Lionel Messi, die van de week ter aarde stortte waarna de commentator het becommentarieerde alsof God zelf een blessure had, krijgt voor zijn kunstjes honderd duizend euro per dag. 13 miljoen per jaar. Naast zijn voetbalsalaris doet hij er ‘nog wat bij in de reclamewereld’ want ja, van dertien miljoen euro per jaar is rondkomen echt sappelwerk..(totaal 34 miljoen..).
Het was de week van Richard Nieuwenhuizen. Richard was grensrechter en volgens een paar debielen verdiende hij daarom een pak slaag.
Peter R. de Vries twitterde dat grensrechters vaak niet objectief zijn en vlaggen ter voordeel van hun eigen club. Tja, verkeerd moment maar wel een feit. Ik voeg daar ook de plaatselijke scheidsrechters aan toe. Uit eigen ervaring. Scheidsrechters die al voor de match aangeven aan hun clubgenoten ‘het wel even te regelen’. Daar ligt dus het grote probleem. Clubs zouden meer moeten kijken naar de vrijwilligers die zij onder hun hoede hebben. Natuurlijk fluit het overgrote deel goed en iets minder vlagt goed, maar er is een groep die de boel verknallen.
Waarom vlagt een groter deel niet goed? Omdat ze simpelweg niet allemaal de regels goed weten, de buitenspelregel leent zich vaak voor heftige discussies en iedereen heeft er een mening over.
Zo zijn er ook vrijwillige coaches/ trainers die vaak zo fanatiek zijn omdat zij zich Advocaat, Mourinho, Van Basten of Van Marwijk voelen. En dan zijn ze coach/trainer van een team wat, bijvoorbeeld, 6e Klasse KNVB speelt en is de gemiddelde leeftijd… 8 tot en met 18 jaar…
Schoenmaker blijf bij je leest zou ik zeggen. Geniet gewoon van het spelplezier van de kinderen en laat bij wanvertoningen het kind duidelijk merken dat dit niet kan. Maar bovenal, wees zelf het goede voorbeeld!
Respect. Voor degene die niet meer weten wat dat precies betekent: gevoel of uiting waarmee je laat merken dat je iemand aanvaardt als een waardig en waardevol mens.
Jarenlang heb ik langs de lijn gestaan om te kijken naar mijn drie voetballende zonen. In het begin was ik het ook wel eens verbaal oneens met een beslissing van het arbitrale trio maar aangezien verstand met de jaren komt, zag ik op een gegeven moment het licht. Ik hield mijn mond.
Ook ging ik vaak, als de wedstrijd afgelopen was, naar de scheids- en grensrechter en complimenteerde ik ze met de wijze waarop zij gefloten- gevlagd hadden. Dat waren ze niet gewend maar toen ze eenmaal zagen dat ik het meende, zag ik een brede glimlach op de gezichten verschijnen. Hun weekend kon niet meer kapot!
Sindsdien geniet ik veel meer van de wedstrijden, een aanrader voor alle heethoofden in en om het voetbalveld!
