Kiespijn. Sinds een week loop ik ermee rond en onderga heftige pijnen. Desondanks houd ik mij staande (dus niet: houd ik mè staande) en onderga mijn lot zonder geklaag. Nou ja, een beetje zo nu en dan, om wat aandacht te krijgen van mijn geliefde… dan mag ik mijn hoofd op haar schoot leggen waarna zij zachtjes mijn getergde wang streelt en lieve woordjes fluistert.
Uiteraard ben ik al bij de tandarts geweest. Zij zette de boel op de foto en even later werd mijn vonnis medegedeeld: terugtrekkend tandvlees waardoor wortels en zenuwen bloot komen te liggen. Oorzaak: het eten van zure producten zijn zoals mandarijnen of yoghurt.
Daar sta je dan met je mond vol tanden…
De Gemeenteraad van Geldermalsen, provincie Gelderland, stond ook met de mond vol tanden nadat, ondanks de voorzorgsmaatregelen, een hondertal debielen zich met veel geweld toegang tot de Raadzaal wilden verschaffen. Geldermalserse debielen, vast beïnvloed door de debieltjes die in Steenbergen een platform kregen en onder invloed van drank, drugs, angst en tweetjes van meneer Wilders want zonder dat zijn het hele, normale gasten….hoor je dan later.
Het gros van de tegenstanders van het AZG deden het op een normale, democratische manier. Zij voorzagen de afgelopen dagen het dorp van spandoeken met allerlei fraaie teksten maar waar ook niet iedereen het mee eens was maar het mag wel. Ook wel logisch want in datzelfde Geldermalsen zit een bedrijf dat spandoeken maakt en dan kun je spreken van een mes welke aan twee kanten snijdt, het brengen van een boodschap en gratis reclame.
Toevallig las ik van de week ook een ingezonden brief in een krantje uit Stompwijk, provincie Zuid-Holland, waarin de schrijver van de brief ook tegen de komst was van vluchtelingen in zijn gemeente. Deze meneer opperde dat het in zijn omgeving te vol was, een rustiek gelegen dorpje onder de rook van Leidschendam en Den Haag, en zijn oplossing was om ze allemaal maar op te vangen aan de randen van ons land, te weten ‘leegloop gebieden’ zoals Zeeland, Drenthe en Groningen want daar was ruimte genoeg. Ik noem dat het zogenaamde ‘eigen straatje schoonhouden’.
De brief deed mij walgen en ik gunde hem de pijnen die ik nu zelf aan het dragen ben. Wat een egoïstische, zelfingenomen en arrogante hypocriet!
En er was werk genoeg in het Oosten, schreef hij. Ik ga met hem mee dat er ruimte genoeg is maar begin te steigeren als hij zegt dat er werk genoeg is. Want ik ben al anderhalf jaar aan het zoeken maar vele honderden werkzoekenden doen dat met mij waardoor het haast bijna onmogelijk is werk te vinden. Hij heeft het ook over laaggeletterdheid van de vluchtelingen terwijl de gemiddelde Syriër beter geschoold is dan bijvoorbeeld de gemiddelde Nederlander als je kijkt naar de geschreven reacties op de vluchtelingen op de diverse sociale media. Daar lusten de honden geen brood van zal ik nu dan maar genuanceerd zeggen.
Nee, deze meneer is gewoon bezig met zijn eigen belang. Ik snap steeds meer waarom ‘Imagine’ van John Lennon op nummer 1 staat in de Top 2000;
Imagine there’s no countries
It isn’t hard to do
Nothing to kill or die for
No religion too
Imagine all the people
Living live in peace…
Ooit heeft de schrijver uit Stompwijk dit lied keihard meegezongen, in de tijd dat hij nog idealen had en geloofde in de mens. Maar in de loop der jaren verloor hij deze idealen uit het oog, hij bezwangerde zich met het luxe leven, raakte daarvan wat in de war en verloor de betekenis van ‘leven in vrijheid’ totaal uit het oog. Het steeg hem naar het hoofd en nu wil hij de regels veranderen in zijn eigen voordeel en begint het wijzen naar anderen.
Al die reacties rondom vluchtende mensen doen mij pijn. Pijnlijker dan de pijnen van terugtrekkend tandvlees. Maar ook de trend om alles wat goed bedoeld is te betrekken op eigen tekortkomingen doet pijn. Neem het initiatief van 3 FM, Serious Request, om het werk van het Rode Kruis te ondersteunen. Regelmatig krijg ik het (dringende) verzoek via Facebook dit niet te steunen want we hebben al genoeg armoe in eigen land. Klopt, de voedselbanken tieren welig, maar Serious Request is ooit bedacht voor de armoe, tekortkomingen en mensonterende praktijken in den vreemde, landen waar geen vangnet is voor armoede in de vorm van uitkeringen of andere financiële hulpmiddelen. Ook hier weer wijst men bezwerend met het vingertje, wellicht jaloers op de aandacht en op de eendrachtigheid in de samenleving die in de week van Serious Request al jaren getoond wordt. (Verzin zelf maar kaap niets weg bij een ander!)
Imagine dat we eens uit onze ‘ik-jes’ stappen en ons belangeloos interesseren in de medemens, van welke afkomst dan ook. Een mooie kerstgedachte.
Eigenlijk zouden we elke dag van het jaar de kerstgedachte moeten uitvoeren. Dat scheelt een hoop gedoe, een hoop spandoeken, een hoop ergernissen, een hoop angst, een hoop agressie en een hoop pijn.
Ik voel mij ineens een stuk beter!
