Nadat de eerste verkiezingsuitslagen binnen gedruppeld waren voelde ik een unheimlich gevoel op mij neer dalen. Een gevoel welke ik de laatste jaren steeds vaker voelde want wat is er toch met ons landje aan de hand? Waar is het gezonde en nuchtere verstand gebleven waar wij Hollanders toch om bekend stonden? Want we zien steeds vaker kloven ontstaan tussen de bevolking, kloven die onze verbondenheid, we zijn immers allemaal mens, doen splijten en tegen elkaar opzetten.
Er is nu zelfs sprake van een orgasmekloof!
Haak nu niet af en laat je haakwerk toch nog even liggen want we moeten hier even over praten. Even serieus elkaars intimiteiten delen om alle negatieve obstakels weg te nemen en blokkades te elimineren. De enige manier om je los te maken van vastgeroeste levensstijlen. En goddank, we kúnnen en mogen er in deze roerige tijden ook over praten dankzij de vele vrije geesten die ons in het verleden de weg daarin gewezen hebben.
De orgasmekloof dus.
Het is de kloof tussen man en vrouw. Het is het verschil in salaris tussen man en vrouw. Het is het verschil van denken tussen man en vrouw. Het is het verschil tussen een overhemd en een blouse. De vrouw schiet namelijk ontzettend tekort in haar orgasmes terwijl de man zich een ongeluk kan orgasmeren, een nieuw woord voor meerdere orgasmes, te vergelijken met consumeren maar dan anders natuurlijk want je gaat niet even lekker orgasmeren in de winkelstraat.
Het gaat hier over de hetero-vrouw!
Want de dames die de liefde delen met hun gelijken hebben geen problemen op dit gebied. Voor hen is het ‘bekend terrein’, die weten alle wegen en zijweggetjes heel makkelijk te bewandelen. Zonder gebruik van een navigatiesysteem! Mannen hebben daar meer moeite mee en schakelen daarom een navigatiesysteem in.
Daarom heet zo’n systeem ook een Tom-Tom en niet een Wendy-Wendy.
De jeugd heeft over het algemeen geen last van een orgasmekloof blijkt uit het onderzoek. Die hebben goed opgelet en van onze seksuele sores allang geleerd hoe het wél moet. Daar hebben ze vast op school les in gehad door leraren met vrije geesten. Ik vind dat mooi want het scheelt deze jongeren een hoop gelazer in de toekomst wanneer ze in een relatie zitten. Daarom is het te hopen dat er niet een of andere politieke partij hiervoor een online kliklijn voor gaat openen want dan begint alle ellende weer opnieuw.
Dan hebben we de Barbie’s en de Ken’s weer aan het dansen.
De jeugd is daarom ook gelukkiger dan de ouderen onder ons, verteld het onderzoek verder. Gelukkig maar want de jeugd heeft de toekomst. Ja, ik spring nu ineens over op een ander onderzoek welke van de week geopenbaard werd, een onderzoek naar hoe gelukkig wij Nederlanders zijn. En wat bleek? Wij Nederlanders zijn weer een treetje gestegen op de geluks-ladder en staan nu op de vijfde plaats van de 156 deelnemende landen!
Met stip!
Oké, je kan nog wat sikkeneurig worden van het feit dat het niet om een podiumplaats gaat maar ik was er behoorlijk van onder de indruk. En je hebt ook écht een punt als je even de Groninger kinderen aanhaalt in het verhaal want die zijn bang, bang voor aardbevingen en bang dat hun ouders aan al die ellende onderdoor gaan. Je moet wel super egoïstisch zijn als je dan nog durft te zeggen dat de Groningse gasbel helemaal leeggezogen moet worden! Dan ontneem je het geluk van die kinderen om op te groeien zoals kinderen horen op te groeien:
Zonder angst!
Maar hoe kan het toch dat het gevoel anders is, het gevoel dat er een tweedeling in ons landje aan het ontstaan is? En waarom is iedereen dan zo ontevreden en zo agressief naar elkaar? Komt dat doordat elke mening tegenwoordig ook direct weer de opstanding van een nieuwe politieke partij is? Nederland telt ruim 17 miljoen inwoners en 28 politieke partijen plus nog wat rondfladderende mannetjes en vrouwtjes die ook volgelingen zoeken voor hun politieke ideeën of tekortkomingen.
Bijvoorbeeld de POV, de Partij voor de Orgasme-arme Vrouw?
Deze partij zal zich dan gaan inzetten om de luie man een schop onder zijn kont te geven. Hij moet niet meewerken aan een ‘liefdes-baby’ als hij zijn tweede relatie aangaat, nee, ze moeten later kunnen zeggen dat het eigenlijk een ongelukje was na een wilde nacht in de duinen of nadat ze de nieuwe Ikea eettafel eens flink getest hadden! Hij moet niet vertrouwen op een Tom-Tom maar op zijn eigen navigatiemiddelen! Moeder de vrouw zal dan ’s morgens met een verliefde doch vermoeide blik in haar dankbare ogen zijn ontbijt gaan maken, met gebakken eieren en uitgebakken spek omdat het potverdorie haar een enorm lentegevoel geeft weer eens echt de liefde genoten te hebben!
Sodemieter op met je liefdesbaby’s, wees een echte kerel!
Volgens het geluks- onderzoek lijden we aan ‘cultuurpessimisme’. Cultuurpessimisme oftewel in het Latijns ‘mentem omnia in deterius culturae’, betekent dat wij dingen liever negatief zien dan positief. Dat is onze honger naar het eeuwige klagen, om maar even een onderdeeltje te noemen van de Nederlandse identiteit. Het glas (ja ja, daar komt ie weer) is half leeg in plaats van half vol. We spelen liever de rol van het slachtoffer dan van de held.
Toch is er volgens het Centraal Planbureau voor de Statistiek een nuance te benoemen. Want als je al die mensen met verschillende meningen bij elkaar brengt en je laat ze met elkaar spreken, dan blijken ze toch meer overeenkomsten te hebben dan ze van tevoren dachten. En zien ze dat het allemaal wel meevalt. En er hoeft maar eentje op te staan die ineens niet een grote muil opzet maar iets aardigs zegt over zijn of haar tegenstander. Daar kan geen agressie tegenop, daarmee snoer je de kwaadsprekerij en duw je de boosheid de hoek in.
“Blijf jij maar even in de hoek staan en als je afgekoeld bent mag je weer meedoen!”
Ja, samenleven is best moeilijk en de sociale media en al die nieuwsbrengers doen hun best om onze schermpjes te vullen. Maar soms schieten ze door en worden de kloven alleen maar groter en dan is het maar net aan welke kant je staat van de kloof en of je de loopbrug nog wel kan zien. Of die mooie fietsbrug die hier in Winschoten ons straks zal verbinden met het Oldambtmeer en omstreken.
De Pieter Smitbrug om precies te zijn, genoemd naar een fantastische burgemeester die ook niet van kloven hield.
Carpe diem!
