Excuses maken lijkt de nieuwe trend. En hier doel ik op excuses maken aan het publiek, het volk. Voorheen was dit vloeken in de kerk maar de ‘spindokters’ hebben kennelijk de laatste tijd naar de werkvloer geluisterd, hun arrogantie van zich afgegooid en adviseren om ‘met de billen bloot te gaan’. Het lijkt een hype want de NS bood ons excuses aan voor het Fyra-debacle, de voetballer Arturo Vidal (Juventus) bood excuses aan voor het ongeluk welke hij veroorzaakt had met zijn Ferrari, Bert van Leeuwen van de EO bood excuses aan omdat een vrouw in het programma ‘Hufterproof’ onterecht als racist bejegend werd en tot slot, de Staatsloterij. Die zeggen ook geluisterd te hebben naar ‘ons’ en overdrijven nu met excuses te maken door deze in bijna elk STERblok te laten horen…Het wachten is op het moment dat ze excuses gaan maken voor het steeds maar herhalen van die excuses….
“Ik hoop vurig ooit in rook op te gaan”. Hier doelde Drs. P. op toen hij bedacht begraven of gecremeerd te worden. Het werd cremeren zoals we inmiddels weten, hij overleed vorige week zondag op de respectabele leeftijd van 95 jaar.
Drs. P. hoorde ik graag. Vanwege zijn keurige Nederlandse zinnen wellicht. Kennelijk valt dat op doordat we in een tijd leven dat het Nederlands langzaamaan aan het verbasteren is. Straattaal en het Engels winnen steeds meer terrein.
Drs. P. hoefde niet ondertiteld te worden zoals we tegenwoordig wel iedereen ondertitelen die buiten de Randstad wonen.
Alsof Het Westen netjes Nederlands spreekt! Daar hoor ik toch te vaak namen van ziektes in zinnen gebezigd worden waarvan elk persoon die eraan doodgegaan is zichzelf zou omdraaien in het graf of de urn. Naast dit gesproken ‘woord’ is er nog het geschreven woord. En dan heb ik het over reageren op iets wat iemand zegt of gedaan heeft. In ‘Tweetjes’ of ‘Chatjes’ of ‘weetikveelhoezedattegenwoordigdoen’. Wat ik wel weet is dat je het daar behoorlijk anoniem kan deponeren en dat is vergelijkbaar met het feit dat mensen, wanneer het donker is en men denkt dat niemand het ziet, zich ineens anders gaan gedragen. Als beesten wil ik zeggen maar ik herstel dat direct tijdens het schrijven want de mens kan zich nog érger gedragen; geen vergelijking te vinden.
Het is verloedering, een mooi woord trouwens voor wat algehele achteruitgang betekent. Als je die mensen zou confronteren met hun eigen meninkjes hoop ik dat ze het inzien en over de brug zullen komen met excuses. Zint eer gij begint! Al was het alleen maar tegen hun naasten, ouders, broers, zussen of, God behoedde het, hun eigen kinderen. Want we weten, jong geleerd is oud gedaan.
De kunst om iemand op een nette manier tot de orde te roepen of, waarom ook niet, te beledigen, lijkt steeds verder van ons af te drijven. Maar ze zijn er nog wel! Zo zag ik van de week een jongen in een aflevering van ‘Man bijt hond’. Dit was een oude aflevering maar zoals we weten stikt het momenteel van de herhalingen want eigenlijk horen we buiten te zomeren en niet voor de TV te hangen. Maar goed, dit even terzijde. Die jongen hield een heel verhaal over kunst en ijdelheid, dat ijdelheid er altijd al geweest is. Leuk. Best wel leerzaam en weer de bevestiging dat we veel kunnen halen uit de geschiedenis. Hij had het onder andere over beelden van beroemde figuren die ver van de werkelijkheid stonden. Die beelden laten vaak vele spiermassa’s en strakke kaaklijnen zien terwijl de werkelijkheid toch echt anders was. De jongen maakte zijn verhaal nog duidelijker door iets privés te vertellen. Ooit vroeg hij eens aan zijn moeder of hij ook naar de sportschool mocht om zijn lichaam wat ‘op te spieren’ aangezien hij niet zo breed geschouderd was. Zijn moeder antwoordde:
“Ach. Lieverd, jou lichaam is niet om te trainen..maar om te denken..”
Mooi! Helder. Duidelijke taal.
Ik snap dat bovenstaand stukje sommige in de wieken zou kunnen schieten doordat ze het niet met mij eens zijn. Daarom bij voorbaat mijn oprechte excuses!
