“Ben ik Facebook verslaafd?” Die vraag stel ik mij de laatste tijd met grote regelmaat want het lijkt er verdacht veel op. Als ik zou tellen hoe vaak ik ‘even’ op FB kijk weet ik het zeker maar omdat ik het niet zeker wil weten tel ik niet.
Ik zit dus al in de ontkennende fase, een van de fases die je ondergaat bij een verslaving. Voorzichtig bedenk ik argumenten (die de gradatie ‘argument’ nauwelijks dragen mag..). Het is nieuwsgierigheid! is een van mijn argumenten. Nieuwsgierig zijn is normaal gesproken een gezonde afwijking want het kan je verder brengen in het leven maar dit is toch een andere vorm. Hier gaat het om nieuwsgierig zijn naar wat anderen zoal in hun leven voorbij zien komen, hoe ze denken, hoe ze reageren, wat ze wel of niet leuk vinden, of ze humor hebben of kennis van goede muziek.
Het is een soort van ‘gluren bij de buren’ maar dan wel in een straat waar bijna geen einde aan komt… Het wereldnieuws volg ik ook hoor, ik sla nauwelijks Het Journaal over. Met of zonder Sacha de Boer. En via het internet speur ik elke dag nieuwsfeiten af, met als nadeel dat je dan wel eens zaken tegen komt zoals bijvoorbeeld: ‘Gordon stopt met de LA Voices.’
En dan zijn er ook nog de beroepsgroepen die FB’ers volgen. Mensen met allerlei belangen, commerciële, criminele of headhunters. ‘Like’ je vaak bepaalde producten dan zorgen ze ervoor dat je ook steeds door die producten ‘gekieteld’ zal worden. Dan wakkeren ze de hebzucht aan (ook bij mij hoor, ik ben geen haar beter) en die klik met die muis of vinger is zo gemaakt…
De boefjes onder ons speuren FB af op wanneer je er niet bent. Extreme interesse kun je verwachten of je al aangeeft wanneer je op vakantie gaat, je nachtdiensten draait of hoe waaks je hond is. Door dat op FB te zetten, zet je als het ware de deur al open.
Ook is het een plaats om je verdriet te tonen. Dan vertel je bijvoorbeeld dat het alweer enkele jaren geleden is dat er iemand in je nabije omgeving gestorven is en kunnen je vrienden hun medeleven betuigen. Dit gaat ver.. Heel ver. Want onlangs zag ik ook weer zoiets voorbij komen en kwam ik er, na het lezen van de reacties, uiteindelijk achter dat het om een overleden …konijn ging.. Dit verzin ik niet!
Voor mij is het ook een plaats waar ik mijn schrijverijtjes kwijt kan. Het voordeel daarvan is dat je direct feedback krijgt. Het nadeel daarvan is dat ik steeds maar weer ‘even’ kijk of iemand zijn reactie achtergelaten heeft…
Op mijn openingsvraag kan ik dus volmondig antwoorden: Ja, ik behoor tot de harde kern van de FB verslaafden!
