Niet gek maar knettergek!

Het is zover. Het mag niet meer. Althans, ik mag het niet meer doen, ik moet voortaan genderneutraal schrijven! Want regelmatig heb ik het over ‘mijn vrouw’ omdat zij mij nogal eens inspireert te schrijven over de verschillen tussen man en vrouw maar dat mag dus niet meer. Voortaan moet het anders, bijvoorbeeld:

Mijn partner…of…Mijn mens…?

Eigenlijk dacht ik steeds dat al dat geleuter over genderneutraal vanzelf wel zou verdwijnen. De NS was er in 2017 al mee begonnen door op het perron ‘Beste dames en heren’ te vervangen voor ‘Beste reizigers’.

Daar was over nagedacht…

Ach ja, dit soort oprispingen werkt bij de nuchtere inwoners van dit land natuurlijk behoorlijk op de lachspieren. En het inspireerde mij toentertijd om er een stukkie over te schrijven. Daarom ben ik wel blij met deze gekkies die de hele dag dingen verzinnen om maar een beetje aandacht te genereren.

Want een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!

Opvallend vaak komen deze bedenksels uit de hoofdstad, Amsterdam, de stad van trendsetters en, die hoor je ook steeds vaker, de influencers. Deze laatste roeren zich voornamelijk op het internet, hitsen de boel een beetje op waarna heel Nederland daar weer op gaat reageren. En dan hebben de influencers hun doel bereikt, namelijk aandacht.

Zo zagen we na de gruwelijke moord op een advocaat ineens opperste verontwaardiging in de hoofdstad. Terechte verontwaardiging natuurlijk om de daad, debiel voor woorden. Maar ook verontwaardiging met een luchtje. Want er werd door de media gesuggereerd dat er in Amsterdam wel eens wat gesnoven werd. Dat criminelen daar dik verdienen omdat er veel gebruikt wordt. Wij, de meerderheid, wij, nuchtere Nederlanders, weten dat allang. Want Amsterdam is niet meer alleen poep op de stoep zoals Ciske de Rat dat zo grappig en leuk kon zingen, nee, de Hoofdstad gaat naar de gallemiezen!

Want de cocaïne klotst tegen de kades van de Amsterdamse grachten op!

En die crimineeltjes varen er wel bij. Dat zijn jochies op scootertjes met hoodies die niets anders doen dan die rotzooi verkopen aan brave, hippe Amsterdammers. Amsterdammers die denken zo verdomde hip te kunnen zijn dankzij dat poeder, in hun flitsende wereldje met bakfietsen, scootertjes, bierfietsen en blote mannen en vrouwen op bootjes in de grachten.

En dan moet je betalen, betalen, pannekoek!

Maar van dat snuiven ga je raar doen. Ten eerste snuif je jezelf het neustussenschot weg, ten tweede sterft je grijze massa af mits je die überhaupt nog hebt want ja, hoe kom je erbij om poeder met je neus op te snuiven en ten derde krijg je kronkels in je kop. En ja, dan bedenk je ineens dat de visboer in de stad weg moet want die trekt teveel toeristen aan. Of de letters I AMSTERDAM moeten weer weggehaald worden want ook dat trekt teveel toeristen aan. Of je maakt de stad zo ontzettend duur om in te wonen waardoor er geen leraar meer wil werken. Met van de week het trieste resultaat dat een basisschool sluiten moest …

Mijn advies? Stop met snuiven!

En kijk daarna eens om je heen want er is meer dan Amsterdam. Je mag best trots zijn op je stad maar inmiddels is het trotse gedrag overgegaan in hautain gedrag. Wij, in jullie ogen eenvoudige burgers uit de provincies, komen niet alleen naar Amsterdam omdat het Amsterdam is. Dat denken jullie.  Nee, wij komen voor jullie zelf.

Om vervolgens hoofdschuddend en vol medelijden terug te rijden naar huis…

Je zou zeggen dat ik afwijk van waar ik mee begon maar niets is minder waar. Want er was nieuws wat eigenlijk ook zo in Amsterdam bedacht had kunnen worden. Het nieuws kwam nu uit het land van de Gele Hesjes, Frankrijk. Men had bedacht dat speelgoed voortaan genderloos moest worden.

Ja, ik herhaal het hier maar even, ze willen genderloos speelgoed!

Natuurlijk schoot ik even in de lach en ging vervolgens verder met mijn bezigheden. Maar dit nieuws verspreidde zich miraculeus want het werd natuurlijk weer opgepakt door die internet gekkies. Waarom? Omdat het afwijkt van de norm en daarmee kan je de boel lekker opstoken. En ja hoor, de nuchtere mensen die we hier nog in dit land hebben (lees: de meerderheid), vielen om van verbazing. Ik dacht eerst nog dat het wel over zou waaien maar een van onze eigen ministers vond het een goed plan en besloot dat ook maar even te twitteren of op een andere manier aan het volk kenbaar te maken.

Het klootjesvolk zeg maar…

Als deze idioterie een bodem krijgt dan mag ‘de mens’ in de speelgoedwinkel straks niet meer vragen of het een cadeautje voor een jongetje of een meisje is. Het meisjes en jongens inpakpapier moet dus in de ban en daarvoor krijg je genderloos papier. De blauwe en roze muisjes op de beschuitjes gaan ook op de schop, die worden straks in de fabriek van De Ruijter op een hoop gegooid en komen gezamenlijk in een genderneutraal doosje. En Roze Zaterdag, dat gaan ze dan ook verbieden, toch?

Of gaat dat de trendsetters, de influencers en de hipsters met hun omgekrulde broekpijpjes en blote voeten in de schoentjes dan te ver?

Weet je, ik ben voorstander van dat iedereen zichzelf kan en mag zijn. Dat is onze verworven vrijheid. Dat zijn de regels in dit land. Maar ga nu asjeblieft niet de boel op stang jagen en van alles verzinnen om een perfecte maatschappij te willen creëren. Alle drie mijn zonen hebben op voetbal gezeten en toen speelden zij al met meisjes in de teams. Ik sprak dan met de vaders van die meiden en die waren apetrots op hun voetballende dochters. Terecht. Dat zijn voor mij ‘blauwe meisjes’, niks mis mee. En zo ken ik ook een jongen die ontzettend goed dansen kan, landelijk valt hij regelmatig in de prijzen.

En ook daar is niks mis mee!

Maar voor mij gaat er wel wat mis als ik genderneutraal schrijven moet. Want de meeste onderwerpen worden mij hier thuis aangedragen door mijn vrouw…euh…mijn mens, week in week uit.

Om de doodeenvoudige reden dat mannen en vrouwen wel degelijk verschillend zijn!

En dat heeft ook weer zijn/haar leuke kanten, toch?

Auteur: Arjen Veldhuizen

Schrijverijtjes van Muis: Hallo, ik ben Arjen Veldhuizen en mijn roots liggen op Terschelling waar ik in 1964 ter wereld kwam (eigenlijk in het St. Jozef ziekenhuis te Harlingen maar mijn ouders woonden op het eiland). Ik ben getrouwd met Janet en wij hebben samen(gesteld) 4 zonen, Youri, Bas, Sven en Sil. Sinds mei 2020 zijn wij de trotse Oma en Opa geworden van kleindochter Roméline, dochter van Jorinde & Youri! Op de Lagere school kwam ik er al achter dat ik iets met schrijven had, als puber kwam het al meer tot uiting en eigenlijk tot op de dag van vandaag heb ik ‘schrijfdrang’. Op deze website staan schrijverijtjes, Muizenstaartjes zoals ik ze noem, over zaken die mij bezighouden en die ik in de afgelopen 7 jaar aan Facebook toevertrouwd had en teksten die ik schrijf voor Hoemannendenken.nl en OldambtNu.nl. Ik schrijf soms luchtig, soms wat inhoudelijker en laat mij graag inspireren door mijn omgeving. Hieronder staan al mijn teksten die ik vanaf begin 2011 geschreven heb, dus hoe meer je naar beneden scrolt hoe langer geleden. Veel leesplezier!

Eén gedachte op “Niet gek maar knettergek!”

Laat een reactie achter op yne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.