Rampen

Na het natuurgeweld van de afgelopen week likken we onze wonden en kunnen we de dagelijkse beslommeringen weer een plek geven. Wereldwijd is men begonnen met acties om ons de verschrikkingen van de afgelopen dagen te kunnen laten verwerken. De teller staat al op enkele miljoenen euro’s. Miljoenen die wij nodig zullen hebben om er weer bovenop te krabbelen want ook nu weer werden we verrast door Moeder Natuur. Natuurlijk, we weten dat we hier in een land wonen met strenge winterse dagen, ja dagen, maar telkens trappen we er weer opnieuw in en is het leed al geschied, is het hele land ontwricht en worden we overspoeld met codes, geel, oranje of nog erger, rood!

En wat was het erg! In twee dagen was alles wit!

De beelden die tot ons kwamen waren mensonterend: Lange files, auto’s die langs de weg gestrand waren, geschaarde vrachtwagens, kleumende kranten- en postbezorgers die naast de fiets liepen in plaats van erop, Erben Wennemars in alle talkshows op de televisie want stel dat het doorzet…., fietsers die kromgebogen over het stuur zich een weg baanden naar werk of school waar hen lof wachtte omdat ze de barre tocht overleefd hadden en Geert Wilders kwam met een Tweetje dat het allemaal de schuld van de Moslims was.

“De Elfstedentocht van 1963 is er niks bij.” vertelde Erben bij Eva en je zag zijn ogen vochtig worden.

Het was een barre tijd maar over het algemeen leven we nog. En dat hebben we te danken aan het KNMI. Sommige weermannen/vrouwen vertelden het ons op een rustige manier, dat we van code oranje overgingen naar code rood.  Anderen, zeg maar de paniekweermannen/vrouwen die rondlopen bij sommige televisieprogramma’s, gingen helemaal los en al het echte nieuws, de wereldse problemen, werden als ..euhh… sneeuw voor de zon weggeschoven. En niet alleen op de tv, ook op de radio deed men braaf mee aan dit circus.

Circus ja! Waar gaat dat toch heen in dit land? Ik loop al 53 jaar rond in dit landje en weet inmiddels heus wel dat als het winter is, de kans op sneeuw toeneemt. Daar hoef je niet voor geleerd te hebben, dat hoort nu eenmaal bij dit land. En als het dan sneeuwt of het heeft gesneeuwd, dan pas je je daarop aan. Dan loop je wat voorzichtiger zodat je niet uitglijd en je vermijd fiets of brommer vanwege het feit dat die maar twee wielen hebben. Want de auto alleen pas je wel je snelheid aan, ook al heb je winterbanden! Want je wilt niet je medeweggebruikers in penibele situaties brengen. Dat heet verantwoordelijk auto rijden. Dat doe je ook wanneer je in een wolkbreuk terecht komt. Dan houdt je wat in en ga je niet stoïcijns 130 km per uur door blijven rijden omdat het daar nu eenmaal staat aangegeven. Die lijpo’s die dat wel doen zijn hersenloze, onverantwoordelijke kloothommels met te weinig inlevingsvermogen en vaak ook te kleine piemels. En ja, er bestaan ook zulke vrouwen alleen die hebben helemaal geen piemels, die zijn waarschijnlijk zeer zo geworden door een tekort daaraan.

Nederland paniekland. Alles is geregeld hier en toch blijven we paniek schoppen. Voor elke scheet die er gelaten wordt bestaat wel een regeltje en de enige privacy die je nog hebt is op het toilet mits er niet een perverseling daar een cameraatje heeft opgehangen voor een of ander RTL of SBS6 programmaatje waar dan weer 2,2 miljoen mensen naar gaan zitten kijken… Geloof me, het kan slechter in de wereld. Echt slechter! Er zijn landen waar orkanen zo nu en dan even huishouden of landen waar door de enorme droogte het brandgevaar op de loer ligt. En dat was er ook al vóór de klimaatveranderingen.

Wanneer ik dat dan zie dan denk ik: Ik woon in Nederland en ben eigenlijk best een bofkont!

Kijk eens naar het mooie van sneeuw. Hoe sereen alles er dan uitziet en wat is het dan genieten tijdens een wandeling. Al het grauwe van de kaalheid van de winter, bedekt door een witte laag spul waar je sneeuwballen mee kan gooien, waarop je sleetje kan rijden of waarmee je sneeuwpoppen kan maken. Het kleurt de donkere dagen wat lichter, net zoals glazen huizen die neergezet worden om geld in te zamelen voor een goed doel in een land die het nóg slechter hebben dan wij. Want dit ludieke evenement, ooit bedacht door 3FM en het Rode Kruis voor mensen die echt hulp nodig hebben, ligt sinds enkele jaren onder vuur. Want wij hebben in ons land de voedselbanken, die zijn er niet voor niets. Doordat onze mega supermarkten elke dag propvol moeten liggen zodat wij ons kunnen laven aan voedsel en dranken, om onze magen te vullen en onze dort te lessen. Wat bijna over datum is (ook weer zo’n regeltje) of er niet zo mooi meer uitzag, werd zo in de container gegooid.

En dat zagen enkele slimmeriken en die richten toen de voedselbank op zodat de minder bedeelden onder ons wat extra’s hadden. Klopt allemaal, prachtig initiatief. Maar klaag dan niet over andere succesformules, begin desnoods zelf een actie. Want je kan er haast je klok op gelijk zetten dat het gezeik zo na de zomer weer begint: eerst de Pieten discussie, dan de discussie over Serious Request en dan de discussie over het vuurwerk. Jaarlijks geven we trouwens 60 á 70 miljoen euro uit aan legaal vuurwerk. Ik herhaal, LEGAAL vuurwerk.

Serious Request haalde vorige jaar een krappe 9 miljoen euro op.

Ik vind het een van de leukste weken van het jaar omdat ik naast de leuke muziek ook verbinding zie. Verbinding waar we, diep in ons hart, zo naar snakken in dit land. Want we weten donders goed dat we in een prachtig land leven. En we weten dat alles goed geregeld is en dat de natuurrampen hier eigenlijk best wel meevallen. En we snappen ook heus wel dat er mensen elders op de wereld andere zorgen hebben dan de voorraad van een voedselbank, of een Piet nou zwart of paars is, of de sneeuw een sneeuwstormpje is of een vlokje, of dat ene Gordon trouwt of wat Evert Santegoeds daarvan vindt.

Die mensen die ‘elders’ wonen maken zich zorgen of ze de volgende dag wel levend halen omdat er geen voedsel of water is. Rijst en water. Water en brood. Of zoals de leeuw in Burger’s Zoo te Arnhem gedacht moest hebben na het doodbijten van zijn soortgenoot:

Het leven is eten of gegeten worden….

Auteur: Arjen Veldhuizen

Schrijverijtjes van Muis: Hallo, ik ben Arjen Veldhuizen en mijn roots liggen op Terschelling waar ik in 1964 ter wereld kwam (eigenlijk in het St. Jozef ziekenhuis te Harlingen maar mijn ouders woonden op het eiland). Ik ben getrouwd met Janet en wij hebben samen(gesteld) 4 zonen, Youri, Bas, Sven en Sil. Sinds mei 2020 zijn wij de trotse Oma en Opa geworden van kleindochter Roméline, dochter van Jorinde & Youri! Op de Lagere school kwam ik er al achter dat ik iets met schrijven had, als puber kwam het al meer tot uiting en eigenlijk tot op de dag van vandaag heb ik ‘schrijfdrang’. Op deze website staan schrijverijtjes, Muizenstaartjes zoals ik ze noem, over zaken die mij bezighouden en die ik in de afgelopen 7 jaar aan Facebook toevertrouwd had en teksten die ik schrijf voor Hoemannendenken.nl en OldambtNu.nl. Ik schrijf soms luchtig, soms wat inhoudelijker en laat mij graag inspireren door mijn omgeving. Hieronder staan al mijn teksten die ik vanaf begin 2011 geschreven heb, dus hoe meer je naar beneden scrolt hoe langer geleden. Veel leesplezier!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.