Laat ik nog maar even een stukkie schijven voordat de oorlog uitbreekt tussen Donald Trump en Kim Jong-un. Deze twee niet zo snuggere leiders zijn de boel lekker aan het opstoken en ik voel mij daar niet zo happy bij. De Almachtige Leider naar Noord-Koreaans voorbeeld, Donald Trump, zag van de week hoe zijn collega weer twee proefraketjes de lucht in schoot. Onder het genot van een Noord-Koreaans sigaretje. Dat sigaretje zat mij dwars want ik, ooit verwoed roker, ben er inmiddels van overtuigd dat roken slecht voor je is, dat roken een vorm is van zelfdestructie en dat je er beter aan kan gaan beginnen als je dood bent. In het Hiernamaals zeg maar. Maar ventje Kim Jong-un zat dus lekker te roken en dat maakte mij angstig omdat hij toch ook wel moet weten hoe slecht het is. Of hij is daar niet bang voor omdat hij weet dat straks toch de pleuris uitbreekt….
Voordat de bom valt.
Heb inmiddels al mijn nagels al afgekloven en straks begin ik aan mijn teennagels. Typen zonder nagels is geen pretje maar ik moet dit doen. Voor volk en vaderland. Als de bommen gaan vallen dan lost het niet alleen het wel/niet roken probleem op maar ook vele andere problemen.
Bijvoorbeeld dat de fipronil die wij inmiddels toch via een schijnbeweging (koekjes, kipfiletje of Cup a Soupje, mayonaise, Piet Piraat koekjes, kroketten etcetera, etcetera..) binnen hebben gekregen, geen kwaad meer kan doen. Of het file probleem, daar zijn we in één klap mee klaar! Daarnaast hebben we de zekerheid dat Wilders nooit de Leider van dit land geworden is en niemand maakt zich meer druk over het vluchtelingen probleem waarna Baudetje en zijn opa Hiddema, ooit advocaat van de duivel…eeh… de weduwe van Rost van Tonningen, lekker zich kunnen laven aan hun lavendelzakjes.
En er is natuurlijk veel meer maar ik heb daar nu geen tijd voor om dat allemaal op te schrijven.
Voordat de bom valt.
Toch is er een dingetje die ik jullie niet onthouden wil. Ik kreeg namelijk een mailtje van ene Shannah. Daar stond het volgende in:
‘Hi Arjen,
Wil jij ook dat het iedere dag een feestje is om naar je werk te gaan? En ben jij dol op de Zweedse gehaktballetjes en simpele doe-het-zelf projectjes? Kom dan werken bij Ikea Groningen!’
Mijn eerste reactie? Ik dook onder de tafel en ben daar ruim een uur blijven zitten. Ineen gedoken en handen tegen de oren zoals kleine kinderen doen bij onweer, in afwachting van de klap. De reden van mijn schrikactie is het feit dat ik niet snap hoe Ikea aan mijn mailadres gekomen is. Alles wat wij van Ikea in huis hebben staat op naam van mijn geliefde. Dat was de afspraak tussen haar en mij en is opgenomen in het contract welke wij aangegaan zijn. Ik gedoog Ikea artikelen maar mijn naam mag er niet mee verbonden worden.
Maar nu hebben ze mij toch gevonden. Eerst dacht ik nog aan een Hoax, een nepbericht, maar niets was minder waar. Had Shannah het echt op mij voorzien of was het al fout gegaan tussen Donald en Kim en was de wereld op dit moment aan het vergaan en lag de digitale administratie door de ingeslagen raketten, op straat? Dan eindig ik dus mijn leven als een potentieel medewerker van Ikea…
Sneller schrijven! Ik moet nu wel. En in de verdediging want ik wil niet als Ikea liefhebber de geschiedenisboeken in. Voor het geval er toch nog mensen zijn die deze oorlog overleven. Ik heb niks met Ikea, krijg er jeuk en uitslag van. Gelukkig is er opvang voor mannen met het Ikea-syndroom en ben ik er nu voor in behandeling..
Maar ja, als die bom valt…
Dan ben ik te laat en daarom moet ik toch nog even die Zweedse toko afzeiken. Neem nou dat mailtje. Volgens de schrijfster is die baan bij Ikea extra leuk wanneer je van Zweedse Ballen houdt. Ik hou heus wel van ballen maar wel mijn eigen ballen. Al jaren maak ik die bij feestjes en partijtjes, Indisch georiënteerd en die hebben niks met die Zweedse beschuitstuiters te maken. Maar vervolgens heeft ze het over ‘simpele doe-het-zelf projectjes.’ Die zag ik niet aankomen. Ikea en simpel? Pak de bijgeleverde ‘bouw-tekening’ en je weet dat het woord ‘simpel’ totaal misplaatst is. Deze handleidingen zijn zo simpel dat menig relatie erop stuk gelopen is. Voordat Ikea zich in onze samenleving nestelde werd er 1 op 6 gescheiden. Volgens de laatste statistieken van het CBS is dat nu 1 op 2.
Dusssssss…..
En dan het woord ‘projectjes’! Volgens mij is het gewoon ‘project’ en valt er niks te verkleinen. Noem het dan een klusje. Ik snap dat verkleinen wel want het moet simpel overkomen terwijl de werkelijkheid kei- en keihard is. En dat komt door hun ‘simpele’ handleidingen. Het klopt nooit, je bent er uren en uren mee bezig en aan het eind van de rit hou je onderdelen over. En dat laatste geeft je het gevoel dat je gefaald hebt, dat het meubel elk moment in elkaar kan storten.
En ja, dan breekt de pleuris uit en slaap je een nachtje op de bank….Dat zijn van die momenten dat je hoopt, oprecht hoopt dat er ergens op de wereld twee randdebielen ruzie krijgen en elkaar gaan bestoken met enkele bommetjes. Die worden dan afgevuurd met behulp van de Hängsyren pannenlappen zodat ze hun vingers niet branden aan de raketjes… Wij hebben die dingen ook sinds kort. Tot mijn grote ergernis. Tot mijn hele grote ergernis! Het materiaal is van rubber en dat voelt aan alsof ik een sadomachistisch pakje betast. Al mijn rugharen steken de kop op zodra ik die dingen in mijn handen heb. Ik ben zelfs in staat om de pannen zo, met mijn blote klauwen, van de kachel te plukken! Alles liever dan die rubber matjes tussen mijn vingers. Maar dat is natuurlijk niet slim. Daarom had ik ze van de week, toen mijn geliefde nog niet thuis was, onderin een kast gegooid. Ver achterin zodat de kans extra klein was dat ze gevonden werden.
En ja, de kast is van Ikea. Nood breekt wetten.
Maar zoals ik al eerder geschreven ontgaat mijn geliefde niets. Ze kwam thuis, dronk een glaasje water en liep vervolgens naar de kast om iets te pakken.
“Waarom liggen die handige Ikea pannenlappen hier??”
Een flard van een tekst van Doe Maar schoot mij opnieuw door het hoofd: Laat maar vallen want het komt er toch wel van…..
Mocht de oorlog echt uitbreken dan was dit dus mijn laatste stukje. Ik wens jullie allen een plezierig een aangenaam verblijf in het Hiernamaals.
