Mijn vrouw wil waslijnen in de tuin want die had ze ook op haar vakantieadres. Dat was haar goed bevallen: “Het is zóóóó heerlijk om je was buiten op te hangen! Je ziet dan alles lekker wapperen in de wind en ja, het ruikt ook zo heerlijk als het buiten gehangen heeft. En het is zo droog!”
Ik kon het niet met haar eens zijn….
Eerst wel hoor. Toen ik in de vakantie iets eerder van bed was dan zij hoorde ik de wasmachine zijn laatste lied centrifugeren. Even later gooide ik de was in de wasmand en liep naar buiten, naar de waslijnen. Er stond een klein wit tafeltje naast, die was bestemd voor de wasmand. Die link kon ik zelf wel bedenken als moderne man zijnde.
Want mannen zijn praktisch!
Maar mannen zijn ook haantjes! Dat zagen we weer tijdens het politieke zomerreces toen er toch weer wat politici van zich lieten horen. In negatieve zin en als klap in het gezicht van hun kiezers. Want er is ruzie in de Baudet en de Rebellenclub. De een kreeg meer aandacht dan de andere en wat doe je dan als haantje? Juist, de gebraden haan gaan uithangen! De dames van de PvdD hadden daar ook moeite mee want de oprichtster wil dat er iemand opkomt voor het dier, dus ook voor de gebraden haan. Maar het inmiddels vertrokken Partij voor de Dieren lid waarmee ze het aan de stok kreeg, wilde juist dat ook de menselijke problemen van de gebraden haan benoemd worden.
Dat zowel het dier maar ook de mens wel eens hulp nodig hebben.
En laten we eerlijk zijn tegen elkaar, wij mensen zijn natuurlijk beesten als het om huisdieren gaat. En we slaan alleen maar door want we willen het beste voor ons huisdier. We behandelen onze huisdieren als mensen en dan geven we ze, bijvoorbeeld, een stukje (kruidige) worst.
Of sterker, het dier eet mee met wat die dag de pot schaft!
Nu ben ik geen kenner van dieren maar ik weet wel dat dieren andere voeding nuttigen dan de mens. Dat spul is gewoon te vinden in de supermarkt, sterker nog, tegenwoordig heeft elk zichzelf respecterend dorpje of winkelcentrum wel een dierenwinkel waar je dat allemaal kan kopen. Plus nog alle andere, vaak onnodige accessoires zoals een elektrische deken, hondensokken met anti-sliplaag, een decoratieve drinkfontein, een opblaasboot, een knuffelhol of speelgoed uit de intelligentie-speelhoek.
Dat laatste is voor katten, die zijn kennelijk slimmer dan honden..
Ja, de vrouwen doen dus tegenwoordig ook aan haantjesgedrag. Op zich een mooi bewijs dat man en vrouw steeds gelijkwaardiger worden maar persoonlijk krijg ik er ontzettende jeuk van, meer dan van die arme processierups. En over deze diertjes gesproken, wie komt er voor deze onschuldige diertjes op? Diertjes die zo lekker knus in onze bomen hangen?
Niemand!
En ondertussen doen we er alles aan om deze aankomende vlinders af te maken… Eigenlijk is het gewoon een vorm van genocide, dat durf ik hier wel te beweren. En eigenlijk is het wachten op het moment dat iemand oproept tot een stille tocht, op Facebook bijvoorbeeld.
Inclusief een minuut stilte.
Maar ik dwaal af, ik had het over de dames van de Partij voor de Dieren. Want terwijl zij aan het kibbelen waren speelde zich een drama af in menig tuin. Gelukkig zag een oplettende facebook strijdster dat wél en zette dat direct online. Binnen no time werd het massaal gedeeld waardoor erger voorkomen kon worden. Maar dat was door haar inbreng, niet door die van de PvdD! Het trieste aan dit verhaal is dat de moordenaar er eigenlijk niks aan kan doen, ze voeren enkel een opdracht uit.
En dat is het gras maaien!
Grasmaaien? Ja! De slimme robot grasmaaier die tegenwoordig ons gele …euh…groene gazon maait, schijnt nogal rigoureus te werk gaan. Ze zien namelijk de baby-egeltjes boven het hoofd en maken ze een kopje kleiner. Rigoureus vermalen ze alles wat ze op hun pad tegenkomen; egeltjes, mollen maar ook veldmuisjes. Met al die open slaapkamerramen van tegenwoordig moet je het geweeklaag wel eens gehoord hebben….
En dan gaat het egeltje, het molletje of het muisje dood.
En dat is de schuld van de mens omdat die te lui is om het gras te maaien! En doordat de mens dat gras niet meer hoeft te maaien is er geen lichaamsbeweging meer waarna obesitas de macht overneemt van het menselijk lichaam. En dan moet je weer naar de sportschool. Zo snijdt het mes van de slimme robot grasmaaier uiteindelijk aan twee kanten. Daarom heb ik het gras zelf gemaaid op ons vakantieadres. Met een domme elektrische maaier. Want ik moest rekening houden met de palen van de waslijnen.
En het witte tafeltje waar de wasmand nog op stond.
Binnen no time had ik de was opgehangen en inderdaad, het was een mooi gezicht al die wapperende was. Even later vertelde ik tijdens het ontbijt dat ik de was al opgehangen had en dat het inderdaad geen straf was om te doen. “En het is inderdaad een mooi gezicht, dat gewapper! Net als vroeger!” zei ik, gemeend. “Ja he, eigenlijk moeten we thuis ook maar een paar waslijnen ophangen…..”
“Als de was droog is dan ga ik het gras maaien, goed?” zei ik, totaal in Zen met mijzelf omdat wij het zo eens met elkaar waren. Dat kwam vast door de vakantie die wij genoten. Ze knikte en liep glimlachend de tuin in. Enkele minuten later was ze alweer terug terwijl ik nog even een beschuitje smeerde.
“Schat..”
“Lief hoor, dat je de was opgehangen hebt, maar dat heb je zeker nooit eerder gedaan?” Ik keek haar vragend aan en begreep uit haar woorden dat ik iets niet goed gedaan had. En dat had ik goed gezien. Want alles hing door elkaar zei ze, sokken, handdoeken, mijn zwembroek, handdoeken, haar BH, theedoeken, mijn kroeldoekje… Dat hoorde niet, je moet altijd van groot naar klein werken of andersom.
Tja, wist ik veel. Ik had gewoon de volgorde van de wasmand aangehouden.
Dat noemen we ook wel praktisch…
