Het is af

“Het land is af.” zei Ruud, een van de gasten op het verjaardagsfeestje, voor ons de eerste na de Lock down. Hij zei dit nadat ik mijn verbazing had uitgesproken over een artikel in de krant, over een bedrijf dat bedacht had om tankpistolen te voorzien van een 5.5 inch scherm. Hierop zijn dan reclame boodschappen of op maat gemaakte filmpjes te zien. In Limburg is een tankstation die hiermee al aan het proefdraaien is. Volgens de eigenaar een prima idee want hij ziet de tankende mensen vaak verveeld om zich heen kijken. “En op je telefoon kijken mag niet in verband met brandgevaar. De telefoon kan namelijk statisch geladen zijn en een vonk afgeven. En dat is niet handig wanneer je met brandstof bezig bent.” Een verstandige man, alleen sloeg hij de plank volledig mis met de opmerking die volgde:  

“Door mensen bezig te houden en af te leiden met zo’n filmpje kun je het tanken veraangenamen.”

Ruud had volkomen gelijk met zijn opmerking! Het is waar, ons land is af. Niks meer aan doen. Het is voltooid! Jaren en jaren zijn we bezig geweest om een zo’n mooi mogelijk land te creëren. Met bloed, zweet en tranen bouwden vele generaties aan een nieuwe wereld waarin we zochten naar gemak en voorspoed. Niks was te gek, grenzen werden gepasseerd en ‘the Sky was the limit!’, niets was te gek.

Op zoek naar een perfecte wereld!

Maar als iets klaar is dan weet je even niet meer wat je moet doen en loert de verveling. In werkelijkheid ligt die verveling al achter ons want de meesten onder ons wentelen zich al jaren in de welvaart. We hebben alles en wat we niet hebben bestellen we in China. Spotgoedkoop en daardoor betaalbaar voor alle lagen in de bevolking. We komen eerder tijd tekort dan dat we ons geen raad weten met de tijd.

En nu zijn we dat punt gepasseerd en gaan we gekke dingen verzinnen zoals het voorbeeld waarmee ik dit stukkie begon.

Want wat is er in hemelsnaam mis aan even rondkijken tijdens het tanken? Daarbij moet je ook niet willen dat je afgeleid wordt want voordat je het weet druk je het tankpistool niet goed in de tank en pis je naast de pot. Of over je schoenen of hakjes.

Of je tankt diesel, terwijl de auto toch al jaren op benzine loopt…

Het is van de zotte dat we nu ook al vermaakt moeten worden tijdens het tanken. De debilisering van de maatschappij tiert welig. Loop maar eens door bepaalde winkels en verwonder je slechts. Zo zag ik een elektrische drinkbak met ledverlichting. Voor de kat, zodat deze de hele dag (en nacht!!) drinken kan. Of een Tipi tent voor de kat. Dan kan de kat mee naar de camping.. Of een UV sterilisator voor reinigen van je tandenborstel. Of een douchekop met ingebouwde bluetooth speaker. Of een elektrische kurkentrekker, wellicht ook met ingebouwde bluetooth speaker?

Verzin het en het is er.

Wekelijks komt al deze onzin met duizenden containers ons land binnen. Er is genoeg, een overdaad. En als het verveeld of kapot is gooien we het weg. We willen steeds meer en nemen met minder absoluut geen genoegen meer. En we worden boos als de bezorgers het niet op tijd brengen, dan klagen we steen en been want we zijn strontverwend geworden door de luxe van de welvaart die we niet aan kunnen. De woorden ‘begripvol’ en ‘tolerant’ hebben plaats gemaakt voor hufterig en drammerig gedrag en we zijn allemaal boos op elkaar.

Ik betrap mij er zelf ook wel eens op, hoor.

Daar ben ik in de loop der jaren wel achter gekomen. En dan hou mijzelf een spiegel voor en probeer daar iets van te leren. Dat geeft mij een goed gevoel en leef daardoor bewuster. Nu lees je in de krant dat er in de vakantieoorden flink geklaagd wordt over het hufterige gedrag van de Nederlanders daar. Waren het voorheen de Russen en de Engelsen die zich elders misdroegen, wij Nederlanders horen er nu ook bij. Of zoals die gast die door een fout van de Mediamarkt online drie IMacs wist te kopen voor een paar euro, terwijl die dingen daadwerkelijk om en nabij de 2000 euro kosten. Het joch zegt volledig in zijn recht te staan en weigert het verschil bij te leggen.

Hij maakt kennelijk nooit fouten!

Natuurlijk weet ik ook wel dat dit allemaal excessen zijn en ja, dan krijg je aandacht van de media. Maar dit soort gedrag is steeds vaker eerder regel dan uitzondering aan het worden. We pikken niks meer.

Van niemand niet.

Als ik sta te tanken kijk ik naar de tellers op de pomp. Naar het aantal liters en helemaal naar de teller van de prijs. Want soms schieten de prijzen behoorlijk omhoog, vooral nadat er weer ergens op de wereld een oorlogje gevoerd moet worden. Nu waren de prijzen in de afgelopen maanden weer even goed te behappen en zo nu en dan betrapte ik mij er zelfs op het gaspedaal iets dieper in te drukken.

Want ja, de brandstof was weer lekker goedkoop.

Over oorlogjes voeren gesproken, dat is denk ik ook een van de redenen dat we steeds meer raar gedrag vertonen. We leven al 75 jaar in vrijheid en hoeven ons niet druk te maken over een vijand, laat staan over de angst voor bommen en granaten.

Of over de vrijheid van meningsuiting. 

Zouden we daarom van dat verwende gedrag vertonen? Omdat we toch makkelijker vergeten dan onthouden hoe het er 75 jaar geleden aan toeging? Dat vrijheid niet zo vanzelfsprekend is? Na de Lock down leken we weer even om elkaar te geven. We maakten ons ineens weer zorgen om de ander en we begonnen te helpen waar dat nodig was. En we werden even teruggeworpen naar een situatie van ‘met elkaar slaan we ons er doorheen’, de onzin van de dag maakte plaats voor zinvolle zaken.

Inmiddels ligt dat achter ons.

En we gaan weer verder waar we gebleven waren….

 

Auteur: Arjen Veldhuizen

Schrijverijtjes van Muis: Hallo, ik ben Arjen Veldhuizen en mijn roots liggen op Terschelling waar ik in 1964 ter wereld kwam (eigenlijk in het St. Jozef ziekenhuis te Harlingen maar mijn ouders woonden op het eiland). Ik ben getrouwd met Janet en wij hebben samen(gesteld) 4 zonen, Youri, Bas, Sven en Sil. Sinds mei 2020 zijn wij de trotse Oma en Opa geworden van kleindochter Roméline, dochter van Jorinde & Youri! Op de Lagere school kwam ik er al achter dat ik iets met schrijven had, als puber kwam het al meer tot uiting en eigenlijk tot op de dag van vandaag heb ik ‘schrijfdrang’. Op deze website staan schrijverijtjes, Muizenstaartjes zoals ik ze noem, over zaken die mij bezighouden en die ik in de afgelopen 7 jaar aan Facebook toevertrouwd had en teksten die ik schrijf voor Hoemannendenken.nl en OldambtNu.nl. Ik schrijf soms luchtig, soms wat inhoudelijker en laat mij graag inspireren door mijn omgeving. Hieronder staan al mijn teksten die ik vanaf begin 2011 geschreven heb, dus hoe meer je naar beneden scrolt hoe langer geleden. Veel leesplezier!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.