Het is weer zover, lente! Al ruim een week. Maar het zat al eerder in de lucht, want ik heb al dit jaar al een paar keer gehad dat ik er s ‘nachts wakker van word. Want lente maakt best veel herrie al zullen de liefhebbers daar anders over denken. Ik word weer elke ochtend wakker geschreeuwd door vogels, kraai, duif én haan!
Die haan was vorige week toen we een paar dagen bij mijn vader waren.
Wij slapen altijd met open raam en dat beest begint al bij het krieken van de dag met kraaien. Volgens de geschriften doet hij dat om zijn omgeving, voornamelijk kippetjes, te laten zien hoe sterk en gezond hij is. Haantjesgedrag dus, een gedrag wat tegenwoordig weer helemaal in is bij een bepaald soort mannen.
Net als het kraaien héél irritant!
Nou maakt deze haan het wel erg bont want ik hoor hem ook overdag tekeergaan en dan denk ik, ‘Jonguh, doe effe normaal! Ga naar de sportschool en ga daar lekker staan kraaien!’ Maar sinds ik zijn kippies gezien heb, begrijp ik hem ook wel een beetje. Want het zijn niet zomaar kippies, nee, dit zijn Kippies met de Grote K, categorie sierkippen. Daardoor werd ik toch nieuwsgierig naar de haan, want als die meiden al knap zijn, hoe ziet die haan er dan uit?
Gelukkig konden de eigenaren, de buren, het mij uitleggen.
En toen vielen alle puzzelstukjes op hun plaats! Want er zijn namelijk twee hanen, een Zijdehoen haan én een Cochin haan. En ja, twee hanen en zes kippies, dan moet je natuurlijk wel van goeden huize komen. Dus het kan best wel zo zijn dat de ene haan vroeg in de morgen begint met kraaien en de andere haan het overdag doet. Kwestie van taakverdeling. Toen ik dat wist was de irritatie ook wel weer weg want het is eigenlijk net als in de mensenwereld. Zo zag ik laatst het datingprogramma First Dates en daarin verschenen aan de bar een vrouw, een man én nog een vrouw.
De dames waren ‘poly’.
Dat moest ik even opzoeken: polyamoreus, oftewel meervoudige liefde. Nu was die haan, euh… man positief verrast en er verscheen een brede glimlach op zijn gezicht. Die glimlach bleef ook tijdens het eten vast op zijn tronie staan en hij groeide van trots met de tijd dat voor- hoofd- en nagerecht weggewerkt werden. Hij was er zelfs zo van onder de indruk dat toen men later die avond vroeg wat hij gegeten had, zich niets meer wist te herinneren… Na de vraag of ze met elkaar verder gingen, werd hij ruw uit zijn droom geholpen:
De dames gingen verder met elkaar en hij mocht wieberen!
Het is dus duidelijk lente! En buiten is het een komen en gaan van gevogelte die beginnen met de voortplanting. En dat doen ze niet zachtjes en achter gesloten deuren en ramen, nee, dat doen ze gewoon in het openbaar en met veel lawaai. Voor mijn gevoel pal onder mijn raam en het begint zo rond vier uur. Mijn vrouw vindt het heerlijk en dat vindt ze ook van de hierboven genoemde haan.
Ik doe tegenwoordig oordopjes in.
Maar het kan erger. Zo liepen wij een keertje een winkel in waar wij verwelkomd werden door vrolijk gesjirp van vogeltjes. Nu waren dat geen echte vogeltjes, we werden in de maling genomen door een apparaatje waar die geluiden uitkwamen. Een soort muziekdoosje, maar dan met vrolijk fluitende vogeltjes. Wij waren direct verkocht en rekenden even later zo’n doosje af. Dat is snel geschreven, maar de prijs die we ervoor moesten betalen deed mij zo erg duizelen dat ik allemaal vogeltjes rondom mijn hoofd zag fladderen.
Net zoals in tekenfilms zeg maar.
Ik stel me dan altijd voor dat de bedenker van dit ding zich helemaal het schompes lacht, terwijl hij op een tropisch eiland zijn geld aan het tellen is. Maar in plaats van terug te gaan naar de winkel besloten we het vogelhuisje toch maar te houden. Leuk voor op de wc hadden we bedacht. Want zodra je dan de wc betreedt detecteert het vogelhuisje en beginnen de vogeltjes het hoogste lied te zingen.
Om gek van te worden!!
Bij ons thuis staat dat ding inmiddels uit. Maar toen ik een tijdje terug bij mijn broer was en even gebruik maakte van hun toilet, hoorde ik ze ook ineens zingen en wist ik niet hoe snel ik dat ding op non-actief kon zetten. En daar bleef het niet bij. We waren vorig weekend een paar dagen bij mijn vader omdat deze even wat zorg ondersteuning nodig had. Toen ik die avond de wc betrad werd ik ook weer verwelkomd door geflierefluit van dat fladderend gespuis. Wat bleek, die had mijn vader als cadeautje gekregen!
Ik zie door al die doosjes het bos niet meer!
Het is overduidelijk lente, want het geneuzel over ‘de week van de lentekriebels’, de week dat er op scholen op allerlei niveaus een soort van seksuele voorlichting gegeven wordt. Ook dit jaar wordt er door een klein extreem conservatief clubje weer allerlei onzin over verspreidt. Want zij willen dat onze jeugd dat allemaal niet hoeft te weten, nergens voor nodig. Nou, naast het feit dat het juist heel goed is voor de jeugd om alles te weten over de bloemetjes en de bijtjes, is bewezen dat de jeugd zich daarin veel beter is gaan gedragen. Dat was in mijn tijd wel anders. Dan moest je zelf, maar op ontdekkingsreis en de enige boodschap die ik meekreeg van thuis was de volgende, merkwaardige zin:
‘Speel niet met licht en vuur!’
Het leek op een soort Bijbelse tekst, maar zo bijbels waren mijn ouders nu ook weer niet. Later, toen ik als volwassene bestempeld werd, kon ik er wel iets van maken, maar duidelijk was het absoluut niet. Die lentekriebels zijn dat gelukkig wel, gewoon transparant zoals we dat wel van meer zaken willen tegenwoordig in plaats vanuit achterkamertjes.
Een goede zaak. Net zoals dat die vogels en hanen mij steeds weer wakker maken. Want zolang ik niet gewekt word door bommen en granaten heb ik niets te klagen.
Echt niets!!!
