‘It giet net oan!’ zei de man met het witte haar achter de tafel met daarop tientallen microfoons opgesteld. Een seconde erna zakte, op een paar zuurpruimen na, geheel Nederland door het ijs! Ik kroop direct achter de computer en surfde naar de website van de PVV, in verwachting van een oproep te klikken wie de schuldigen zijn van het niet door gaan. Even daarvoor had ik nog enkele klachten over de Polen bij ze gemeld, anoniem natuurlijk want voor je het weet staan ze voor je deur te rammelen met hun lege flessen. Heerlijk gevoel geeft dat, klikken, wist dat niet. Vooral omdat ik altijd opgevoed ben met dat klikken niet mag.
Het ijs was te dun en daardoor durfde de organisatie de verantwoording niet aan. Terecht. Met opgeheven hoofd namen deze 22 apostelen der Friese Elfsteden de juiste beslissing. Toppertjes!
Wat is het lekker dat een organisatie duidelijk is. Zo niet de organisatie die Nederlandse Spoorwegen heet. Nadat de eerste sneeuw gevallen was liep het gehele spoorboekje in de soep en waren ze het ..euh..spoor helemaal bijster. Na Black Friday creëerden ze ook nog een Black Saturday en zagen wij s ’avonds op het nieuws de gestrande reizigers én Sascha de Boer. Sascha de Boer is nieuwslezeres en doet eigenlijk altijd niet meer dan gewoon het nieuws voorlezen. Deze keer week ze af en pakte ze de directeur van de NS flink aan, het sarcasme droop er vanaf en alle kijkers genoten van deze verfrissende aanpak. Want laten we eerlijk zijn, smoesjes hebben we nu wel genoeg gehoord bij de NS.
Maar het zal natuurlijk wel weer een geldkwestie zijn. Sinds ze geprivatiseerd zijn mag het ook niks meer kosten. Tegenwoordig kan je met een app op je gsm een leiding in je muur vinden maar een wissel ontdooien is iets van een andere planeet.
De dooi is weer ingevallen, de gemalen in Friesland draaien weer en de ijspret lijkt nu echt over. Jammer hoor, het gaf wel een stuk gezelligheid én saamhorigheid: er was eigenlijk nog maar één onderwerp waar we het met zijn allen over hadden, de dikte van het ijs. Ook allerlei weetjes waren weer uit de kast gehaald: ‘Zolang de eenden niet kwaken, blijft het ijs groeien’, of ‘Waarom doen de Rayon-hoofden niet wat elke man wel eens doet: er een centimetertje of wat bij lullen’.
We gaan weer over tot de orde van de dag. Het kan Friezen en dooien. Over dooien gesproken, Whitney is niet meer. Sneu voor haar en haar fans. Ik was geen fan, alhoewel ook ik haar wel een knapperd vond. Nu mag ze gaan zingen in het hiernamaals en misschien komen wij, simpele zielen der Aarde, haar later weer tegen. Dat is weer eens een ander vooruitzicht dan de weersvooruitzichten!
