Hessel

Het doodknuppelen van zeehondjes om het bont te gebruiken voor kledingstukken was, toen ik nog aan het opgroeien was, een vak. In de jaren erna kwam er steeds meer weerstand tegen en heden ten dage overheerst het besef dat de jacht niets toevoegt aan onze samenleving. Verandering heeft tijd nodig, dat geldt immers voor alles.

Het gevolg is natuurlijk dat er nu zeehondjes in overvloed zijn. Niks mis mee, de natuur regelt dat wel zoals zij dat altijd al regelde. Alleen de jonkies raken hun moeder wel eens kwijt en raken dan het spoor bijster, raken ondervoed, zitten verstrikt in netten of worden ziek. ‘Huilers’ worden ze ook wel genoemd. En die huilers spoelen dan aan op de internationale kusten maar ook op de Wadden eilanden.

En soms moeten wij, de mens, de helpende hand bieden en even bijspringen.

Die zeehondjes worden dus niet aan hun lot overgelaten maar van de stranden opgepikt en vervolgens overgebracht naar de zeehondenopvang van Lenie ’t Hart in Pieterburen of naar Ecomare op Texel. Daar komen ze in de ziekenboeg en nadat ze weer opgeknapt zijn, worden ze weer uitgezet in de Waddenzee en kunnen ze het leven als zeehond weer voortzetten.

Een van die mensen die zich bekommerde om deze dieren was, is Hessel Wiegman van Terschelling. Hessel, een grote, robuuste man met wapperende lange haren, meterslange bakkenbaarden en een ongeschoren markante kop met daarop altijd die muts of pet, is een begrip op het eiland maar ook ver daar buiten. Menig televisie- of radioprogramma heeft aandacht aan hem besteed omdat het onderwerp ons nu eenmaal aansprak. Ik woon nu ruim 30 jaar aan ‘de Wal’ en als ik het met mensen hier over Terschelling had wist men toch vaak de naam Hessel te noemen, “die van die zeehonden!” (Of de zingende kroegbaas, Hessel van kroeg ‘de Groene Weide’, maar dit even terzijde.)

Hessel doet dit al ruim 40 jaar, werd vorig jaar nog gelauwerd als Dierenredder van het jaar en we kunnen dus rustig zeggen dat hij in al die jaren genoeg expertise heeft opgebouwd hoe je deze beestjes behandelen moet. In mijn ogen bestaat daar geen twijfel over. En het waren niet alleen de zeehondjes die hij na zijn dagelijkse tochten over de Terschellinger stranden oppikte, nee, ook de door olie besmeurde (nog levende) vogels of de visachtigen zoals de Bruinvis werden meegenomen in zijn Landrover of welk voertuig hij op dat moment om handen had. Hij was daardoor geliefd bij mens maar ook dier. Bij de dieren ook? Ja, er is een filmpje dat Hessel met zijn Landrover de haven van West-Terschelling nadert en dan zien we hoe een aalscholver al helemaal klaar gaat staan op een van de meerpalen omdat hij/zij weet dat Hessel hem/haar vis komt voeren. Even later zien we hoe de aalscholver uit de handen van Hessel eet…. Natuur en mens komt samen zoals het hoort. Helaas heb ik dat filmpje niet meer terug kunnen vinden maar de reden dat ik het niet vergeten ben zegt genoeg; Hessel heeft ook op mij indruk gemaakt!Hij is dierenliefhebber zonder opsmuk. Hij weet het verschil tussen dier en mens en houdt zich daaraan. Geen flauwekul, gewoon puur bezig zijn en praktisch ingrijpen. Maar een dier uit zijn lijden verlossen laat hij liever over aan de dierenarts, dat kan hij niet over zijn hart verkrijgen leer ik van een tv fragment ‘Lopen over water’ deel 1 van Bas Westerweel: https://www.youtube.com/watch?v=7bITJeRE9Xw

Helaas is Hessel in diskrediet gebracht. Afgelopen week heeft de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit een inval gedaan bij Hessel. De reden was dat Hessel zeehonden ondergebracht had in een eigen ruimte en daar waren klachten over binnen gekomen. Waarom werden deze zeehonden opgevangen en verzorgt door Hessel en waren ze niet naar de reguliere opvang gebracht? Omdat die er tegenwoordig andere methoden op na houden waardoor het vertouwen geschaad is. Methoden die in Hessel’s ogen, maar ook door diverse deskundigen, niet de juiste zijn. De Meester laat de kaas niet van zijn brood eten dus Hessel creëerde zijn eigen opvang. En wanneer de tijd rijp zou zijn werden ze weer losgelaten in de natuur, die ligt immers om de hoek.

Die opvang ruimte zal er vast niet zo gelikt bijliggen als de professionele opvangcentra’s maar het doel heiligt de middelen. En Hessel en zijn mensen krijgen er geen cent voor, het is puur liefde en genegenheid voor het dierenrijk. Waarom dan in vredesnaam toch die inval?

Ondertussen stroomt de sociale media vol met berichten over deze treurnis en komen er van alle kanten steunbetuigingen voor Hessel. En dat is terecht. Als je kijkt wat er allemaal in Pieterburen gaande is, bijvoorbeeld dat elke nieuw aangestelde directeur in de afgelopen 10 jaar na een jaar al opstapte, lijkt het mij duidelijk dat het vertrouwen in deze opvang terecht opgezegd is.

Dit soort geouweneel is nergens voor nodig, NVWA kan zich beter bezighouden met echt belangrijke zaken zoals mishandeling van paarden en dergelijke.

Hier lusten zelfs de (zee)honden geen brood van!

Auteur: Arjen Veldhuizen

Schrijverijtjes van Muis: Hallo, ik ben Arjen Veldhuizen en mijn roots liggen op Terschelling waar ik in 1964 ter wereld kwam (eigenlijk in het St. Jozef ziekenhuis te Harlingen maar mijn ouders woonden op het eiland). Ik ben getrouwd met Janet en wij hebben samen(gesteld) 4 zonen, Youri, Bas, Sven en Sil. Sinds mei 2020 zijn wij de trotse Oma en Opa geworden van kleindochter Roméline, dochter van Jorinde & Youri! Op de Lagere school kwam ik er al achter dat ik iets met schrijven had, als puber kwam het al meer tot uiting en eigenlijk tot op de dag van vandaag heb ik ‘schrijfdrang’. Op deze website staan schrijverijtjes, Muizenstaartjes zoals ik ze noem, over zaken die mij bezighouden en die ik in de afgelopen 7 jaar aan Facebook toevertrouwd had en teksten die ik schrijf voor Hoemannendenken.nl en OldambtNu.nl. Ik schrijf soms luchtig, soms wat inhoudelijker en laat mij graag inspireren door mijn omgeving. Hieronder staan al mijn teksten die ik vanaf begin 2011 geschreven heb, dus hoe meer je naar beneden scrolt hoe langer geleden. Veel leesplezier!

11 gedachten op “Hessel”

  1. Mooi geschreven het is ook precies zo…Hessel ving al zeehonden op terwijl de meenste mensen van de zeehondencentra nog in de luiers lagen of nog niet op deze wereld waren…dus volgens mij heeft hij meer ervaring al menigeen…Hessel je bent een Topper…

  2. Duidelijk. Men kan beter echte problemen aanpakken. Mensen die goed doen moet je gewoon voor de 110% steunen.Fijn dat er zulke mensen als Hessel zijn. Super top!Hou je taai.

  3. Prima verhaal. Als de opvang dan niet aan de eisen voldoet, zou het goed zijn om ervoor te zorgen dat de vergunning om een wel aan de eisen voldoende opvang te realiseren zo snel mogelijk wordt verleend. Intussen gewoon gedogen dat de huidige opvang tot die tijd in gebruik mag blijven.

Laat een reactie achter op Harry Rexwinkel Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.