Sombere vooruitzichten hangen boven onze hoofden als we het nieuws moeten geloven. Niks groei economie, we zitten nog steeds in het dal en de enige lichtpuntjes die in het verschiet liggen zijn de lampjes die straks, na vijf december, overal weer massaal ontstoken worden. Gezellig!
Nu al wordt er geroepen dat velen dit jaar niet Sinterklaas gaan vieren. Je zult maar kind zijn… Is dan eindelijk de tijd aangebroken van het mooiste kinderfeest van het jaar, besluiten je opvoeders het te schrappen want ze gebruiken het geld liever voor iets anders. Aan de kerstboom..of aan de lampjes in de tuin zodat de buren zuur kijken van jaloezie…of aan vuurwerk. Of, om maar een beetje actueel te blijven, aan de premie voor de zorgverzekering.
Terwijl ze zelf wél als kind elk jaar Sinterklaas vierden!
Maar ja, het moet anders. Het Sinterklaasfeest is teveel ‘gedoe’. Verlanglijstjes maken, winkelen, inpakken, rijmen, surprises maken… Kerst is veel makkelijker! Pakjes onder de boom, graaien maar en na een stief kwartiertje is het voorbij. En dan 2e Kerstdag lekker naar het winkelcentrum.
Ik heb er in het verleden al veel over geklaagd omdat ik het feest van Sinterklaas écht het leukste kinderfeest van het jaar vind. En dat komt doordat wij het thuis, in pyjama en veel spannende dagen vooraf, elk jaar trouw vierden. Ging het om de cadeautjes? Ja, tuurlijk, maar het waren geen super dure cadeaus en toch was je als een kind zo blij. En dan de rijmen. Dat waren hoogtepuntjes op de avond én er werd naar elkaar geluisterd.
Daags na het feest hield ik er een soort van kater aan over, balend dat de Sint weer weg was en het gewone leven zonder franje de dag weer in bezit nam. Maar vrolijk werd ik van het feit dat ik wist dat hij volgend jaar weer zou komen! Die zekerheid had je… toen.
De buikriem moet strakker en bij mij zit hij al op het laatste gaatje. Net genoeg om genoeg zuurstof binnen te krijgen. Ik pin vóór het boodschappen doen en haal het hoognodige. Zoals van de week. Veertig euro’s prikten in mijn broekzak en ik besloot mijn flink geslonken voorraad maar weer eens aan te vullen. Omdat ik geen flater wilde slaan bij de kassa telde ik, na een product in het winkelwagentje gesodemieterd te hebben, keurig de bedragen bij elkaar op. Een potje bruine bonen: 0,95, scharrelei medium: 1,26, volkoren ontbijtkoek: 1,36 etcetera,etcetera..
Ik kwam, uit mijn hoofd, uit op 27 euro. Dan hou je wat speling was mijn tactiek. De caissière bliebte vriendelijk mijn boodschappen en vol spanning keek ik naar het display…Totaal 28,67. Ben ik goed of ben ik goed! Ik reikte 30 euro richting de dame en…. Ze pakte het niet aan… Ze zei de volgende, gedenkwaardige doch ontzettend lieve woorden, alsof ze wist van mijn portemonnee-pijn: “Meneer, U hoeft niet te betalen want U was de vierde in de rij!”
Hierbij beloof ik dat ik nooit meer zal klagen, zuchten, kreunen of chagrijnen als ik in de rij moet staan!
