Dragline machinist zoek vrouw. Helpdeskmedewerker zoekt vrouw. Vuilnisman zoekt vrouw. Manager zoekt vrouw. Minister president zoekt vrouw….
Waarom koos Yvon voor boeren vraag ik mij wel eens af, na het zien van de zondagavondaflevering. Kwam dat doordat ze zo beter haar spulletjes verkopen kon? Ze heeft namelijk een eigen productlijn, de zogenaamde Yvonne-lijn, onder andere bestaande uit kussentjes en serviesjes. Deze zijn te koop in de betere tuincentra. Dat tuinwinkeltje zie je dan ook weer terug als Vonne (koosnaampje van mij) samen met de kersverse boerinnen over het tv scherm wandelt, heel toevallig…
Nee, dan de Fabeltjeskrant. Die hadden geen productlijn maar een rode lijn(!). Vandaag werd bekend dat de stem van Bor de Wolf, Ed Bever, Gerrit de Postduif en Zoef de Haas overleden is. Wat was dat altijd leuk om naar te kijken. Voor het slapen gaan even kijken naar Meneer de Uil en zijn bosgenoten. En zijn knipoog. En meezingen: “Hallo meneer de Uil, waar brengt u ons naar toe? Naar Fabeltjesland?”
Het was niet zo’n leeg als heden den daags kindertelevisie, integendeel, geen enkel maatschappelijk probleem was hen vreemd en werd er keurig in verweven. En maakte nieuwsgierig in mijn geval, want ik vroeg mij altijd af wat ‘grenadine’ was, met een portie beukennootjes! Grenadine kende ik niet, wel ranja of limonade gazeuse. Het moest iets zijn wat daar op leek. Bij een vriendje kreeg ik altijd karavan en dat vriendje, inmiddels 48 jaar, drinkt dat nog steeds. Ik noemde dat altijd karavan maar het was natuurlijk Karvan. Nu dwaal ik weer eens af maar ik kan daar ook niks aan doen. Het zijn flarden uit mijn jeugd die na dit soort nieuwsberichten bij mij weer naar boven komen. Wat een stem wel niet te weeg brengt..
Ger Smit, moge hij rusten in vrede, laat veel herinneringen na aan vele generaties. Hij gaf ons iets anders dan springen van een duikplank of vloekende, dikke Amerikanen die spullen opeisen van consumenten. Om maar een paar voorbeelden te noemen…
Tuurlijk, Boer zoekt Vrouw is erg leuk, ik lach mijzelf vaak te barsten of laat een traan als ik weer zie hoe zo’n eenzame boer wanhopig op zoek is naar wat liefde, genegenheid en gezelligheid. En Yvonne is natuurlijk een hele naturelle verschijning die menig man zijn hart sneller laat kloppen. Maar ik vraag mij steeds af waarom ze reclame moet maken voor dat serviesje en dat kussentje. Dik drie miljoen mensen kijken elke week en reken maar dat de KRO haar daar goed voor betaald, het is een kijkcijfer hit van de bovenste (duik) plank!
Is er dan niets meer echt? Wat zal Bor de Wolf zeggen in dit geval zeggen, als hij het even niet meer wist?
“Hoea, ik ga wel naar het Enge Bos!”
