De vrouw waar ik zoveel van houd loopt sinds vrijdag te spinnen als een poes. Zij is normaal altijd al een vrolijke, positief ingestelde dame maar nu lijkt zij helemaal los te gaan. Zingend en fluitend loopt ze door het huis en wanneer ik in haar loopje zit voel ik een aai over mijn bol, wang of rug.
In eerste instantie dacht ik dat het aan mijn aanwezigheid lag. Ik mocht immers weer drie dagen bij haar vertoeven en daar worden wij allebei altijd al erg vrolijk van. Het is altijd genieten met hoofdletters, het is de hemel op Aarde, het is de kers op de slagroomtaart, het is Yin Yang en het is het pannetje stoofvlees op de kachel: liefde, warmte, genegenheid en vertrouwd.
Wat is er dan nu anders?
Het is het doekje. Ze heeft een doekje aangeschaft van een bepaald merk, iets met Hari. Ik noemde het al gauw het Harikiri-doekje of het duizenddingendoekje.
Ooit had ik ook zo’n doekje te pakken, die kreeg ik bij het kopen van een fles schoonmaakmiddel en werd aangeprezen als een wonderdoekje. Maar dat doekje was in niets te vergelijken met dit doekje, verzekerde zij mij en vervolgde haar weg door het huishouden. En telkens moest ik kijken als er weer een project’je op zat: “Moet je kijken Ar, hoe dit kastje glanst nu en je kan er zelfs het RVS van het fornuis mee doen!”
“En ik hoef het doekje alleen maar nat te maken met water!!”
Ik liet het maar over mij heen komen. Waarom zou ik hier tegen in gaan? Zij is blij, de kastjes en het aanrecht zijn blij en ik hoef niet een wandeling te maken omdat het zondag is. sterker nog, ik kon rustig naar de radio luisteren, Ajax-Feyenoord. Tijdens het luisteren werd ik op de hoogte gebracht over het trieste feit dat Kenneth Vermeer verbaal werd uitgejouwd door een deel van de Ajax aanhang. Aanhang ja, of appendix (wormvormig aanhangsel) is misschien nog een betere omschrijving want supporters kun je dit soortlieden niet noemen. Dom volk. En daarbij opgeteld die debielen die een pop ophangen maakt ze rijp voor een gedwongen opname in een gesloten inrichting. En dan heropvoeden. Omdat iedereen een tweede kans verdiend. Dat noemen ze dan weer beschaving en beschaving heb je weer nodig om een leuk leven te leiden.
De PVV wil heel graag een hoofddoekjesverbod maar daar zet ik iets anders tegenover, iets waar echt wat aan gedaan zou moeten worden: een capuchon- of petjesverbod! Die dingen worden niet gebruikt omdat het regent of hard waait, nee, die gebruiken ze omdat ze zich willen verschuilen, omdat ze dingen doen die het daglicht niet verdragen kan. En ze weten dat ze wat te verbergen hebben en te laf zijn om zich aan de gewone wereld te vertonen! Ratten zijn het!
“Als er een doekje was om dit soort lui weg te poetsen…..” mopperde ik hardop, waarop mijn geliefde direct antwoordde dat zij dat wel even regelen kon, al zwaaiend met haar nieuwe liefde…
Ze gaf mij een kus en begon te lezen in een stapel vrouwenbladen. In die bladen hebben ze het vast ook over doekjes waar je vrolijk van kan worden. En andere zaken natuurlijk die vrouwen interesseren zoals kleding, make-up en goede sex. Ja, daar winden ze geen doekjes om tegenwoordig!
Het doekje en de kus hadden mijn boosheid wat weggepoetst en na het zien van het doelpunt van Riechedly Bazoer via mijn gsm, werd ik alweer wat vrolijker en dacht ik even terug aan de wedstrijd ADO-Ajax. Sportief terugslaan noemen ze dat.
Ineens stond ze weer naast mij. Ze had net zitten Appen met de dame die haar het doekje had aanbevolen en er was nog iets wat dit doekje van 12 euro 50 kon. Namelijk het schoonmaken van een bril! Mijn bril om precies te zijn. Onder protest, ik ben erg zuinig op mijn bril, werd de bril van mijn hoofd gehaald en trokken zij en het doekje zich terug om de glazen weer te laten glanzen. Als een wees keek ik om mij heen en kon ik niet anders dan mij vastklampen aan de eettafel waar ik aan zat….radeloos…en vol vragen…Krijg ik mijn bril wel heel terug? Kan ik straks nog wel door de glazen kijken of zie ik enkel een dikke mist en kan ik nooit meer met een heldere kijk op de wereld mijn meninkjes uiten?
Enkele minuten later werd mij de bril weer opgezet. Ik opende mijn ogen en …..
Wat heb ik toch een prachtige, mooie, charmante en lieve vrouw!
