Toen ik onlangs s’ avonds naar mijn werk fietste en stond te wachten voor een stoplicht, zag ik even verderop een fluorescerend vest opdoemen, naast een scooter. Politie, was mijn eerste gedachte, maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat er een ‘mannetje’ in dat vest zat die verre op een agent leek. Toch zag ik aan zijn gezichtsuitdrukking dat hij met iets belangrijks bezig was maar ik fietste verder met vraagtekens op mijn bagagedrager. Totdat ik ineens ingehaald werd door het vest op de scooter..en toen stopte hij weer. Ik kneep rustig mijn remmen in, hier wilde ik het mijne van weten. De collega’s moesten maar even wachten op hun aflos. Want deze persoon gedroeg zich verdacht en ja, dan rest mij mijn burgerplicht…
Sommige mensen vullen hun burgerplicht anders in. Die kijken al dik twintig jaar lang naar …As the World Turns. Dit is niet de Amerikaanse versie van De Wereld Draait Door maar een soap. Er is nu consternatie omdat vandaag de laatste aflevering te zien is. Persoonlijk denk ik: So what! Het zal tijd worden ook! Maar dan begeef ik mij op glad ijs want ATWT kijkers zijn super fanatiek.. Op FB hoef ik maar even rond te kijken wat de fans te zeggen hebben over de laatste uitzending… Schokkend! Ze hebben het over een leegte, over hoe ze in Godsnaam hun leven nog verder in moeten vullen..
Voornamelijk denk je dat ATWT een vrouwending is maar er schijnen ook mannen naar te kijken. Ervan uitgaande dat het de echtgenoten van deze dames zullen zijn kan ik gerust zeggen dat we hier dan te maken hebben met échte liefde. En daarna samen de keuken in om een lekker potje te ..koken, want ja, de liefde gaat immers ook door de maag.
Ik blijf het een rariteit vinden. Net zoals ik het een rariteit vind dat er nog mannen van mijn leeftijd naar The A Team kijken. Je wilt toch wel eens iets anders?
Toch ben ik ook wel een beetje verslaafd geweest aan iets op TV. Aan die Australische serie Sons and Daugthers. Maar op een gegeven moment ken je het ritueel wel, begint de ‘snelheid’ je parten te spelen en werd ik depressief van de problemen die dag in dag uit, zich openbaarden. Exit Sons and Daugthers! Had aan mijn eigen problemen ruimschoots genoeg.
Het mannetje pakte pen en papier uit zijn zak, keek omhoog langs de lantaarnpaal en noteerde iets. Vervolgens werd ’t papiertje zorgvuldig weer opgevouwen en ging de pen weer in zijn zak. Daarna keek hij de straat in, in de richting die hij- en ik- opgingen en stapte weer op zijn stalen ros.
Toen begreep ik het! Deze burger noteerde, in zijn vrije tijd en zonder kilometervergoeding, de nummers van de lantaarnpalen die defect waren. Om ze, wellicht, de volgende dag door te geven aan de gemeente.
Ineens zag ik dé opvulling voor menig ATWT kijker die vanaf morgen in een gat valt!
