Mijn geliefde is een doorzetter. Een positief ingesteld. Ze liep gisteren maar liefst vier keer gillend naar buiten om de was aan het wasrek te redden van de regen en maar liefst vier keer zei ze dat het nu droog zou blijven. Ik ben geduldig en keek het allemaal van een afstandje aan. Dat is het verstandigste om als man te doen. Eigenlijk zijn wij mannen heel erg verstandig maar dit even terzijde.
De helft van de was behelsde kleding van ondergetekende. Ik ben nogal van de vlekken. Dat neemt ziekelijke vormen aan. Schone kleding blijft bij mij gemiddeld een half dagje schoon. Meestal zijn het mijn shirts. Die bevlek ik het snelst. De laatste jaren lukt het mij al wanneer ik mijn tanden poets. Dan draai ik het dopje van de tandpasta en doe wat tandpasta op de tandenborstel en voilà…het kwaad is dan al reeds geschied. Tandpasta spettertjes op mijn shirt. Ik geef de schuld aan de hedendaagse tandpasta. Die is dunner dan jaren terug toen het in die knijptubes zat, je weet wel, die tubes die je van onderen af op moest rollen. Wat er in zat haalde je er ook uit.
Maar het blijft niet bij tandpasta. Als ik iets eet gaat het meestal ook mis. Soms kun je aan mijn kleding zien wat ik gegeten heb. Zelfs als ik helemaal over mijn bord hang kan het al mis gaan en vervloek ik mijzelf over mijn klungeligheid en vraag ik mij af waar ik dit in Godsnaam aan verdiend heb. En dan heb ik nog niet eens het ergste benoemd. Want wanneer ik aan het koken ben gaat het helemaal mis en moet ik later van mijn geliefde horen dat ze sommige kledingstukken wel drie keer moest ‘behandelen’ om de vlekken eruit te krijgen.
Mijn weerwoord is dan standaard: “Maar we hebben wel lekker gegeten!”
Toch wilde ik dit chronische probleem elimineren en na enkele goede gesprekken kwamen we op twee opties;
De eerste: naakt tanden poetsen, eten en drinken en koken.
De tweede: met een slab voor tanden poetsen, eten en drinken en wanneer er gekookt moet worden een schort voor.
Beide hadden wel iets alleen naakt koken vond ik te gevaarlijk. Arbo technisch gezien zou dat onverantwoordelijk zijn. Ja, oké, je zou een emmer koud water naast het fornuis kunnen zetten maar dan is er nog een probleem want wij hebben de messenset van de Albert Heijn en die zijn scherp..vlijmscherp! Het is dus optie twee geworden en na een weekje van oefenen kan ik nu wel zeggen dat mijn kleding en ik dat goed doorstaan hebben. Soms was ik nog wat in de war, stond ik naakt in de keuken met enkel een schort voor maar gelukkig was er dan wel de visite of mijn geliefde die mij wezen op de vergissing..
Toch was er gisteren ineens genoeg was te verwerken maar dat kwam doordat we, op twee zonen en twee schoondochters na, een vol huis hadden. En die moesten natuurlijk ook allemaal mee eten. Daarbij opgeteld kwam dan ook nog even de vriendin van mijn geliefde langs met haar zoon en donderdag schoven mijn schoonouders ook nog even aan.
Gezellig! Alleen werkte het weer niet mee en was het even code rood op was-gebied afgelopen vrijdag want er moesten ook nog even koffers ingepakt worden… voor een paar daagjes Terschelling.
We zitten nu op de boot en we voelen de drukte weer van ons af glijden. Oké, het was vanmorgen wel vroeg opstaan maar ruim een kwartier voordat we echt in de auto moesten zitten stonden we beiden klaar voor vertrek. We zijn een echt team! Zelfs de zon werkt mee want die straalt ons tegemoet en tevreden nippen we aan onze koffie en cappuccino.
Tussen het schrijven door kijk ik even op Facebook en wat schertst mijn verbazing? Er staat: ‘Goedemorgen Arjen! Laat je vandaag niet natregenen in Midsland. Er is regen voorspeld..’
Maar zoals ik al aan het begin zei, mijn geliefde is positief ingesteld en reageerde op mijn door tranen bevlekte (!) gezicht: “Ach joh, dan gaan we vanmiddag gewoon even naar West!”
