. Misschien heeft dat dan wel zijn weerslag in de samenleving en winnen ze daarmee terug wat wij al enkele jaren kwijt zijn in dit land:

Vertrouwen.

Want daar komen we verder mee. Hier in huis hebben we binnenkort ook kerstreces, om precies te zijn duurt dat maar liefst twee dagen, Eerste en Tweede Kerstdag. Het politieke reces duurt drie weken want ja, verschil moet er zijn denk ik dan maar zo. Ik vind het prima maar blijf wel gewoon het land regeren want de samenleving draait gewoon door. Die kun je echt niet stilzetten.

Zoals Tita en Tika Tovenaar dat konden…

Maar dat was fake, nep. Sprookjes. Ik zeg het er maar even bij want we leven in een tijd dat nep nieuws aan de orde van de dag is. Ook hier zie je vaak dat het gaat om meninkjes van personen die zo hun aandacht weten te krijgen. Meninkjes die ver staan van de werkelijkheid en absoluut niet gebaseerd zijn op feiten. Dit soort mensen werden vroeger geholpen door deskundigen maar sinds alle bezuinigingen in de afgelopen decennia is die hulp er niet meer. Wegbezuinigd. Maar het internet is een dankbaar podium en daarmee bereiken ze weer mensen die daar gevoelig voor zijn. Hierdoor ontstaat er een soort van ‘achterban’ en die doen er ook weer alles aan om aandacht te krijgen voor hun gedachtengoed, steeds vaker kwaadschiks dan goedschiks.

En dat is weer voer voor de media.

Want de programma’s moeten gevuld worden. Dat is voor mij al een reden om niet meer naar die talkshows te kijken. Ik zit niet te wachten op gasten die allemaal een plasje willen doen over een onderwerp waar ze nooit voor opgeleid zijn geweest. Geef ze alleen een podium over hun eigen expertises. En nodig niet mensen uit die een platform zoeken voor hun eigen onzin want dan ben je alleen maar bezig met sensatie en achterklap. En ja, we worden in dit land misschien steeds goedgeloviger. Ik durf te wedden dat als ik zeg dat wij een kunstboom hebben, er mensen in dit land zijn die dat zullen ontkennen. Net zoals ik laatst mensen in korte broek zag rondlopen. Dat zijn de zogenaamde ‘Seizoen-ontkenners’. Die bepalen zelf wel wanneer het lente, zomer, herfst of winter is. Je hoeft ook niet te proberen ze duidelijk te maken dat het KNMI toch hele andere dingen zegt. Heeft totaal geen zin en is verspilde moeite.

En als Piet Paulusma zegt dat we een horrorwinter krijgen schieten ze een lachstuip!

Dat snap ik dan wel weer want Piet kondigt elk jaar een horrorwinter aan. Het begint onderhand een klucht te worden en niemand grijpt in. We hadden ooit ‘Rokjesdag’, bedacht door wijlen Martin Bril. Daarvan wist je dat die dag zou komen want er was altijd wel één mooie, warme dag in de zomermaanden. Gewoon humor in combinatie met de sierlijkheden van een vrouw. Maar bij Piet is het anders. Hij heeft schaats-ijs in zijn aderen en hij had het liefst elf kinderen op de wereld gezet en ze de namen gegeven van de Elf Steden.

Fake, het is allemaal fake en ver van de realiteit.

Want het klimaat doet niet meer wat wij in het verleden mee hebben gemaakt. Wij hebben zo’n hoge levenstandaard dat we de krachten van de natuur aan het uitputten zijn. Daar doen we allemaal aan mee, gewild en ongewild. En in sentimentele buien denken we terug aan de lange, ijskoude winters want die zijn tot de verbeelding gaan spreken. Door reclamefilmpjes van vrolijke mensen in de sneeuw, winkelkarretjes die besneeuwd op een parkeerplaats achtergelaten zijn (…) en hele gezellige, lieve en mooie mensen die aan een rijk gevulde kersttafel zitten.

Alles wordt geromantiseerd.

Zelf denk ik ook nog vaak aan die heerlijke schaatstochten in mijn jonge jaren maar mijn verstand weet dat we dat nauwelijks nog gaan meemaken. En de meerderheid van de bevolking weet dat. Die gebruiken gewoon hun nuchterheid en combineren dat met gezond verstand. Die willen niet leven in een kleuterklas en doen gewoon waar ze goed in zijn. En de ene is beter dan de andere maar ook dat hoort erbij.

Realiteitszin.

Bij ons thuis heeft mijn geliefde de boel weer wat kleur gegeven. Nadat de Sint met zijn Pieten weer huiswaarts gekeerd was, werd de kerstboom weer van zolder gehaald. Inclusief alle accessoires natuurlijk maar niet overdreven. De verlichte ster voor het raam is ze vergeten denk ik maar ik zeg niks.

Dat was ín huis.

Afgelopen zaterdag werd de buitenboel aangepakt. Licht in de duisternis maar niet zo dat het vliegverkeer het zou verwarren met een landingsbaan. En ja.
Onze kerstboom is zwart. En nep.

Maar hij lijkt wel op een kerstboom! Met ballen. Een boom met ballen.

Net als Ockje!

 

Auteur: Arjen Veldhuizen

Schrijverijtjes van Muis: Hallo, ik ben Arjen Veldhuizen en mijn roots liggen op Terschelling waar ik in 1964 ter wereld kwam (eigenlijk in het St. Jozef ziekenhuis te Harlingen maar mijn ouders woonden op het eiland). Ik ben getrouwd met Janet en wij hebben samen(gesteld) 4 zonen, Youri, Bas, Sven en Sil. Sinds mei 2020 zijn wij de trotse Oma en Opa geworden van kleindochter Roméline, dochter van Jorinde & Youri! Op de Lagere school kwam ik er al achter dat ik iets met schrijven had, als puber kwam het al meer tot uiting en eigenlijk tot op de dag van vandaag heb ik ‘schrijfdrang’. Op deze website staan schrijverijtjes, Muizenstaartjes zoals ik ze noem, over zaken die mij bezighouden en die ik in de afgelopen 7 jaar aan Facebook toevertrouwd had en teksten die ik schrijf voor Hoemannendenken.nl en OldambtNu.nl. Ik schrijf soms luchtig, soms wat inhoudelijker en laat mij graag inspireren door mijn omgeving. Hieronder staan al mijn teksten die ik vanaf begin 2011 geschreven heb, dus hoe meer je naar beneden scrolt hoe langer geleden. Veel leesplezier!

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.