Het zal weer aan mij liggen maar na een week Olympische Spelen valt het mij op dat er zoveel van die zogenaamde ‘Koningsnummers’ zijn. Elke sport heeft er wel een. Of meerdere.
Ik kan mij niet herinneren ooit zelf in een Koningsnummer gespeeld te hebben….. Ja, vorig jaar mocht ik meezingen met een Koningsnummer maar erg enthousiast was ik toen ook weer niet. Nee, als ik de verslaggevers op hun woord zou moeten geloven dan zijn die ‘Koningsnummers’ wel heel speciaal. Maar dat is niet het enige hoor, de superlatieven freestylen over elkaar heen. De een is nog fantastischer dan de andere en elke dag wordt er ‘geschiedenis geschreven’…
En dan is er die ene sport waar dat ene landje zo goed in is. Schaatsen. En of we daar goed in zijn! Het is bijna geen verrassing meer als we goud, zilver en brons halen. We halen de schouders op, wrijven even in de handen en gaan vervolgens de hond uitlaten.
Toch moeten we oppassen want ‘de sleet’ mag er niet in raken. Eigenlijk zouden we andere landen ook eens moeten laten winnen. Dat ze dénken heel goed te zijn en wij lachen dan in ons vuistje en stoten elkaar aan op de bank: “Kijk die Hawaiiaan eens stralen met zijn gouden plak! Hahaha, wij weten wel beter..” Misschien dat schaatsen dan weer de internationale waardering krijgt die het verdiend. Als we hiermee nou eens zouden beginnen met de aanstaande 10 km….
Nee, grapje Sven! Gewoon volle bak gaan, het blijft een prestatie. Ik hoop wel dat je na deze race je bezig gaat houden met de 1500 meter want ik ben bang dat de 10 eraf gaat vallen. Men wil tegenwoordig snelheid en spektakel en niet van die knikkebolrondjes. Mij maakt het niet uit hoor, ik knikkebol graag, maar met ‘men’ bedoel ik de mensen die erover gaan, dus die gasten van het Olympisch comité en de schaatsbonden enzo. Oh ja, Camiel! Camiel zit daar ook in tegenwoordig! Een fantastische man en ook een zeer bekwame man. Misschien zelfs een aantrekkelijke man. Hij is het Koningsnummer van het IOC. Die gaat geschiedenis schrijven en wij mogen dat allemaal live meemaken. Camiel, het duizenddingendoekje van Maxime Verhagen, sterker nog, de rechterhand van Maxime Verhagen: At your service!!
Nu weet ik niet meer wat ik wilde zeggen over Camiel. Sorry, ben het kwijt. Zie ineens een leegte voor me en raak in een depressie. Dit is echt balen hoor, als schrijvertje je tekst kwijt zijn. Nu kan ik wel wat gaan verzinnen over Camiel maar zo ver gaat mijn schrijversvrijheid niet. Ja, Camiel was als kind al een lieve jongen. En op zondag was hij misdienaar en ook dat deed hij zeer bekwaam. Het woord kattenkwaad kende hij niet en als er iemand verliefd op hem werd, was het zijn moeder.
Nou, fraai is dat. Dan is dit het einde van mijn stukje. Het is mij niet gelukt er een Koningsnummer van te maken dus bij deze bied ik mijn excuses aan. Ik heb gefaald, heb in de media nu geen waarheden kunnen vertellen en daarom rest mij nog maar één uitweg:
Mijn welgemeende excuses! (Mag ik nu blijven??)
