Afgelopen zondag was weer zo’n dag. Zo’n dag dat vele emoties bij elkaar kwamen in verschillende huishoudens of werkplekken.
Het was weer ‘zo’n voetbaldag’!
Het ging weer om de knikkers. Wie zou bovenaan in het linkerrijtje komen te staan? Voordat om half een afgetrapt werd in Rotterdam was de stand PSV, Ajax en dan Feyenoord. Het traditionele trio zeg maar. En ik ben voor Ajax. De eerste twintig jaar van mijn leven was ik voor Feyenoord maar dat moest van mijn grote broer. Toen ik eenmaal onder zijn juk vandaan was, of beter gezegd hij uitvloog uit ons ouderlijk nest, begon ik zelf te denken en kwam ik er al snel achter dat Ajax veel mooier, gracieuzer, subtieler en flitsender voetbalde. Verstand komt met de jaren.. Mijn vader was ook voor Ajax en zag in mij een bondgenoot.
In het kielzog van deze grote drie komen dan nog de clubs Vitesse, Twente en Utrecht. Twente begon al met verliezen, eerder in het weekend. Dat beloofde wat, ik kreeg er zin in. Vitesse en Utrecht wonnen. Maar zondag was D-Day. Als Feyenoord zou winnen van PSV en Ajax zou winnen van ADO Den Haag, dan mochten PSV en Ajax samen de ranglijst aan gaan voeren. Eerlijkheid gebied dat PSV een beter doelsaldo had maar daar kijken we maar even niet naar.
Op Facebook gooide ik om half een alvast een balletje op voor de sfeer-proevers: ‘Hand in hand voor Feyenoord één!’ Uiteraard kwamen al snel de reacties, vooral toen PSV de 0-1 scoorde. Maar mijn gevoel (en voetbal-intuïtie natuurlijk..) zei mij dat er nog iets moois zal komen. En dat kwam!
Het werd 2-1 voor Feyenoord! Niks matchfixing in Nederland! De Rotterdammers deden hun sportieve plicht. Een vreugdedansje kon ik niet onderdrukken en volgens getuigen schijn ik daar ook bij gezongen te hebben, iets in de geest van ‘You never walk alone’.
Aansluitend begon in de Arena te Amsterdam de wedstrijd Ajax- ADO Den Haag. Altijd lastig was mijn mening. Is mijn mening, want op de een of andere manier kunnen die twee elkaar niet luchten of zien. En de eerste wedstrijd, in Den Haag, werd een schamele 1-1. Daarbij opgeteld komt nog het feit dat sommige kleinere clubs een extra (éxtra) stap zetten als ze tegen Ajax moeten. Redenen genoeg om met de billen samengeknepen te kijken naar deze wedstrijd. Oh nee, te luisteren (Radio1) want ik heb geen Eredivisie Live in mijn pakket.
Het werd wéér 1-1. Op het nippertje, want de Hagenezen scoorden al vroeg de 0-1 en dat bleef het héél lang. Ajax had de pech te maken te hebben met een arbitraal trio welke nodig aan de bril zouden moeten (2 afgekeurde goals..) maar dat hoort ook bij voetbal. Vlak voor tijd werd het dan toch gelijk en wist ik dat één puntje binnen was.Na het eindsignaal werd ik bestookt met hoongelach en diverse wijsheden (Hoogmoed komt voor de val) via FB, SMS en What’sapp.
Het was weer zo’n dag. Een heerlijke dag!!
