Vroeger had je vaste dagen om wat te doen. Op maandag deed men de was, op dinsdag werd die was gestreken, op woensdag werd de kapotte kleding ‘versteld’ (voor de jeugdigen onder ons: versteld is een ander woord voor reparatie) en at men vaak een gehaktbal bij het eten, op donderdag was het ‘kuis’ dag (voor de jeugdigen onder ons: kuisen is schoonmaken), op vrijdag at men vis omdat enkele religieuzen ooit bedacht hadden dat er op die dag geen vlees gegeten mocht worden, de zaterdag was de dag om te klussen en werd het grind in de tuin of oprit aangeharkt en op zondag ging met naar de kerk.
En op maandag begon voorgaande riedel helemaal weer van voren af aan!
Hier krijg ik dus jeuk van. Ik hou niet van dit soort ritmes. Daarom zul je mij nooit horen zeggen dat vroeger alles beter was. Want vroeger was alles niet beter, vroeger is geweest en zal nooit meer terugkomen. Net als deze dag die ook weer voorbij gaat. Net zoals Koningsdag ook weer voorbij is. Die dag was vroeger wel beter want het werd altijd gevierd op 30 april, Koninginnedag. Toen was het negen van de tien keer wél mooi weer. Koningin Beatrix dwong dat kennelijk af, ze had, heb ik van horen zeggen, een direct lijntje met ‘boven’. Haar zoon nam op een gegeven moment de tent over en omdat hij ook niet van repeterende dagen hield besloot hij zijn verjaardag gewoon op zijn eigen verjaardag te vieren.
Met slecht weer als straf…
Vrijdag slingerde het Rode Kruis zelfs het bericht de wereld in dat de Koningsdag-vierders op moesten passen op onderkoeling! Ja, echt waar, de betutteling ten top en de krant van Wakker Nederland die niks moet weten van regeltjes, deelde graag dit bericht.
En alle landen om ons heen lachten besmuikt in hun vuistje, die gekke Hollanders toch…
Herinneringen aan vroeger zijn natuurlijk wel altijd leuk om zo nu en dan even terug te halen. Absoluut. Maar de wereld draait wel door en stilstand is achteruitgang. Hier bij mij thuis leven we dan ook van dag tot dag. Hier geen ‘maandag wasdag’. Hier hangen mijn onderbroeken nooit op dezelfde dag aan het wasrek in de tuin. Nee, die kunnen op elke dag van de week wel een keer gespot worden in onze tuin. En weet je hoe mijn vrouw die onderbroeken checkt of ze droog zijn?
Dan grijpt ze even met haar hand in het kruis!
Onderhands! Meestal doet ze dat in de loop, als ze even achter huis moet zijn. En als ze nog wat vochtig zijn dan blijft het slechts bij kruisgrijpen en loopt ze gewoon door. En nee, het is niet op zijn Trump’s. Ze doet het op haar eigen manier; vluchtig maar wel elegant. Zij wast dus wanneer het uitkomt. Gewoon omdat dat kan. Heerlijk. Geen dag is hier hetzelfde. Geen sleur achter onze deur.
Nu hoor ik je al denken: Waarom doet zij de was? Waarom doe jij dat niet? Je houdt niet van vaste dagen maar wel van vaste patronen? Ze strijkt ook zeker alles zelf? Ben je zo ouderwets ingesteld? Ze vult zeker ook elke dag je broodtrommeltje? En als het beleg je niet zint geef jij haar zeker commentaar?
Ruuuustiggg!
Zij doet inderdaad de was. Niet omdat ik het niet wil of dat ik het niet kan. Ik weet heus wel het verschil tussen de bonte en de witte was en dat bepaalde kledingstukken niet te heet gewassen mogen worden. En dat sommige kledingstukken niet in de droger mogen. En nog iets, ik kan ook strijken. Dat heeft zij mij enkele jaren terug geleerd. Via Skype, omdat zij in Winschoten woonde en ik nog in Den Haag. Ik ging dan met de strijkplank voor de camera van de computer staan en dan gaf zij aanwijzingen. Ze was het alleen niet eens met de randverschijnselen die via haar beeldscherm tot haar kwamen, randverschijnselen die ikzelf had bedacht om het strijken enigszins wat op te leuken. Want links, op het uiterste puntje van de strijkplank stond een glas whisky en helemaal rechts een asbak met een brandende peuk. Zo kon ik mijn verslavingen combineren met dit gezellige, huiselijke tafereeltje.
Als het had gekund had ze mij zó door het scherm getrokken!
Maar ik kan het allemaal. Alleen ik mag het niet doen van haar! Terwijl zij eigenlijk precies hetzelfde doet als ik maar nét even anders. Het zal ‘het gevoel’ wel zijn. Vrouwen doen graag aan gevoel. Ik denk enkel: zou gauw mogelijk die was wegwerken! Nou, ‘even’ is er echt niet bij. Bij de wasmachine staat een enorme verzameling aan middeltjes en geurtjes die de was schoon, zacht en lekker moeten maken. Toen ik nog op mezelf woonde stonden er slechts drie flessen, voor de witte was, de bonte was en de verzachter.
Hou het simpel.
Maar mijn kennis is haar te min. Haar kennis van het wassen daarentegen is internationaal bekend. Onze gezamenlijke zonen bellen regelmatig voor adviezen wanneer zij aan het wassen geslagen zijn. Ja, de jongens zijn hartstikke modern bezig en wassen, strijken en koken erop los. Dat komt natuurlijk omdat de vrouwen in hun leven van dezelfde generatie zijn en zij weten niet beter dat zowel de man als de vrouw de was doet.
Want die generatie doet absoluut niet aan vaste patronen.
Dat hebben ze weer van ons geleerd en dat doet mij deugd. Zoals wij de vaste patronen van onze ouders verafschuwden, verafschuwen onze nazaten weer de onze en doen ze het op hun manier. Maar toch zei mijn oudste zoon laatst tegen mij dat hij het opvoeden heel anders zal gaan doen, ondanks dat ik best wel streng was (maar wel rechtvaardig) en zo nu en dan lijnrecht tegenover hem stond.
“Ik ga heel streng zijn!” zei hij.
Prima. Veel succes. Ik zie dat kleine grut wel tegemoet als ik moet oppassen. En dan vertel ik ze wel hoe wij het deden en hoe hun vaders daar destijds op reageerden.
En vervolgens ga ik ze alles leren wat hun ouders eigenlijk niet willen!
