David Bowie is niet meer onder ons…Het nieuws kwam behoorlijk bij mij binnen want ik dit is de 2e bekende dode die op dezelfde dag als mij jarig was: Elvis ging hem voor, die zou 81 jaar geworden zijn en nu Bowie, slechts 69 jaar.
Bowie was een deel van mijn leven, ik ben met hem opgegroeid en liet mij ook wegvoeren op zijn prachtige, mystieke muziek. De optredens bij TopPop staan mij nog helder bij en altijd was er de verwondering en verbazing hoe hij erbij liep, hoe hij zich kleedde en hoe hij zijn gezicht en haar opkleurde. Eerlijk gezegd vond ik dat altijd in eerste instantie raar en vreemd en later zag ik pas in hoe bijzonder het was, bijzonder want hij was gewoon een kleurrijk, extravagant persoon die niet met de massa mee liep.
En met het ouder worden kwam de bewondering. Logisch dat het even duurde. Wie was ik nu eigenlijk? Een puber, met alle streken van een puber en die bezig was de wereld te ontdekken. Dat ontdekken deed je met je vrienden, zo nu en dan door je ouders(als je tenminste luisterde…) en door de muziek die tot je kwam via eerder genoemd TV programma, TopPop, de radio en de top 40. Of lekker live wanneer er een plaatselijk bandje optrad in een van de kroegen in mijn omgeving. Of bekend onbekend, Herman Brood and his Wild Romance in bar-dancing Wyb!
Ik kocht mijn platen bij de winkel Expert op West-Terschelling en later bij Plato in Leeuwarden. Mijn eerste ceedee’s kocht ik in Seedorf tijdens mijn invulling van de Militaire Dienstplicht, in de jaren 1984-1985 toen ze populair werden en het vinyl op een zijspoor zetten. Ook kocht ik ze daar voor de eigenaar van ‘de Dammesaan’, een kroeg waar mijn (wijlen) neef Kees ook werkte en ik stamgast was, vanwege het belastingvoordeel welke wij mochten genieten op kazerne (zo ook goedkope dure ‘luchies’, bijna iedereen daar gebruikte bijvoorbeeld de aftershave van Chanel no5).
Muziek was belangrijk voor een puber. Dat is eigenlijk altijd al zo geweest, pubers van alle jaargetijden delen de liefde voor muziek. Natuurlijk is ook muziek onderhevig aan veranderingen maar sommige muziek is tijdloos en worden weer opgepikt door de huidige generaties pubers. En de ouderen pikken weer muziek op van de jeugd waardoor er als het ware een muzikale uitwisseling ontstaat. Dat is mooi. Verbroedering door de creativiteit van sommige mensen onder ons. Sommige ja, want niet iedereen is in de wieg gelegd om muziek te maken. Zo zat ik ooit bij de fanfare en bespeelde de trombone en de tuba. Tenminste, dat dacht ik. De werkelijkheid was anders en daardoor kreeg ik niet de flow om er echt goed in te worden. Ik kon wel de hele tijd naar een leuk meisje kijken én haar na de repetitie naar huis brengen maar dat was dan ook het hoogtepunt. En het zit kennelijk in de familie van mijn broer zit al sinds mensenheugenis op pianoles maar ik heb hem nog nooit een uitvoering zien geven. Waarschijnlijk is hier sprake van een leuke piano-juf…
Terwijl onze opa 60 jaar lang organist was in de kerk! Helaas niks van meegekregen.. Helaas ja, want ik ben ontzettend jaloers op mensen die wel een muziekinstrument kunnen bespelen. Jaloers ja, maar ook hier wint de bewondering en geniet ik van hun spel. En ja, dan fungeer ik maar als publiek, die heb je ook nodig, toch?
Wanneer ik op de fiets zit luister ik naar mijn MP3 spelertje. Zo’n oud ding op een AAAbatterijtje en daar staat ook Bowie op. Ik weet precies wanneer hij mij weer toezingt maar het verveeld nooit. Vanavond, als ik op de fiets naar mijn werk ga en mijn MP3 speler aanzet, krijgt alles een extra lading: ‘Ground control for Major Tom’…
‘This is Major Tom to Ground Control…I’m stepping through the door…And I’m floating in the most of peculiar way….And the stars looks different..today..’
Nederlands: Muizenstaart (Muizestaart)
Frysk: Mûzesturtsje
Naamgeving: Myosurus komt van het Griekse myos (muis) en oura (staart). Minimus betekent ” zeer klein of de kleinste” .
Lieve Arjen,
van Muizenissen naar Muizenstaartjes.
Beschreven op Wikipedia als zijnde een wilde plant, klein tot zeer klein.
Dat zijn jouw muizenstaartjes absoluut niet!!
Ooit waren wij als neef en nicht een klein poosje “penvrienden”en schreven we elkaar brieven.
Ook ik schrijf nog steeds graag, al is dat bij mij beperkt gebleven tot het schrijven van kaarten, en vooral liedteksten voor “als er iets te vieren is” e.d.
De prachtige die gave die jij hebt om het dagelijks leven zo mooi, herkenbaar te verwoorden heb ik niet. Wat geniet ik al die jaaaaaaaaaaaaaaaaren al van al jouw schrijverijen.
De gezamenlijke familiaire herinneringen doen me altijd een warm gevoel geven. Want ja ik ben ook een nazaat van een “Muis”, van de Friese Acce en de smid Ben.
Jouw liefdevol schrijven over “jouw” Terschelling, ook voor mij een Parel waar ik ook zo graag kom.
Knap werk Arjen, alle respect!
liefs je nichie