Nauwlettend hou ik de was in de gaten. Ik heb het wasrek over het balkon gehangen want daar is nog wat zon. Maar door het gewicht (en kennelijk de slechte staat van het rek) zie ik het rek vervaarlijk doorhangen. Voor de zekerheid maak ik de boel met wat touw nog wat extra vast, heb geen zin om de was straks van het grasveldje beneden de flat op te rapen.
Vroeger, als kleine jongen, hing de was bij ons altijd buiten. Maar daar hadden we ook de ruimte. De tuin was namelijk zo groot dat je er én een groentetuin had én een speeltuin. Speeltuin? Ja, er was een schommel (palen kwamen uit Zaandam), een draaiend rad (van een kaasbrik uit Nieuwegein), een bankje (gemaakt van een oud schoolbankje) en een wip (van strandhout en op het onderstel van een slijpsteen gemonteerd). En alles in elkaar gezet door mijn vader natuurlijk. De grens tussen beide gebieden was een haag van riet, riet welke wij gebruikten voor de pijl en boog wanneer dit kinderspel in de populaire fase zat. Ja, fase. We hadden ook nog de knikkerfase, de rolschaatsfase, de cowboyfase en de punnikfase. Dat punniken was toch wel een ding. Want ook de jongens mochten dit legaal uitoefenen zonder dus de bekende grappen. Kilometers heb ik gepunnikt dus ik was daarin wel door de wol geverfd.
Maar er was ook de indianenfase en dan had je een pijl en boog nodig. De veren vonden we wel om ons heen, gewoon in de natuur. De boog maakten we zelf want van Bart Smit hadden we nog nooit gehoord. Gewoon van een (buigbare) tak en het touw lag gewoon in de schuur. Er bestond geen wet die je verbood een tak van een boom te snijden met je zakmes. In die tijd had elke jongen een zakmes want die had je immers nodig om een pijl te maken, een touw door te snijden of om de gevangen vis te ontdoen van kop en ingewanden. En niemand had er wat op tegen maar je stak er ook niemand mee over hoop.
Spanning. Het gevaar opzoeken, dat zit in ons,mannen. Zelfs van een wasrek aan een balkon kan je wat spannends maken mits je daar oog voor hebt natuurlijk. Je kan ook op safari gaan en vragen aan enkele Afrikanen of ze effe een leeuwtje jouw richting willen opsturen. Dan zit je in je Eurokamp tentje (van alle gemakken voorzien) te wachten op wat komen gaat. Om je mannelijke ego wat op te punniken. Oké, het kost een paar centen maar ach, de inkomsten zijn er in overdaad dus wat zou het. Een echte lefgozer! En dan ook nog met een prehistorisch oorlogstuig, de pijl en boog. Een man die maar niet volwassen wil worden. Of beter gezegd, een ventje wat maar geen man kan worden. Daar heeft hij zijn geld voor nodig, om zichzelf te bewijzen of zo iets.
Kijk, ik ben geen vegetariër en tattoo mannen die met een Chihuahua of een Chih Tzu stoer rondlopen bezorgen mij altijd een weldadige lachbui, maar om nou een leeuw met pijl en boog om te leggen onder de noemer van ‘hobby’ gaat zelfs mij te ver. Oefen desnoods op een poster van je ex of probeer net zoals Robin Hood een pijl te splitsen, maar blijf van deze bijzondere dieren af want we hebben al genoeg kapot gemaakt op deze wereld.
Of…. ga een tuin afgraven als je actie wilt! Heel goed voor je mannelijkheid want al je spieren komen aan bod. Hoe ik dat weet? Ik heb onlangs zo’n projectje mogen doen, onze tuin in Winschoten had namelijk een border en die moest eruit. Eerst 10 cm witte siersteentjes en daarna nog een 2, 5 kuub zwarte aarde. Ik begon om half 9 s’morgens en tegen schemer was ik klaar. Mijn lieve schat verzorgde mij de hele dag door met lemon water, koffie en een omgekeerde eierkoek met verse aardbeien. En liefde, och man, ik werd er door overstelpt! Elk uur kreeg ik te horen hoe goed ik wel niet bezig was en om mijzelf nog stoerder te voelen gooide ik mijn shirt uit en liet de hele buurt genieten van mijn tattoo-loze body, waar het zweet van af sijpelde waardoor een onwelriekende lucht onder de oksels zich verspreide over het slagveld. De lof werd nog groter toen ik een vervelend boompje, vervelend in die zin dat er dikke wortels aanzaten, uiteindelijk uit de grond wist te rukken! Na een klein uurtje uitgraafwerk dus hier was wel wat aan de hand. Met de trofee onder mijn voeten werd dit vereeuwigd door een Samsung S4 en tevreden dronk ik weer een glas lemon water want het zweet gutste nu gelijk de Niagara waterval van mijn lijf.
Hoe mannelijk wil je je wel niet voelen! Hier hoefde geen sportschool aan te pas te komen. En na het douchen stond er een lekker Black Label met ijsklontjes klaar en we voelden ons gelukkig…
De was is droog. Met veel kunst en vliegwerk, de was bestond uit een dekbedovertrek, vouw ik de boel op zodat het zo in de kast kan. Het touw snij ik los met mijn zakmes, een tastbare herinnering uit de tijd dat ik nog militair was. Ach ja, wanneer ben je een man… Maar je moet er wel oog voor hebben!
