Mijn geliefde is met drie andere dames ‘iets gezelligs aan het doen’. Dat doen ze wel vaker, want ze houden van gezelligheid. Ze pakken de ene keer een filmpje, de andere keer gaan ze een stuk wandelen of ze schuiven aan bij een theekrans. En tussen de bedrijven door praten ze dan de hele tijd. Waarover? Euh… ik weet het natuurlijk niet zeker, maar het zal niet continue gaan over het laatste Achtuur Journaal.
Of misschien wel maar dan gaat het hoogstens over de jurk van Annechien of de lengte van het rokje van Dionne. Hiermee zeg ik niet dat dit clubje vrouwelijk schoon niet veel inhoud heeft, laat ik hier en nu daar héél duidelijk in zijn, maar ze kijken soms naar dingen waar ik als man niet direct een spraakwaterval voor zal openen.
Zij wel.
Deze keer zitten ze bij een van de dames in huis, bij de single van dit viertal. Want mannen mogen er niet bij. Dat zeggen ze niet zo direct, maar dat bedoelen ze wel. Want mannen verpesten dan de sfeer. Zo denken zij, maar wij mannen ook. Tijdens mijn jeugdjaren op Terschelling gingen mijn vrienden en ik ondergrondse hutten bouwen in het bos bij Midsland-Noord. Na enkele dagen van stevige arbeid zaten wij ondergronds en beloofden elkaar onder het roken van stiekeme sigaretten dat er geen meiden bij mochten.
Want zodra er meiden bij zouden komen, dan wist je als jongen dat de lol snel zou veranderen in gedoe. Toch kregen enkele meiden er lucht van en niet veel later struinden ze om ons heen en probeerden ze het ‘gezellig’ te maken. Kort daarna kwam Staatsbosbeheer en werden al onze hutten, inclusief het gangenstelsel, vernield en mochten wij daar niet meer komen.
Dat dus.
Ik zit dus alleen thuis, maar treur niet, want ik voel mij gesterkt door de andere twee mannen die ook alleen thuis zitten, op De Dag des Heren zoals men de zondag altijd zo mooi noemt. Het is ook best wel prettig om keihard Radio 1 aan te hebben staan, zodat ik lekker naar voetbal kan luisteren. Zonder afgeleid te worden. Ik voel mij er zo prettig bij dat dit stukje schrijfwerk mij totaal geen moeite kost. De woorden rollen achter elkaar uit mijn toetsenbord.
Elk nadeel heeft zijn voordeel!
De dames zijn vandaag aan het freubelen. Wat hebben vrouwen toch met freubelen? Wat is überhaupt freubelen? Freubelen komt van de Duitsers, ze zeggen daar Fröbelen en het betekent, let op: kleuters bezighouden. In dit geval is het ook een soort knutselen, namelijk kerststukjes maken. Dat is niet zomaar even wat plantjes aan elkaar breien en dan als kers op de taart een kaars in het midden, nee, er ging een heel ritueel aan vooraf.
Sinds een week of vier zijn ze al in een groepsApp met elkaar hierover aan het beppen. Hoe gaan we het doen, wat gaan we gebruiken en oh ja, niet geheel onbelangrijk, welke wijn drinken we erbij en wie zorgt voor wat lekkers bij de thee?
Op de Day Before werden nog enkele puntjes vermeld, gladgestreken en opgelost. Mijn geliefde begon alvast met haar bijdrage, een kerstkrans van schuim met vruchten, slagroom en yoghurt (jjjighh..). Ik heb eerst ruim een uur in de herrie gezeten van een keukenmachine die eiwit aan het opkloppen was en daarna nog eens vier uur het zeurende geluid van onze heteluchtoven aan moeten horen, want dat eiwit moest langzaam gebakken worden. Heel langzaam. Een collega man-in-het-zelfde-schuitje had enkele ringen geproduceerd en leverde zo zijn aandeel voor een middagje rust… euhhh… middagje gezelligheid!
Vanmorgen verzamelde de freubelclub zich bij Intratuin alwaar allerlei planten werden gekocht waarmee de dames het gevecht mochten aangaan. Tegen drie uur werd ik gebeld. Of ik even de telefoon van mijn geliefde wilde brengen, want ook wij, 50 plussers, zijn nu eenmaal verslaafd aan dat ding. En dat doe ik dan braaf, tandenknarsend, want ik moest weer in de benen en AZ-Ajax was best spannend.
Tegen vier uur kreeg ik via Whatsapp een foto van het gemaakte toegestuurd. Met als bijschrift of ik ‘even’ twee haakjes aan de buitendeur wil maken, zodat daar straks de kerstkrans aan opgehangen kan worden.
Soms denk ik wel eens: ik ben te goed voor deze wereld. Maar deze keer trapte ik er niet in en bleef gewoon mijn eigen ‘ding’ doen, morgen is er weer een dag! Dat is ook de man in mij, zo stoer, zo charmant en zo aardig, dat zie je in één ogenblik.
Het is nu vijf uur en zoals een goed huisman betaamt, heb ik het vlees voor het avondeten gemarineerd en de bijgerechten voorbereid. Onder het genot van een biertje, want ja, het is voor mij ook zondag, toch?
Tja, ook elk voooordeel HEB zijn nadeel!
Hoop dat t gefreubel de mooite waard was!