Voorzichtig durf ik het te zeggen: het is rokjesdag! Een van de mooiste en leukste dagen in het jaar en ooit prachtig opgetekend door wijlen Martin Bril. Ik word daar vrolijk van en volgens mij ben ik daar niet de enige in. Ik had vanmorgen toen ik opstond al een vermoeden want toen ik naar buiten keek zag ik een strakblauwe hemel met hier en daar vervagende witte condenssporen van voorbij gevlogen vliegtuigen. Vliegtuigen die onderweg zijn met mensen waarbij de winterdip nog haar nasleep kent en op zoek zijn naar warmere streken.
Wat zullen ze zuur kijken als ze, net na het opstijgen van Schiphol, door het vliegtuigraampje naar beneden kijken…
Vrolijke Ilse had een jurk aan toen ze met Waylon haar ’ding’ deed. Ik vond het direct al een goed liedje toen ik het voor het eerst hoorde bij DWDD. Of beter gezegd: een mooi liedje. Oké, die hoed had wel wat minder gekund maar aan de andere kant hebben we in het verleden al erger meegemaakt: ik noem bijvoorbeeld de pakken van de heren Jeroen, René en Gordon. Sinds Anouk heeft het Songfestival mijn aandacht weer en dat was een grote verrassing van mezelf vond ik zo. Het resultaat was terecht en de tranen van Ilse bij Humberto waren echt.
Van de Dodenherdenking wordt niemand vrolijk. Ik was aanwezig bij de herdenking op Terschelling. (In mijn ogen misschien wel de mooiste plek om te gedenken.) Toen het Wilhelmus gezongen werd luisterde ik zwijgzaam doch aandachtig; om mij heen werd flink meegezongen en ik wilde dat niet verpesten met mijn stem. Ieder zijn, daar is tie weer, ‘ding’. We gedenken opdat wij niet vergeten en dat is mooi en goed. In gepaste stemming. Toch moest ik even lachen toen ik de dame naast mij ineens hoorde afwijken van de gebruikelijke tekst van ons volkslied: “De Koning van Hispanje die ik niet altijd heb geëerd.’ Een klein protest. Mooi, moet kunnen. ‘Drie maal drie is negen en ieder zingt zijn eigen lied zongen wij als kind’: Mede dankzij degene die we massaal herdachten mag iedereen zijn eigen lied zingen.
Dan de vrolijkheden van Generaal van Gaal. Daar kunnen we nu weer dagelijks van genieten want het WK staat voor de deur. Het is altijd weer spannend wat hij zeggen gaat en oh wee, stel geen domme vragen! Eigenlijk is het gewoon cabaret wat hij doet.
De media begon van de week te piepen want er was nog niet echt sprake van de zogenaamde ‘Oranje-koorts’. Een handjevol mensen stonden de Oranje sterren op te wachten maar meer dan een dikke auto zagen ze niet. Dat de koorts er nog niet is snappen de echte voetbalkenners wel. Want de twijfel is groot of we 1e ronde wel doorkomen. Maar ja, men twijfelde ook aan ‘Calm after the storm’….
Rokjesdag dus. In de trein heb ik er al drie gezien. In de schone trein! Helaas werd mijn vrolijke bui teniet gedaan doordat iemand deze dag verkoos om nooit meer een rokjesdag mee te maken. Sneu. Tragisch voor alle betrokkenen. Waarschijnlijk zag hij/zij de zon niet meer schijnen.. De trein stopte in Leiden en ging niet verder. Ik kom nu een uur later aan in Groningen en zou daarvan flink kunnen balen maar dat doe ik niet.
Wat is dat ene uurtje op een heel leven? Prettig weekend!
