Onlangs heb ik mijn oudste zoon, net vader geworden van een prachtige dochter, even flink op zijn donder moeten geven! Dat klinkt vervaarlijk en wellicht wat agressief maar het was echt even nodig! Niet omdat hij haar mishandelt of zo hoor, laat ik daar wel even heel duidelijk in zijn.
Nee, hij overlaadt haar met aandacht!
Hij is continue aan het knuffelen. Of hij verschoont haar luier en geeft de zuigeling een flesje. En hij doet haar in bad en kleed haar aan. En alles gaat gepaard met knuffelen. Dan doet hij dingen die ik ooit bij hem gedaan heb en mijn vader ooit bij mij. Zoals ‘neusje, neusje, neusje’, ‘Komt een muisje aangelopen’, of ‘Klap, ga naar de markt.’ Allemaal knuffelversjes die bij ons in de familie ooit bedacht zijn om de nieuwe leden in de familie te vermaken.
Maar je kan er ook in doorschieten.
Vooral dat ‘neusje-neusje-neusje’. Dat is in werkelijkheid namelijk neusje-gok! Dat neusje van het leutje wichie kan zó verdwijnen in een van haar vaders neusgaten! En hij blijft er dan maar mee doorgaan, terwijl je ziet dat ze maar één ding wil: Slapen! En zoveel mogelijk! Tijdens haar ontwikkeling als mooiste kindje van de wereld lag ze veilig en knus in de buik haar moeder. Natuurlijk hoorde ze zo nu en dan haar aanstaande vader wel, wanneer hij weer via de buik contact zocht met haar. Maar daar kon ze zich nog voor afsluiten.
Nu kan dat niet meer…
Uiteraard heb ik gezocht naar een antwoord op dit overdreven gedrag van mijn zoon. Had hij een meer gender neutrale opvoeding moeten krijgen? Ik weet nog dat hij op zijn 4e of 5e verjaardag van een oom zo’n roze tasje kreeg, met een roze kammetje en een roze spiegeltje erin. Hij smeet het van kwaadheid op de grond. Even helder, hij werd hier niet gepusht! Dit was zijn eigen willetje.
Door die ‘gebrekkige’ opvoeding zitten we nu met de gebakken peren…
Want hij haalt als het ware nu in. Een soort compensatie gedrag zeg maar. Het gemis van een pop in zijn jeugd versus het popke welke hij en zijn vriendin nu op de wereld gezet hebben. Ik had als kind ook geen pop maar ik speelde wel in de Poppenhoek met de poppen op de kleuterschool. Net zoals de andere jochies in de klas.
Maar er is toch ook nog een moeder in dit verhaal?
Jazeker! Alleen zij krijgt simpelweg de kans niet om moeder-babydingen te doen.
Eerst dacht ik dat het aan mij lag. Want ik heb best wel snel een oordeel klaar en betrap mezelf regelmatig op een iets te zure opmerking over nieuwerwetse dingen of uitvoeringen. Maar ik kreeg bijval, bijval van iemand die ik erg hoog acht.
Mijn vader!
De (bijna) 86 jarige overgrootvader van dit meiske om precies te zijn. Ook hij had mijn zoon de oren even gewassen. Wij hebben hem, zonder dat we het van elkaar wisten, even flink aangepakt. Dat hij die kleine met rust moest laten, rust die het meiske zo hard nodig heeft om te groeien. “Het gaat om één van de drie R’n, ‘Rust, Reinheid en Regelmaat’. “
Dat wist ik nog van vroeger toen ik zelf net vader was geworden.
“En jij bent bezig met onRust! Daar zit ook een R in maar dat is niet de goeie!” vervolgde ik mijn relaas toen ik hem telefonisch ter verantwoording riep. “En als kersverse opa heb ik het recht om in te grijpen. Dus wanneer je haar s’ nachts de fles gaat geven dan doe je niet die bouwverlichting aan maar een klein nachtlampje. En dan fluister je lieve dingetjes in plaats van hardop in hardstyle te gaan zingen dat ze lekker aan het groeien is!”
Nou, daar was hij even stil van. Even. Toen kwam zijn antwoord:
“Maar Pa, dat deed jij toch ook bij ons toen wij klein waren?” “Dat klopt jongen, maar dan was je al flink ouder, dus niet net twee weken.. En het was gewoon overdag, tussen de slaapjes door.”
Hij beloofde beterschap.
Maar even later stuurde hij weer een filmpje waarin te zien was dat het meiske de hik had. Ze lag op haar ruggetje op het grote bed en hij, startende vader, lag ernaast. Kennelijk dacht hij dat ze aan het lachen was en dat ze een spelletje wilde doen waarna hij steeds de slab op haar hoofdje legde en dan ineens wegtrok.
“Kiekeboe!”
Je zag aan haar de frustratie. Haar handjes probeerden duidelijk te maken dat ze de hik had en helemaal geen zin had in spelletjes. “Help mij van die hik af en leg mij asjeblieft weer terug in mijn bed!” leek ze te zeggen. Hij zag de wanhoop niet in haar ogen en ging gewoon door. Natuurlijk snap ik hem wel hoor, hij is zo trots op haar als een aap met zeven staarten. Zo hoort het ook te gaan.
Maar nu moet hij toch even naar zijn (o)pa’s luisteren!
Zijn enthousiasme voor zijn dochter wil hij ook heel graag delen. Want hij bestookt al zijn telefoon contacten ook met Appje’s. Over het algemeen met foto’s en filmpjes waarop zijn dochter te zien is, inclusief de verwekker.. Leuk, maar mijn telefoon draait nu overuren en het geheugen raakt voller en voller waardoor mijn telefoon trager en trager wordt. Ik zit nu dagelijks de boel op te schonen en heb al 10 gig aan foto’s op de harde schijf, enkel van dit lieve kleine meiske. Het zijn al meer foto’s en filmpjes die ooit van hem zelf gemaakt zijn!
Hij is dus helemaal in de bonen en een beetje in de war
Zo vertelde hij van de week dat de administratie van zijn werk hem benaderd had, via de mail, ik citeer:
‘Beste Youri, ik gok dat je vader bent geworden? Van harte gefeliciteerd! Wel wil ik even doorgeven dat ik jouw weekstaat ga aanpassen. Zwangerschapsverlof wordt namelijk alleen gebruikt door de dames. De dagen die jij opneemt omtrent geboorteverlof dienen geregistreerd te worden onder betaald kort verzuim….’
