Armlastig

Net nu ik een positief stukje wilde schrijven over hoe kleine dingen mij vrolijk doen worden, kreeg ik het deksel op de neus na het lezen van een artikel in de Telegraaf. De Telegraaf, de krant van Wakker Nederland om precies te zijn.

Maar laat ik toch maar eerst over het positieve beginnen want anders komt er niks goeds meer uit mijn toetsenbord en ik wil de Koningsdag-flow die we net achter de rug hebben, niet bederven.

PEC Zwolle! Moet ik hier nog wat aan toevoegen? Eigenlijk niet maar ik doe het toch want wát heb ik genoten van deze strijd om de KNVB beker! Nadat de rust teruggekeerd was door de chaos die enkele hersenloze debielen gecreëerd hadden, begon de PEC machine te lopen en werd de trots van Amsterdam onder de voet gelopen. De mannen van Jans wilden maar één ding: de Beker. De Amsterdammers dáchten dat ze dat wilden…

Dan het zwemdiploma. Dat moest anders. Het wordt één diploma. Dus het A, B, C diploma en alle aanverwanten mogen het archief in. Positief aan dit verhaal is dat je als kind maar één keer een examenstress hebt en dus niet 3 keer of meer. Dat scheelt opvoeders, opa’s en oma’s en aanverwanten twee keer zweten in een té warm zwembad met je fototoestel of camera in gevechtspositie. En na onderzoek bleek ook dat de schoolzwemmers-slag tegen de natuurlijke houding is en begin je dus als kind met het leren van de borstcrawl.

Dan mijn oudste zoon. Die had een lekke band en vroeg mij deze te plakken (ja, ik weet het, een gebrek aan zijn opvoeding, maar als ik ze het wilde leren keken ze altijd een andere kant op of ze smeerden ‘m met een smoes…). Dat doe je dan graag maar hij moest dan wel lopend met de fiets aan de hand naar mijn nederige stulpje toekomen. En nu komt het positieve: hem werd maar liefst door wildvreemden tot twee keer toe aangeboden de band te plakken! Gewoon op een doordeweekse dag!

Nog meer goed nieuws? Ja! De uitslag van een De Hond enquête. Een meerderheid in ons land heeft geen bezwaar tegen onze Marokkaanse medelanders. Dat deed mij goed na al dat beangstigde gebral van ene G.W. en zijn volgelingen. En vervolgens hoorde ik ook nog dat Pownews gaat stoppen en ik vind dat een juiste beslissing van de mannen met de roze microfoons. De druppel was kennelijk die verslaggever die in boerka gehuld de Scheveningse wijk Duindorp probeerde onveilig te maken. Ik ben het niet eens hoe sommige Duindorpers omgaan met onze medelanders maar hoe ze deze ‘verslaggever’ en andere media op hun flikker gaven deed mij toch wel deugd.

Dan even terug naar het begin van dit stukje. Over dat item in de Telegraaf. Want er heerst armoe in ons land! “Ja..duuuuh..kom eens met iets nieuws Veldmuis!” hoor ik je al zeggen maar niets is minder waar.

Er heerst namelijk armoede in het Gooi!!! Hadden we jaren terug nog gewoon een tweedeling in het land, was er duidelijk wie arm was en wie rijk en keken de armen s’ avonds op de TV naar programma’s hoe de rijken met hun geld smeten, lijkt er nu een inhaalrace te zijn van de mannen en vrouwen in polo’s en benzine slurpende auto’s die het energielabel Z hebben.
De auto’s op de oprijlaan staan zonder benzine, kinderen worden ziek gemeld op hun verjaardag omdat ze geen geld hebben om uit te delen en men kan niet meer op hockey, voetbal en tennis tegelijk zitten maar nog maar op één sportvereniging.
En dat allemaal door de crisis!

Auteur: Arjen Veldhuizen

Schrijverijtjes van Muis: Hallo, ik ben Arjen Veldhuizen en mijn roots liggen op Terschelling waar ik in 1964 ter wereld kwam (eigenlijk in het St. Jozef ziekenhuis te Harlingen maar mijn ouders woonden op het eiland). Ik ben getrouwd met Janet en wij hebben samen(gesteld) 4 zonen, Youri, Bas, Sven en Sil. Sinds mei 2020 zijn wij de trotse Oma en Opa geworden van kleindochter Roméline, dochter van Jorinde & Youri! Op de Lagere school kwam ik er al achter dat ik iets met schrijven had, als puber kwam het al meer tot uiting en eigenlijk tot op de dag van vandaag heb ik ‘schrijfdrang’. Op deze website staan schrijverijtjes, Muizenstaartjes zoals ik ze noem, over zaken die mij bezighouden en die ik in de afgelopen 7 jaar aan Facebook toevertrouwd had en teksten die ik schrijf voor Hoemannendenken.nl en OldambtNu.nl. Ik schrijf soms luchtig, soms wat inhoudelijker en laat mij graag inspireren door mijn omgeving. Hieronder staan al mijn teksten die ik vanaf begin 2011 geschreven heb, dus hoe meer je naar beneden scrolt hoe langer geleden. Veel leesplezier!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.