En dan is er die dag dat je erachter komt dat je hoofd niet symmetrisch is! Tenminste, dat zei die man van de brillenzaak tegen mij. Mijn bril zat niet goed waardoor een bezoekje aan de opticien wel noodzakelijk was. Vooral omdat ik er gek van werd om mijn bril steeds weer met mijn wijsvinger recht op de neus moest zetten.
Mijn hoofd niet symmetrisch! Wat denkt hij wel! Dat zeg je toch niet tegen je klanten? Zit jouw bril wel goed?
Gelukkig voor hem hebben mijn ouders mij netjes opgevoed en sloeg ik hem niet in elkaar. Ondanks dat hij vlak voor me stond, een kopstoot had hem zeker geraakt. Minimaal een gebroken neus, eventueel nog een gebroken oogkas had hem dat opgeleverd. Niet symmetrisch…
Zijn vrouwelijke collega was het kennelijk met mij eens en zag het gevaar want ze stapte direct een paar stappen opzij. Ik zag haar denken: ‘Waar is de EHBO tas ook alweer?’ Maar zoals zo vaak wist ik mij te beheersen. Beheersing die ik mee heb gekregen en waardoor ik mij kan onderscheiden van de dierenwereld. Want dieren rammen er direct op los. Als het om eten gaat maar ook bij de driften die onlosmakelijk te maken hebben met de voortplanting. Driften die wij, de mens, ook wel kennen maar dan een stuk gematigder. Waarom? Omdat dieren altijd maar denken dat ze, wanneer ze niet de ander bespringen, ze uiteindelijk zullen uitsterven.
Daar heeft de mens geen last van, uitzonderingen op de regel natuurlijk want er zijn ook mensen die zich als beesten gedragen. Helaas. En er zijn ook mensen die willen dat beesten zich gedragen als mensen maar laat ik daar helder in zijn: Dat gaat echt niet lukken!
Eenmaal thuis liep ik toch maar even naar de spiegel en begon mijzelf eens goed aan te kijken. Waar zit de fout? Hoe symmetrisch is een mens eigenlijk van nature? Nu weet ik ook wel dat ik niet moeders mooiste ben maar volgens mij mankeert iedereen wel iets. Toch? Ik druk nu bijna mijn neus op de spiegel en ja, verdomd! Dat klopt niet! Mijn ene oor staat lager op mijn hoofd dan het andere!
Mozeskriebel, ik ben niet perfect!
Ik kijk nog eens. Eigenlijk best moeilijk om ‘gelijk’ te kijken naar beide oren en direct de vinger op de juiste plek te zetten. Mijn kapper doet altijd aan beide kanten een duim. Dan staat hij achter mij en drukt de duimen ter hoogte van mijn bakkebaarden en probeert dan het evenwicht te vinden, of de grenzen van mijn opgeschoren bakkebaarden wel gelijk staan. Schilders van portretten doen dat ook wel eens, dan steken ze hun duim op naast de geportretteerde, lopen terug naar hun schildersezel en kwakken er dan weer een laag verf op.
En dat zuig ik niet uit mijn duim!
Hé! Mijn ene bakkebaard is langer dan de ander? Of is de andere korter? Ik druk nu twee wijsvingers links en rechts tegen de grenzen van mijn bakkebaarden aan en geloof het of niet maar ik heb zo wel een half uur gestaan. Nu zou je denken dat er een conclusie getrokken kan worden maar niets is minder waar, dit blijft een raadsel waar die lui van ‘Wie is de Mol’ een puntje aan kunnen zuigen. Of alles op en aan mijn kop is inderdaad niet symmetrisch waardoor ik dit nooit meer recht kan trekken. Mijn opticien heeft misschien wel gewoon gelijk. En kijk ik dus met een scheve blik tegen alles en iedereen aan, dus ook tegen de wereld. Ik voel een cosmetische ingreep aankomen. Misschien dat een plastisch chirurg mij kan helpen door het liften van een oor. De vraag blijft alleen…Welk oor?
En komt het dan nog wel goed met mijn opgeschoren bakkenbaarden?
