De laatste dag van het jaar 2014 is aangebroken, de dag, ik herhaal het maar weer even, dat die man er weer staat, bij het Gemeentehuis, die man die net zoveel neuzen heeft als ’t jaar nog dagen…
Terwijl op de dijken van Terschelling de schapen plaats hebben moeten maken voor overmoedige zeehonden en hun kroost worden wij overspoeld met Jaaroverzichten. Ik lees of kijk ze graag. Want we vergeten zo snel. Daarom ben ik mijn schrijverijen eens terug gaan lezen om ook een jaaroverzichtje aan de Jaaroverzichten toe te voegen…
Het was mijn eerste autoloze jaar sinds lange tijd. Daardoor werd ik gedwongen met het openbaar vervoer te gaan en achteraf gezien is mij dat best wel goed bevallen. Ook moest er meer gefietst worden en meer fietsen is meer bewegen en meer bewegen is een hogere potentie…. Dat laatste bleek uit het zoveelste (!) onderzoekje hoe de mannen er op seksueel ‘actief’ gebied voor staan.
Alcohol was nog wel aan mij besteed want ik werd 50 en dat is ver voorbij de nieuwe magische grens van 18 jaar. Mijn jongste zoon van 14 was daar wel wat sip onder want hij had nog maar ‘2 jaar’ te gaan voordat hij van een biertje proeven mocht. Helaas voor hem bedacht een of andere volgeling van Staatssecretaris Van Rijn de ‘NIX’ wet en moet hij nog eens 2 jaar wachten.
Het Terschellinger shantykoor ‘De West Aleta Singers’ begonnen met niks en vierden afgelopen jaar hun 40 jarig bestaan. Ik heb wat met dit cluppie omdat mijn vader een trots lid is. Hij hield al van zingen (hij zong tijdens menig kerkdienst Jezus bijna van het kruis!) en besloot tijdens zijn laatste jaren van een druk werkbaar leven toe te treden bij dit koor. Inmiddels heeft hij er al ruim 25 jaar opzitten. Wij, zijn drie kinderen en echtgenote, werden vanaf toen meegezogen in zijn enthousiasme voor het Shanty lied en eerlijk gezegd is dat geen straf. Mijn moeder, nog steeds dagelijks ‘om de West’ op haar vijftigduizend kilometer fiets, zingt dan heimelijk de liedjes want die kent ze inmiddels uit haar hoofd! Dat mag ze van mij want dankzij haar heb ik de liefde voor het schrijven mogen ontdekken.
Maar dit even terzijde.
Het was ook het jaar van de nominaties. Of je moest een flesje bier achterover slaan of je kreeg een bak water over je heen. Menig Facebooklid werd regisseur van zichzelf en ik zag dat er nog genoeg creativiteit in de mens zit. Daarnaast kwamen de mijlpalen. Mijn beste vrienden, mijn lieve vriendin en ondergetekende werden 50 jaar, mijn vader werd 80 en mijn moeder 85! In principe brengt dat niet enorme veranderingen met zich mee maar toch bleef het om mij heen hangen. Want waar blijft de tijd. Ik zie mijzelf nog mijn jeugd vieren (ja, vieren, ik woonde immers op het mooiste eiland van Nederland!) en ineens ben je dan 50 jaar, gezegend met drie prachtige zonen (inclusief een schoondochter) en een bonuszoon, heb ik de liefde van mijn leven opnieuw gevonden en ben ik gezond van lijf en geest…op een paar kleine mankementjes na.
Heb ik dan nog wat te wensen? Jazeker, een nieuwe baan in Groningen! En dan is er nog de wens om een keer al mijn geliefden aan één tafel te zien zitten, genietend van een heerlijk diner waarna alle onrust glad gestreken kan worden en er weer positief naar de toekomst gekeken kan worden…
Misschien was het 50 jaar worden ook wel de reden dat ik met een aantal andere 50 plussers naar de film ‘Toen was geluk heel gewoon’ geweest ben. Dit clubje genoot van de film waarin de jaren ’70 weer opnieuw beleefd kon worden, de jaren dat wij nog kind mochten zijn, de zomerdagen langer waren dan tegenwoordig en de winters nog winters waren… Ja, ik overdrijf graag maar laat mij asjeblieft dat gevoel behouden.
Herinneringen. Mooie herinneringen aan hen die ons ontvallen zijn werden ook dit jaar weer besproken. Zoals het hoort. Een zin van zanger Bram Vermeulen uit het liedje ‘Testament’ zegt genoeg: ‘Dood ben ik pas als jij me bent vergeten…’
Terwijl de Tjiftjaf alweer ruim het Voorjaar had aangekondigd kregen wij te maken met de eerste Koningsdag. En omstreeks half mei, de 16e om precies te zijn, was het officieel Rokjesdag! Een maandje later had ik een persoonlijk feestje, het 100ste stukje schrijverij sinds mijn besluit het op Facebook te zetten. Dacht ik eerst nog dat de hele straat dat ook met mij wilde vieren want overal verschenen oranje vlaggetjes aan de gevels, bleek het om het WK voetbal te gaan! En net zoals de driehoekige tompoezen (punt naar voren of naar achteren..) die een bekende supermarkt introduceerde speelde Oranje een totaal ander systeem… en wonnen we de ene na de andere wedstrijd! Het allerleukste van dit toernooi vond ik dat die lui van Voetbal International, met name de heren Derksen en van der Gijp, flink op hun bek gingen na alle op de man gerichte rioolwaardige meningen die zij hadden over de Bondscoach, Louis van Gaal. En het allermooiste moment was toch die wissel, Cillesen eruit en Krul er in! Heel Nederland keek en genoot en even was ons landje eensgezind.
Heel Nederland? Nee, op een persoon na, mijn neef Peter van Dijk, maar dat is een verhaal apart en zal ik jullie niet mee lastig vallen…hij is al lastig genoeg..
Nominaties, herinneringen, mijlpalen…en dieptepunten kenmerkten 2014. Het neerschieten van de vlucht MH17 maakte ons leven grauw, asgrauw. Diep respect kreeg ik voor de mensen die de slachtoffers ‘binnen haalden’ op vliegbasis Eindhoven. Met tranen in de ogen en een enorme brok in mijn keel keek ik naar de rouwstoet, keek ik toe hoe familieleden ons via de televisie vertelden hoe het nu verder ging, hoe het verder moest en hoe ze worstelden met de vraag ‘waarom?’ De verantwoordelijke politici deden hun best, we zagen een prachtige uitschieter in de speech van Minister Timmermans, maar eigenlijk wisten ze dat hun gebalde vuisten slechts plaagstootjes waren voor de verantwoordelijken van deze ramp…
Hoogtepunten waren er voor mij ook. Eén zal ik er noemen en dat is de uitvoering van Roger Waters’ The Wall, onder regie (en vormgeving) van onze gemeenschappelijke vriend/soulmate Jasper Korving. Wat een avond beleefden wij! En dat alles onder de sterrenhemel en midden in de steengroeve van Winterswijk. Komend jaar hopen wij er weer heen te gaan voor een ander spektakel, Symfonia II van Bach tot van Buuren: http://www.theaterdestorm.nl/Het-Steengroevetheater-Symfonia-II-Van-Bach-tot-Van-Buuren.aspx?NL-13-0-1363
Tot slot nog een klein dingetje. Echt een klein dingetje hoor dus als je geen zin meer hebt om te lezen dan heb je mijn zegen. Het slaat ook eigenlijk nergens op maar voor mij persoonlijk is het toch wel belangrijk het te noemen. Ik heb eindelijk een kapper gevonden waar ik tevreden over ben! Hij heet Emo, knipt prima en doordat wij een soort van lotgenoten zijn delen wij onze smart tijdens het knippen. En hij is vandaag nog jarig ook dus bij deze van harte proficiat!
Dit was dan mijn jaaroverzichtje. Het brandschone Nieuwe Jaar staat voor de deur en ook in dat jaar zullen we weer nomineren, herinneringen ophalen, mijlpalen beleven, diepte- en hoogtepunten moeten en mogen ervaren. Ik wens jullie, mede namens mijn geliefde Janet, heel veel gezondheid en goeds en het liefst zo weinig mogelijk tegenslagen. En iets meer verdraagzaamheid, minder snel wijzen naar minderheden want we wonen in een mooi land waar we nagenoeg geen reden hebben tot klagen… Nou ja, over één ding mag er wat mij betreft geklaagd worden:
Over die verschrikkelijke bladblazers!!!!
