Het was een rare gewaarwording: voorjaarsschoonmaak houden in Leidschendam omdat de mussen nog net niet van het dak vielen en dan midden in een winter terechtkomen in Groningen! Dik 10 centimeter sneeuw is er gevallen en voor het eerst sinds lange tijd had ik het weer eens koud. Zo koud dat er nu kloofjes in mijn lippen zitten en ik hele stiften labello erdoor draai.
Ik bevond mij in een ‘Horror’ winter!! Eindelijk!
In deze temperaturen denk je al gauw aan de Elfstedentocht en omdat het in de rest van Nederland nog steeds voorjaar was, vroeg ik mij af waarom we de tocht der tochten niet een keertje in Groningen zouden gaan rijden. Ze hebben hier water genoeg, de mensen zijn net als de Friezen aardig en gastvrij, de plaatsnamen eindigen ook vaak op ‘um’ en door zo’n evenement kunnen de werklozen (aluminiumfabriek Aldele) ook effe lekker de handen uit de mouwen steken, dat past dan weer in het straatje van Jetta (Klijnsma) en Lodewijk (Asscher). Wij, hard werkende wakkere Nederlanders, kunnen dan zien dat onze belastingcenten goed besteed worden. Op televisie zelfs want de NOS zend natuurlijk de hele dag uit!
Flauw van me, ik weet het. Die mensen van Aldele hebben een flinke klap gekregen en voorlopig komt er geen hulp uit Den Haag. En zo zakt Groningen (bijna letterlijk) steeds dieper weg in de malaise.
Maar waarom eigenlijk niet de Elfstedentocht in Groningen? De schaatsbond wil dat er voortaan in Almere geschaatst gaat worden en ontneemt daardoor Friesland, de moederprovincie der schaatsprovincies, haar kindje. Dat is net zoiets alsof je Den Haag haar Prinsjesdag af zou nemen of de Zuidelijke provincies hun Carnaval.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in de trein van Groningen naar Den Haag. Ik voel de warmte al stijgen, waarschijnlijk door het gasverbruik in het Westen. Toen ik vorige week zo lekker aan het opruimen was kwam ik ook een A4tje tegen met de tekst van een liedje welke wij graag zingen bij familiebijeenkomsten. Ik besloot het papiertje te digitaliseren waarna ik het vervolgens naar mijn familieleden heb gemaild, neven, nichten, ooms en tantes en de kouwe kant.
Binnen enkele uren kwam er een mailwisseling op gang en nu lijkt het er op dat we in het najaar van 2014 elkaar weer een dagje gaan zien, dankzij enkele fanatieke nichtjes. Die meiden hebben dat niet van een vreemde, nee, dat hebben ze van wijlen Tante Riet. Zij was een tante die erg graag gezien werd in de familie, een tante zoals een tante hoort te zijn. Ze was een bijzonder mens en hield van het leven. Helaas moest ze veels te vroeg uitstappen en ons, haar familie, achterlaten met tranen en woede.
Het lied zal straks weer gezongen worden en er zal vast weer iemand opstaan die het familiekoor zal leiden, aangestuurd van boven want eigenlijk was zij de Dirigent van onze familie….
