Vanaf vandaag, 21 december, gaan de dagen weer lengen en ik kan niet wachten! Tuurlijk, we hebben nog amper winter gehad, zelfs geen vleugje van de zogenaamde horrorwinter die al door diverse weerkenners voorspeld werd, maar wat mij betreft slaan we januari, februari en maart gewoon over.
Ik wil lammetjes en Boer Zoekt Vrouw koeien in een met vers gras bedekt weiland, ik wil terrasjes met parasolletjes en blond schuimend bier of ijskoude rosé, ik wil op mijn slippers lopen en geen lange broek aan m’n kont hebben, ik wil ijsjes eten en bruin worden, ik wil elke dag rokjesdag en zwoele zomeravonden….
Normaal ben ik best wel van de winter hoor, maar op de een of andere manier heb ik er nu geen zin in. Misschien is het mijn leeftijd of, erger, is het een begin van de beruchte penopauze….
Helaas heb ik het niet in de hand en zal dus mijn zinnen verzetten. Dat lijkt mij de beste remedie tegen deze lichamelijke ongein.
Het woord ‘selfie’ is het woord van het jaar. En ondanks mijn leeftijd wist ik direct wat dit woord betekende. Dat is dan weer een positief teken denk ik dan maar. Een ‘selfie’ is een foto van jezelf. Van je gezicht, van je gehele lichaam of, zoals we onlangs mochten zien via het roddelcircuit, van een deel van het lichaam… Een Burgemeesters buik, maak me gek!
Eerst vroeg ik mij af waarom het dan niet een ‘zelfie’ heet want dan houden we het binnenslands, maar nee, het moet natuurlijk internationaal. Wij deden het al internationaal want massaal noemden wij onze kinderen ineens ‘kids’. Maar dit woord mag dus uit het woordenboek en ze hebben een prima vervanger gevonden, namelijk ‘kinderen’.
Ik lees in de krant dat wie het woord ‘kids’ nog gebruikt, ‘nutteloos hip’ wil zijn. Dat doet mij deugd want ik verafschuwde het woord altijd al. Het ver-engelsen van de Nederlandse taal is voor mij een doorn in het oog én in het gehoor. En toch gebruik ik het ook hoor, het woord ‘shit’ roggeld regelmatig uit mijn mond en dat klinkt, eerlijk gezegd, beter dan het woord ‘stront’.
Over stront gesproken..
De voorspeller der einde der tijden, Harold Camping, is dood. Hij heeft de Aarde overleefd of beter gezegd, de Aarde heeft hem overleefd.. Hij was gevallen in zijn huis en tijdens zijn val flitste het door hem heen: “Stront! Waarom wist ik niet dat ik zou vallen???” Toch is hij 92 geworden en dat vind ik knap voor een doemdenker.
Harold is nu in hemelse sferen en kijkt uit over de wereld die maar niet vergaan wil. Met zeer waarschijnlijk de vier Jaargetijden van Vivaldi als achtergrondmuziek want in de hemel is er maar één jaargetijde: zonnig, warm, licht briesje en zo nu en dan een fris buitje. Die muziek wordt daar de hele tijd gedraaid zodat de overledene nostalgisch kan terug verlangen naar de ijskoude winters met Elfstedentochten, Pakjesavonden, warme chocolademelk, boerenkool met Hemaworst en Beerenburg.
Stront! Ik krijg ineens weer zin in de winter!
