Nu Limburg zit te klagen dat er in het Sinterklaasjournaal niet echt Limburgs gesproken wordt, moest ik snel het balkon op om naar adem te happen. Wat een gezeik, wat een humorloos, gefrustreerd volkje is het soms ook. Nadat ik ben bijgekomen zie ik dat de bomen voor mijn huis al aardig kaal beginnen te worden en met de dag wordt mijn uitzicht ruimer. Dat ruimtelijke uitzicht bevalt mij wel. Want gevoelsmatig lijkt mijn balkonnetje daardoor nu ook ruimer.
Terwijl ik de zuurstof tot mij laat komen zie ik beneden mij twee meeuwen in het gras. Waarschijnlijk zijn ze aan het grasduinen. Pas na enkele minuten staren naar deze beesten zie ik wat ze aan het doen zijn: ze stampen met hun pootjes in het gras! Dansende meeuwen! Zoiets had ik nog nooit gezien dus ik bleef ernaar kijken, aarzelend om binnenshuis mijn gsm te pakken zodat ik het filmen kon. Aarzelend, want dan zul je net zien dat zodra ik naar binnen loop, de vogel(s) gevlogen zijn!
Blijven kijken zei mijn van verse zuurstof voorziene grijze massa. De meeuwen stopten met stampen en… pikten enkele wormen uit het gras! Nu snapte ik het! Dat deden wij vroeger ook, toen we pieren gingen steken op het Wad. Met greep en emmer gewapend liepen wij het drooggevallen Wad op en staken een pier of honderd zodat we later op de dag konden vissen. Want dat kon toen nog, vissen vanaf de dijk. Nu kan je er gaan zitten tot je een ons weegt want er is geen vis meer. Ja, hooguit een paar verdwaalde visjes, ter grootte van een postzegel en die tellen niet. In de goeie tijd floreerden visclubs als ´t Leste Loadsje´ of ´Los fan ´t Wiif´ maar hoe het nu met ze gaat…Ben bang dat er niet veel meer over is van het ledenbestand. Aan de namen van deze clubs kun je wel zien dat ze in het Noorden wél gevoel voor humor hebben!
Afijn, ik liet het tafereel achter mij…of beter gezegd onder mij, want ik zou het zelf ook niet prettig vinden als men op mijn bord zat te kijken hoe ik voedsel tot mij neem. Dat is net als met urineren. Zodra er mensen naar je kijken als je aan het wildplassen bent gaat het allemaal toch minder vlot dan je op dat moment hoopt…
Maar ik moest na het zien van de meeuwen wel even denken aan de serie Earthflight welke ik van de week heb mogen bekijken. Een natuurserie van de BBC die ons op een totale andere manier liet genieten van de natuur. Want de beelden kwamen vanuit een positie die wij nog niet echt kennen, namelijk vanaf de rug van het dier zelf! In dit geval ganzen, arenden en pelikanen.
Wat een prachtige beelden! Het was allemaal zó scherp dat het leek alsof het gevogelte bijna bij je op schoot kwam zitten!
Daarom mijn TVtip van de Week: om 18.00 uur het Sinterklaasjournaal (omdat het altijd zo leuk is) en dinsdagavond om 20.30 uur Earthflight (waan je even Niels Holgersson!).
