Problemen zijn er om op te lossen, maar soms komen er problemen op je pad die je niet voorzien had. Eigenlijk had ik het moeten zien aankomen, weken, wat zeg ik, maanden van tevoren. Maar kennelijk wilde ik het niet zien, liep ik er voor weg of bleef ik vastzitten in de ontkenningsfase.
Tot vorige week.
De waarschuwing kwam van mijn vrouw. Op zich wel logisch, want zij woont onder hetzelfde dak als ik en zij moest het wél gezien hebben. In dit geval omdat zij hier in huis de was doet. Want daar ligt wel de basis van mijn probleem. Misschien wel de oorzaak!
Nu begeef ik mij wel op glad ijs want de was is wel ‘haar ding.’
Dus zodra ik met commentaar kom dan kan het huis weleens te klein zijn. Daarom ontken ik bij deze alle aantijgingen richting mijn vrouw, al ware zij de schuldige in het creëren van mijn probleem. Een best wel gênant probleem.
Maar zij is hier niet schuldig aan!
Nu moet ik, omdat ik net met de billen bloot ging om haar onschuld even heel helder neer te zetten, zeg maar, hier toch iets bespreken op was-gebied. Noem het opbouwende kritiek. Want zij is de allerbeste op was gebied. Het is haar Koningsnummer, zij is de Koningin van de wasmachine en haar roem reikt ver over de provinciale grenzen. Hoe vaak is zij niet gebeld voor advies hoe die dure trui of sweater gewassen moet worden. Of hoe een vlek verwijderd diende te worden. Eigenlijk is het wachten op een eigen rubriek op OldambtNu.nl:
‘Janetteket weet raadt!’
Maar enige weken geleden ontstond er toch iets. In alle onschuld hoor, het was geen geplande aanslag van mij. Ik kwam er ook pas achter toen ik na het douchen mij wilde afdrogen. Op het moment dat ik mijn neus in de handdoek stopte rook ik het direct!
P..p…parels!!
Geurparels om precies te zijn. Dat is weer een nieuwe hype op wasmiddelen gebied. Volgens mij zijn die dit jaar gelanceerd, want eerder rook ik het nooit. Nu ruik ik ze al op meters afstand. ‘Ze’ zijn dan mensen die deze geurparels ruimhartig gebruiken om hun kleren mee op te geuren. En die geur is zó penetrant, zó goor dat ze op mij werken als een rode lap op een stier. Mijn best wel gevoelige neus (sinds ik niet meer rook) laat dan alle alarmbellen afgaan en de neusklep, dat ding vooraan in je neus, probeert zich er dan voor af te sluiten, maar weet allang dat het verspilde moeite is. En aangezien onze neus nog geen geschikt deltaplan heeft klaarliggen om deze gore, kunstmatige geur te neutraliseren, kan deze doordringende geur via de neusholten achter in de neus uiteindelijk toch de neuskeelholte bereiken. Zelfs met de inzet van de zes neusschelpen die de gemiddelde neus rijk is, delven wij mensen het onderspit.
Met alle gevolgen van dien.
Op de verpakking staan misleidende teksten zoals ‘Geurbooster voor je was met een verleidelijk vleugje heliotroop, vanille en sandelhout’ of ‘Geurbooster voor je was met sprankelende citrus én geuren van sappig fruit, omgeven door transparante bloemengeuren.’ Nu heb ik wel kennis van ‘schrijversvrijheid’ maar dit slaat alles!
Verbieden die onzin!
Voordat er meer slachtoffers vallen! Maar of voorgaande nog niet genoeg is, het houdt niet op. Ze beweren dat die geur tot twaalf weken na gebruik nog te ruiken is. Twaalf weken! Dus de komende drie maanden zal ik telkens geconfronteerd worden met deze geurparels. Niet normaal! Het is wat mij betreft ‘Parels voor de zwijnen werpen’. Dat betekent namelijk het volgende: tijd verspillen door iets nuttigs of waardevols aan te bieden aan iemand die dat niet waardeert of begrijpt. Zal de dame hierin huis dat bedacht hebben toen ze in de winkel het nieuwe product in handen kreeg? Ik denk het niet, want dan had ze het wel laten staan. Terwijl zij weet dat ik nogal gevoelig ben voor luchtjes. En dan met name voor luchtjes die ergens kunstmatig aan toegevoegd zijn, zoals die geurverspreiders in stofzuigers of, soms nóg overheersender, die luchtjes in kaarsen.
De zogenaamde geurkaarsen!
Je hebt ze zelfs met geluid, dat is de openhaard-geur-kaars! De droefgeestige die dat ooit bedacht heeft moet wel onder invloed geweest zijn van een verboden, gesnoven middel! Mede daarom raad ik iedereen al aan om niks in de neus te stoppen.
Want je gaat echt rare dingen doen!
Vrouwlief wilde de parels aan de kringloop geven, maar ik raadde haar dat ten strengste af: “Daarmee zadel je een medemens in de ellende! Dat moet je niet willen. Het hoort bij het chemisch afval. Ik breng het wel naar de Stort.” Haar antwoord was helder: “Oh, nou dat zal tijd worden want ik had je begin dit jaar al gevraagd die BBQ naar de stort te brengen!” Daar had ze me. Maar dat is een ander verhaal. Ik moet eerst terug naar mijn probleem, mijn crises waar ik behoorlijk van in paniek aan het raken ben:
Mijn onderbroeken crises!
Ik draag namelijk al jaren met veel plezier en zelfs enig genot boxers van bamboe. Duurzaam, maar ook met wat minpuntjes. Zoals dat er ineens gaten in ontstaan aan de ..eh… onderkant zeg maar. Oorzaak? Wellicht een harde scheet, maar ik verdenk de wasmachine. Ik trek namelijk dagelijks een nieuwe boxer aan. Maar als ik de boxer uittrok en deze betrapte op gaatjes, gooide ik ‘m weg. Ja, in de GFT-container natuurlijk, ’t is immers bamboe!
Maar bestelde geen nieuwe.
Mijn vrouw waarschuwde al dat er steeds minder boxers in de onderbroeken lade lagen. Hoog tijd om bij te bestellen, maar ik kreeg geen contact: niet via mail, socials en telefoon. Paniek! Ik zat ineens officieel in een crisis en werd daar soms badend in het zweet van wakker. En geloof me, daar is geen onderbroekenlol aan!
Tot afgelopen vrijdag. Een mailtje van ene Liam. Met excuses, productieprobleempje. Maar nieuwe aanvoer is in de maak!
Na een vreugdedansje besloot ik van blijdschap mijn bijdrage aan het huishouden uit te voeren, het stofzuigen van de 1e etage. Toen ik de stofzuiger aandeed hoorde ik een geraas van jewelste en mijn neus bevestigde mijn vermoeden:
P..p…parels!!
