De laatste dit, de laatste dat, we vliegen in het einde jaar talloze keren door het jaar 2012. Leuk! Als kleine jongen keek ik altijd heel graag het jaaroverzicht in boekvorm welke mijn vader zichzelf elk jaar kocht, Het Aanzien van puntje puntje. Dit was altijd een van mijn favoriete boeken, deed het de rest van het jaar met bieb-boeken zoals Bob Evers, de Kameleon, De Grote Zeven, De Vijf en bij gebrek aan… de catalogus van de Wehkamp. Die Bieb-boeken verslond ik en in de Wehkamp zag ik zaken die ik in het normale leven niet zo een, twee, drie zag, een logisch gevolg van het ontbreken van Playboy (vanaf ’83 pas in NL versie) of Penthouse (vanaf ’86 pas in NL versie). Ja, jeugdigen onder ons, wij hadden echt niet veel vertier..
Maar Het Aanzien was elk jaar populair lees- en kijkvoer. Dan lag de wereld even in mijn handen en verdiepte ik mij in de problematiek van die wereld. Heel gek, maar toen waren er ook problemen, niet minder dan die van nu en laat het maar weer zien dat elk jaar zijn eigen ups en downs heeft.
Toen spoelden er ook bultruggen aan. Soms waren ze dood of gingen ze dood, of ze werden gered. Zie http://youtu.be/5QBXUau5fsc . Vraag blijft of ze echt gered werden want een beetje gezonde walvis zorgt er natuurlijk voor om niet op een zandbank terecht te komen. Voor de dames en heren die zo’n dier helpen en weer in diepe zee terug kunnen brengen, niets dan lof. Maar hoe gaat het er na? Zwemt walvis Monstro (zo heette de walvis in Pinoccio..) nog een paar meter om vervolgens in de diepte weg te zinken, uitgeput door ziekte en wat al niet meer? Komt er dan ook een stille tocht, met daarna gezellig een lekkerbekje pakken op de haven?
En waren ook schietpartijen. In Amerika. Om maar even een land te noemen. Door de jaren heen hebben velen altijd gezegd dat Amerika toch wel het mooiste land van de wereld is en langzaamaan druppelden enkele gewoonten ook ons land binnen. Dat laatste is raar want we schreeuwen om het hardst dat we onze ‘cultuur’ moeten bewaren maar ondertussen schoppen we het een na het andere de deur uit. Dat heb ik al vaker opgenoteerd want het blijft mij verbazen. Voorbeeld? Sint Maarten legt het af tegen Halloween en Sinterklaas wordt door de Kerstman omver gelopen. Want ja, Sint Maarten en Sinterklaas zijn zóóóó oubollig, dat is niet meer van deze tijd.
Vroeger waren die schietpartijen wel nieuws voor iedereen en als er een walvis aanspoelde dan was dat maar gewoon zo. Nu leven wij in een samenleving waarin de walvis op het droge een hogere prioriteit krijgt dan het doodschieten van 20 kinderen in de leeftijd van 5 tot 10 jaar.. Of werd het verdriet van de moordpartij in Amerika geprojecteerd op de doodstrijd van een walvis, Johannes de Bultrug. Want dan is er nog hoop!
