De Partij voor de Dieren heeft weer wat bedacht… De PvdD wil dat je, na het diner, een doggie bag aangeboden krijgt. Een wat?! Een doggie bag. Dat is een zakje waarin je de resten van het eten in kan stoppen en je het later, thuis bijvoorbeeld of in de trein, op kan eten. Of je neemt het mee voor de hond (oefff..dat is zo jaren tachtig!). Afijn, toen ik het las hadden ze mijn aandacht want het is te stom voor woorden. Net zoiets als over die goudvissen die niet meer in een ronde kom mogen zwemmen. Of over die muizenvallen in de 2e Kamer zelf, de vallen die daar gezet werden waren niet diervriendelijk!
De reden van het bedenksel is dat men vindt dat er teveel eten weggegooid wordt. En dan moeten de restaurants het voortouw in nemen. Te gek voor woorden. Elk restaurant zal echt niet teveel op tafel zetten. Dat is economisch onverstandig en elke eigenaar zal hier zoveel als mogelijk op beknibbelen. Aan wie ligt het dan? Aan ons zelf. Wij zouden opnieuw opgevoed moeten worden wat eten betreft. Nu vreten we de hele dag door, de jeugd neemt rustig nog een zak chips voor het eten en vervolgens vragen de opvoeders zich af waarom ze toch zo treuzelen met het echte eten.
Het ligt dus aan de persoon die besteld. Als je teveel hooi (!) op je vork neemt, als je ogen groter zijn dan je trek, kan je er op wachten dat het bordje niet netjes leeggegeten zal worden. Daarnaast is er nog een categorie die moeite heeft met de grootte van de porties. Dan zijn de ouderen onder ons. Want hoe ouder je wordt, hoe minder ruimte er is in je maag. Komt waarschijnlijk doordat alles krimpt. Toch zijn er al restaurants die hier op in spelen door kleinere stukken vlees aan te bieden. Uiteraard tegen een kleinere prijs. Een soort van kindermenu voor ouderen zeg maar. Dat soort initiatieven zal de PvdD moeten aanmoedigen. Want stel dat ik, een leek in de keuken (wat niet zo is maar dat moet nu even voor ’t verhaal), na het diner de resten in een zakkie schuif om mee te nemen. Stel dat ik erna nog even de stad in ga voor een biertje op het terras want het is zo’n hele mooie, warme zomeravond.. Dan kom ik dus uren later thuis, heeft het rest-eten al lekker zitten broeden in mijn jaszak en leg ik het, dan pas, in de koelkast.
De volgende dag hoef ik niet te koken en de dag erna niet naar mijn werk: ziek door voedselvergiftiging!
