Mijn wenkbrauwen groeien harder dan ik hebben kan. De grijze haren zijn voornamelijk de boosdoeners, die kennen geen grenzen en groeien alle kanten op. Als brildrager kan dat behoorlijk irritant zijn want door die wildgroei sta (of zit) je constant de brillenglazen te ontdoen van een vetlaag. Want je wil niet de wereld in een dikke mist zien, daar kan je somber van worden met alle gevolgen van dien.
Een hulpmiddel zijn de brillen-poetsdoekjes. Handig van formaat en makkelijk bij je te steken. Dat ze meestal al uitgedroogd zijn wanneer je ze nodig hebt is een vervelende bijzaak, dan poets je je het apelazarus totdat de wereld om je heen er weer wat helderder uit gaat zien. Dat is een. Een andere manier is wildgroei voorkomen, kort houden dus. In eerste instantie houden de kapper en mijn vriendin het bij maar onlangs waren beiden niet binnen bereik en besloot ik het zelf te doen, met behulp van de tondeuse op mijn scheerapparaat. En de spiegel. Nadeel is dat de bril af moet waardoor ik weer in het schimmenrijk liep. Toch had ik inmiddels genoeg moed verzameld om, gewapend met zakkammetje en tondeuse, het kortwieken te beginnen. Eerst links. Dat ging goed en mijn zelfvertrouwen groeide harder dan mijn wenkbrauwen. Toen rechts… en ook dat ging goed. Tot ik mijn bril weer opzette! Want alles werd nu weer scherp en ik zag dat mijn rechter wenkbrauw nagenoeg weg was….
Ik besloot even een momentje rust te nemen, even mijzelf bij elkaar rapen om de teleurstelling te verwerken. Dat doe ik ook altijd als een klus niet lekker loopt en als ik er dan weer aan begin gaat het mij ineens beter af. Hierna had ik toch de moed om ook maar even de bakkenbaarden mee te nemen en mijn poezelige nekharen. Dat ging beter totdat ik een dag later door mijn oudste zoon aangesproken werd dat het aan de achterkant niet helemaal goed gegaan was. Gelukkig corrigeerde hij het direct en was ik weer het mannetje!
Tenminste, dat hoopte ik dan maar.
Mijn verbazing steeg harder dan ik hebben kan toen ik hoorde dat de organisatie van de Vierdaagse de urine die tijdens die dagen ‘geproduceerd’ wordt, op te vangen en her te gebruiken. Als mest voor de boeren. Kennelijk is het mestoverschot verleden tijd omdat men nu wandelaars vraagt lekker te gaan zeiken. Deze urine, zoals iedereen weet bestaande uit onder andere aminozuur, creatine, chloriden, fosfor, zwavel, natrium, calcium, kalium en magnesium, krijgt een extra dimensie doordat er ook alcohol aan toegevoegd is. Heel veel alcohol! En nu schijnt die toevoeging van alcohol weer goed te zijn voor de groei van gewassen op het land…
Je zou er wild van gaan plassen!
Maar wildplassen mag niet. Als je door teveel bier drinken je blaas wilt ledigen mag dat alleen in de daarvoor bestemde etablissementen. Dus niet tegen een boom, lantaarnpaal of muurtje zoals we dat vroeger deden. Daar staat een bekeuring op van 140 euro. Of je een emmer urine leeg gooit! Maar in Nijmegen mag het nu min of meer dus wel, alleen dan met een omweg.
Ik denk dat ik voortaan de groenten uit die omgeving een extra wasbeurt ga geven want het gevaar zit ‘m nu in het eten van een Nijmeegse aardappel of portie spinazie. Weggespoeld met een frisje want je moet nog rijden. De eerste boete voor een te hoog alcohol promillage in je lijf is.. 360 euro!
