Bij ons is het sinds donderdagmorgen feest en kwam er, net als in Rome, ook witte rook uit onze schoorsteen! Na twee weken in conclaaf gezeten te hebben is het klaar, zijn we eruit en mogen we het wereldkundig maken. Mijn vrouw loopt al de hele week vrolijk rond en is helemaal in haar nopjes. Tot een bepaalde hoogte hoor, want als ze iets te vrolijk rondloopt hoor ik haar toch nog zo nu en dan een diepe zucht slaken omdat ze nog niet helemaal topfit is na haar galblaasoperatie.
Leuk hoor, een vrolijke vrouw!
Maar het is dus feest bij ons en ik loop in polonaise achter haar aan. En dat is ook best wel logisch want al deze vrolijkheid kwam na een periode van ergernis. Die ergernis zat ‘m voornamelijk in de kleinste ruimte van ons huis, de wc. Want dat was de enige plek in huis die nog een opknapbeurt nodig had, als onderdeel van een zoveel-jaren-plan om dit huis óns huis te maken. Jaren terug waren we begonnen met de keuken, daarna volgde de badkamer, de tuin voor- en achter en tot slot de woonkamer.
De plee was niet zo belangrijk, boven was namelijk ook een wc.
Zeer waarschijnlijk was ik al lang begonnen met het slopen van de wc als ik heel handig was geweest. Maar ja, dat is niet zo en daarom gebeurde er ook weinig. Gelukkig is mijn vrouw een doorpakker en nam ze contact op met de zoon van een veel te jonge overleden collega, die een eigen installatiebedrijf heeft: een handige Harry, maar hij heet Marchinus!
Toch een stuk origineler dan Leo XIV.
Volgens mij zijn alle mannen die een naam hebben die op ‘inus’, handig. Want hoe vaak heb ik al niet geschreven over die andere handige Harry die wij kennen, Tinus! Die heeft toch menig klus hier in huis geklaard en is daarom door mij al heilig verklaard. Maar ruim een jaar en nog wat geleden kwam die andere heilige, Marchinus, de wensen van ons bespreken en hoorde ik van alles over de tafel gaan. Het ging over tegels, nisjes, fonteintjes, spotjes en natuurlijk een wc-pot. Het fonteintje kreeg nog nader uitleg van de vrouw des huizes, die moest vlak genoeg zijn zodat er een koffiekopje opgezet kan worden:
“Want Arjen neemt altijd koffie mee naar de wc en dat gaat wel eens mis.”
Ik kwam nu even in opstand want het gaat maar om twee gesneuvelde kopjes in al die jaren. Dat valt best mee. Maar ik was het wel met haar eens dat er een ander fonteintje moest komen, een met meer ruimte om er iets op te zetten. Want naast die twee gesneuvelde kopjes ging het wel een keer of vijf ‘bijna mis.’
Dat vertelde ik natuurlijk niet.
De dag erna fietsten wij naar Siddeburen om tegels uit te zoeken en vervolgens kon het wachten beginnen. Want dat had Marchinus ook gezegd, hij had het smoordruk dus we moesten even geduld hebben. Begin april belde hij op met een datum om te beginnen. En met excuses dat het zo lang heeft moeten duren, maar wij hadden alle begrip. En geen haast want de wc werkte nog gewoon. Alleen kwam daar na een tijdje toch een kentering in, voelde de wc het waarschijnlijk al aan zijn water dat zijn laatste uren geslagen hadden. Want op een gegeven moment duurde het steeds langer voordat het waterreservoir zich gevuld had en ik had ook geen zin (en geen enkel idee) om dit op te lossen.
Van puur chagrijn ging ik steeds meer gebruik maken van het toilet in de badkamer.
Maar daar kon ik niet mijn kopje koffie kwijt dus toen hij begin april belde was ik direct enthousiast. En omdat ik de boel zelf zou slopen begon ik daar ook direct mee, zonder het ook maar een moment uit te stellen. Ik plakte de woonkamerdeur stofvrij af waarmee ik mij afsloot van de rest van het huis en lekker met de kango tekeer kon gaan. Slim als ik ben had ik bedacht mijn fiets in te zetten als ik even wat moest pakken uit het huis of schuur. Dan fietste ik met mijn fiets om ons woonblok van zes huizen heen om zoveel mogelijk tijd te besparen.
Binnen twee dagen lag ons versleten toilet in de container.
Mijn geliefde was trots op mij en die avond kreeg ik als beloning mijn lievelings chips. Enkele dagen later kwam Marchinus om de boel weer op te bouwen en dat deed hij met opvallend veel plezier. Zijn gefluit klonk mij en mijn vrouw als muziek in de oren, want als je fluit tijdens je werk heb je het naar je zin! En dat zagen we terug in de totstandkoming van ons nieuwe toilet.
Het werd een paleisje!
Tussendoor maakte ik een nieuwe verjaardagskalender, passend bij de tegels én met QR-codes van filmpjes die we ooit gemaakt hadden. Dan kunnen gasten die bij ons even gebruik willen maken van het toilet gelijke tijd filmpjes kijken, hoe leuk! Maar het werd nóg leuker, ik had bedacht dat er ook ruimte in de wc moest komen voor een speaker zodat we voortaan ook muziek op de wc hebben of lekker naar de radio kunnen luisteren.
Een fantastisch idee van me, al zeg ik het zelf!
Afgelopen donderdagmorgen mocht ik alle accessoires bevestigen, zoals de wc-rolhouder, de wc-borstel, het handdoekhaakje én de inmiddels binnengekomen kalender. Dat ging niet zonder moeite, maar mijn humeur leed daar geen seconde onder. Ook niet nadat Marchinus mij uitgelegd had waarom de oude wc niet zo gauw zich meer vulde, dat had simpel opgelost kunnen worden door het vlotterrubbertje te vervangen.
Boeie!
Nadat alle accessoires geplaatst waren kwam die andere handige Harry langs, Tinus, om de nieuwe deur te plaatsen waarmee ons geluksgevoel compleet werd. Marchinus had nog nooit zulke enthousiaste reacties gehad over een wc, maar wij vonden dat helemaal niet raar. Die avond stuurde ik een filmpje van de wc naar mijn vader en die appte het volgende terug:
“Netjes hoor, jullie kunnen zo de nieuwe Paus ontvangen!”
