God schiep hemel en aarde en zag dat het goed was. Hij was, zeg maar, de Opper Schepper. In de jaren erna hebben velen onder ons Zijn voorbeeld gevolgd door ook dingen te scheppen. Creëren. Dingen bedenken, maken, uitvoeren. Creatief bezig zijn. Dat zit in de mens. Niet in elk mens, hoor. Nee, je hebt ook publiek nodig. Want elk creatief mens wil gezien worden, al was het alleen maar om de daardoor verkregen inspiratie je in staat te stellen om nóg creatiever te worden.
En na het creëren zien dat het goed is, mede door enthousiaste reacties van het publiek.
Zo is er bij Winterswijk een steengroeve. Sinds 1932 wordt daar kalksteen gewonnen maar tijdens de bouwvak wordt het gebied vrijgegeven. Dan rest slechts de kalkrotsen en één stopcontact. En dat biedt creatievelingen een vrijplaats om iets te bedenken. Tot ons aller vermaak!
Zo kregen mijn vriendin, een collega en ik, vandaag precies een week geleden, de gelegenheid om getuige te zijn van een prachtige uitvoering van Roger Waters’ The Wall, onder regie (en vormgeving) van onze gemeenschappelijke vriend/soulmate Jasper Korving. Het was mijn eerste kennismaking met de steengroeve. Of je in een andere wereld terecht gekomen was. De enorme kalkrotsen ommuurden een prachtig podium met er tegenover twee tribunes. En boven ons slechts de sterrenhemel als dak. Achter de tribunes waren standjes ingericht voor warme of koude dranken en versnaperingen. En daar weer achter de toiletgebouwen waar vrolijke ‘verpleegsters’ de scepter zwaaiden. Het was daar fijn plassen! Bandjes uit de regio vertoonden hun kunsten op kleinere podia en begeleidden ons bij de koffie. Iets na acht uur, de zon was bijna verdwenen achter de kalkrotsen, begon het spektakel. Het voorprogramma behelsde The Wall of Fame, begeleid door een enorm koor, het Eerste Achterhoeks Metropool Orkest en The Wall of Fame Band (na de pauze The Wall Band): de Logical Song van Supertramp, Worn Down Piano van de Mark & Clark Band en Cosmik Debris van Frank Zappa werden onder andere op een meesterlijke manier ons voorgeschoteld. En als slotstuk Child in Time van Deep Purple! Of mijn pick-up voor mij tot leven kwam!
Na deze fantastische warming up van de avond begon de uitvoering van The Wall. Vers in mijn geheugen zaten nog resten van de indrukwekkende uitvoering van Pink Floyd in Berlijn, 1990, net na de val van De Muur in 1989…”Tear down this Wall!”
De vraag voor mij was dan ook of deze avond mij die resten van herinneringen aan Berlijn zou doen vergeten…
Wat wij zagen is eigenlijk niet te beschrijven, ondanks dat ik middels dit stukje tekst toch een poging doe. Ben al de hele week aan het nadenken hoe het te beschrijven. Hoe beschrijf je zóveel enthousiasme en creativiteit?
Godverrr…wat was het goed! Ik zat te springen op mijn zitplaats, moest regelmatig tranen wegpinken van ontroering en kwam ogen tekort voor alles wat er voor mij zich afspeelde. De entourage, het licht, de videobeelden op de muren van kalk, de zang en de muziek, maar ook de dansuitvoeringen vlak voor ons podium. Je zag de inspanningen van de dansers en danseressen er letterlijk afspatten. Allen amateurs maar zo ontzettend professioneel! Natuurlijk was er wel eens een toontje wat niet helemaal lekker liep maar dat is voor muggenzifters. Het was live en je werd als toeschouwer totaal meegezogen in het verhaal. Je werd onderdeel van het leven van Roger Waters…
Warme kleding werd geadviseerd maar eigenlijk was dat overbodig want we kregen het al warm van de uitvoering én van het enthousiasme van de 400 medewerkers! Vanaf de parkeerplaats tot aan het einde van de avond werden we op de meest hartelijke manier ontvangen, namelijk gemeende hartelijkheid! Dit was de Achterhoek op haar best, een plek die ons deed denken of we aan het einde van de wereld terechtgekomen waren. Niets is minder waar natuurlijk, dat is de arrogantie van ons Westerlingen. Wij overschreeuwen ons zelf soms als we het over mensen hebben ‘uit de provincie’.
Mooie dingen die het leven wat kleuren. Het hoeft niet elke dag, een beetje is genoeg. Deze voorstelling heeft daar voor mij, voor ons, weer aan bijgedragen. God schiep hemel en aarde en zag dat het goed was. Vierhonderd mensen in de Steengroeve schiepen een onvergetelijk spektakel en zij en wij zagen dat het goed was. Ik stelde mijzelf de vraag of deze uitvoering van The Wall de uitvoering in Berlijn zal doen vergeten.
Daar kan ik volmondig met ‘Ja!’ op antwoorden.
Met dank aan
http://www.steengroevetheater.nl/
http://www.omnipodium.nl
