Vakantietijd. Te vergelijken met de stilte voor een flinke juli storm. Lege kantoren, kinderen de hele dag om het huis, geen rijen in de supermarkt en even voel je je heer en meester op de lege snelwegen… En zeer waarschijnlijk schrijf ik dit stukje voor niks want iedereen heeft wel wat beters te doen. De mensen die nog niet op vakantie zijn herken je aan hun vermoeide gezichten. Chagrijnig omdat ze weer een jaar van werken op de rug meedragen en in hun ogen zie je het verlangen naar vakantie. Want via diverse media komen de eerste vakantiekiekjes al binnen, foto’s van azuurblauwe wateren , dames en kreeftrode heren welke samengeperst in badkleding vrolijk lachend het zoveelste ijsje of exotisch drankje naar binnen werken, barbecues die vrolijk rokend de gasten erom heen vergassen en vervolgens zien we hoe een kippenpoot verorbert wordt door Ome Henk, op het bot nog rauw weliswaar maar ach, het is vakantie dus tijd genoeg om de hele dag op de wc te zitten.. en tot slot zien we ver- en dichtbij gezichten van prachtige hotels, landschappen en stranden.
Ik krijg er een depressie van.
Waarom? Omdat ik nog geen vakantie heb. ‘Zij’ hebben wel vakantie en ik moet nog gewoon naar mijn werk, gewoon elke dag mijn boterhammetje smeren en gewoon zelf bedenken wat ik vanavond ga eten. Saai. Heel saai. Al 351 dagen lang.
Zoals ik al schreef, die vakantiekiekjes komen binnen via Social Media, zoals op Facebook. Natuurlijk kijk je er naar en met elke foto stijgt het depressie gehalte. En daarbij komt een extra depressie want te lang staren naar je GSM scherm veroorzaakt weer een extra depressie. Zo lees ik weer in een van de komkommerbladen. Door steeds maar op schermpjes te kijken breek je je melatonine (euh..is zeg maar een slaap-appje) af waardoor je slechter in slaap kan komen. Gsm, tablet, tv of andere schermpjes kun je dus beter uit de slaapkamer weren.
Hardlopen daarentegen is goed voor de geest. Tenminste, dat dacht ik tot ik in een komkommerkrant las dat er in IJmuiden een rennende ‘rukker’ is gesignaleerd… Ik snap dat je als lezer van dit stukje nu liever even wilt wegrennen want ondergetekende komt weer met vulgaire praatjes maar niets is minder waar. En trouwens, ik volg gewoon een trend want we kijken ook naar ene Barbie en Michael uit Scheveningen en die vertellen ons met grote regelmaat wanneer ze gaan poepen of piesen dus dit kan en dit mag.
Ik heb het uitgezocht, heb de hardloper gevonden en gevraagd waarom hij tijdens het lopen met zijn geslachtsdeel loopt te zwaaien of te swaffelen. Volgens hem kwam het door het broekje. Dat zijn van die strakke broekjes waardoor je beter beschermd bent tegen slijtage van de binnen-benen, bij de lies. Vooral als er haren zitten kan dat lelijk gaan schuren en zelfs tot brandwonden leiden. En die broekjes zitten zó strak om je lijf om zoveel mogelijk weerstand te geven. Weerstand tegen wind en andere narigheid. Aerodynamisch noemen ze het ook wel.
Maar goed. Tijdens het hardlopen de hand aan jezelf slaan is niet echt aerodynamisch dus ik vroeg hem waarom hij dat dan wel deed. “Nou”, zei hij, “omdat dit broekje zo verrekte strak zit!” “Mijn grote vriend moet ik zo nu en dan even uit zijn benarde positie bevrijden anders ben ik bang dat hij afsterft…”
Hoog tijd dat deze hardloper op vakantie gaat!
