Terwijl de mieren kop aan kont ons huis binnen stormen zoek ik mijn heil in de tuin want onze Lieve Heer heeft de airco aangezet. Verderop hoor ik het gedonder van naderend onweer maar volgens de ‘buien-app’ zal het onze locatie passeren waardoor ik de kans greep om na 14 dagen weer eens in een tuin te zitten. Want voorgaande periode moest ik het doen met een flat en een balkon en daardoor was mijn zomergevoel ver te zoeken, vervloekte ik de warmte en ontstonden er geen verhalen ‘in de spelonken van mijn geest’ zoals mijn goede vriend Jan Leendert dat altijd zo mooi zegt.
Bam!!!!
Oei, dat was dichtbij! Ik kijk naar mijn geliefde en vraag haar mijn hand vast te houden. Vragend kijkt zei mij aan. “Mocht de bliksem nu via onze (roze) parasol inslaan dan sterven we hand in hand… Hoe mooi wil je het hebben!” antwoordde ik. Op datzelfde moment weer een enorme klap en wij lagen al onder de tuintafel! Na inspectie van lijf en leden op een niet erotische manier bleek alles nog heel en ontdekten we wat die 2e klap was: de hordeur van de keuken was spontaan teruggeschoten in zijn behuizing! Was dit een teken van hogerhand? Dat ik niet mag spotten met het lot?
Maar de Groningse nuchterheid leerde ons dat de hordeur de laatste tijd wel vaker spontaan dichtklapte dus het is gewoon een technisch dingetje, magneetje vervangen of zo…
De lucht wordt lichter en ik zet nog wat extra mieren lokdoosjes neer. Mieren lokdoosjes? Eigenlijk een raar woord. Je wilt van dat gespuis af maar je zet doosjes neer om ze te lokken… Zo hoorde ik van de week ook het woord ‘tussendoor-schap’. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, wat betekende dit woord nu weer? Het is supermarkt-jargon want we hebben het hier over een schap waar enkel tussendoortjes in te vinden zijn. Zoals bijvoorbeeld van die mueslirepen of ontbijtkoekjes met noten en rozijnen. Voor de tussendoor trek. Want ja, we eten immers de hele dag door en dwalen steeds verder af van een stevig ontbijt, een lichte lunch en een Bourgondisch diner. Om nog even iets toe te voegen aan voorgaande onzin, het balkje wat bij de kassa door de caissière (vaak vinnig of verveeld) doorgeschoven wordt naar de eerstvolgende klant heet een beurt-balkje.
Het is maar even dat je het weet.
Zo is er ook nog het woord/ begrip ‘etnisch profileren’. De betekenis hiervan is dat mensen met een kleurtje vaker dan blanke mensen staande gehouden worden door de politie. Met andere woorden, ben je geboren met een kleurtje dan ben je op voorhand crimineel. Heb je een grote neus en ben je een echte crimineel door bijvoorbeeld lastige gasten om je heen om te laten leggen, dan wordt je pas rond je 56ste aangehouden. Nu weet ik al dat veel mensen dat ook echt vinden want we mogen immers, sorry, we moeten immers alles kunnen zeggen in deze maatschappij en het is altijd prettig om naar anderen te wijzen. Let wel, ik heb heel veel respect voor de politie, roep altijd wanneer men op ze moppert omdat ze bekeurd zijn dat diezelfde agent je reanimeert na een ongeluk of hartaanval, maar etnisch profileren is een feit.
Hoe weet ik dat dan? Dat weet ik omdat mijn collega’s met een kleurtje haast wekelijks aangehouden worden! En ze worden niet boos, laten het gelaten over zich heen komen en vervolgen daarna rustig weer hun weg.
Diepe buiging! Maar zó jammer dat we dit in 2015 nog mee moeten maken. Het werkt niet mee aan de eenheid, nutteloos is het ook.
Mieren in je keuken zijn wel nuttig. Dat lees ik net op het internet nadat ik 6 mieren van de broodplank heb weg moeten sturen. Ze ruimen namelijk zaken op die wij met het blote oog niet zien. Ineens is de ergernis van de mieren weg. Puur omdat ik mij even verdiept hebt in de materie.
Dat zouden we allemaal eens wat meer moeten doen voordat we beginnen met wijzen.
