Oké. Ik geef het toe. Ik heb ze ook….
De oranje Wuppies. Oh nee, hamsters! Ze liggen weliswaar nog in de keukenla maar ik heb ze dus wel. Ben er zelfs speciaal voor omgelopen want de winkel waar ik normaal kom had alleen maar de ‘ikbenruig’ pakken, daar had ik niks mee, was mij te schreeuwerig.
Nee, die hamsters zijn een stuk rustiger. Nu was er nog een alternatief, de Monky’s of veren van een andere supermarkt, maar ik wilde het overzichtelijk houden. En ik heb maar één keukenla waar ik al die onzin in kan leggen. Tot vrijdag 13 juni had ik nikx met al die oranje bedenksels!
Maar deze keer verliep vrijdag de 13e anders.
Voorheen moest je oppassen voor overstekende zwarte katten, is er in de meeste hoge gebouwen geen 13e etage te vinden net zoals in het ziekenhuis geen operatiekamer 13 en was het uit den boze om onder een ladder door te lopen. Pfffff…In Italië hebben ze zelfs nr. 13 uit de Lotto gehaald!
Zoals ik al zei, deze keer verliep het allemaal anders. Ik heb het natuurlijk over het Nederlands Elftal. Niemand had er vertrouwen in. Alle analisten plus de vele coaches die ons land rijk zijn (een stuk of 16 miljoen) hadden nul verwachting in dit elftal. En daarbij opgeteld, het was op vrijdag de 13e, tegen de Wereldkampioen én de Europees Kampioen én de Champignon league kampioen (Real Madrid) Spanje. Was het wel verstandig om überhaupt aan deze wedstrijd te beginnen? Was het niet slimmer om onze darters te sturen, Raymond van Barneveld en Michael van Gerwen. Of onze schaatsers?
Maar het verliep allemaal anders. Na een slechte eerste helft (of een hele goede helft van de Spanjaarden, het is maar hoe je ’t bekijkt), zagen we hoe Robin van Persie na de 1-0 ons op een weergaloze manier op gelijke hoogte bracht. En we zagen hoe Arjen Robben op een weergaloze manier de finale van vier jaar geleden goed maakte. En we zagen hoe het hele team ‘de geest’ kreeg en boven zichzelf uitsteeg qua hun reguliere niveau. En we zagen dat Bondscoach Louis van Gaal vanuit een Korporaals-streepje ineens tot Generaal werd gebombardeerd.
Ons werd de mond gesnoerd door de mannen in het blauw. En enkele dagen later opnieuw na een spannende strijd tegen Australië. En over bijgeloof gesproken, ze speelden die wedstrijd weer in het blauw… En maandag spelen ze in het oranje…
Eigenlijk wilde ik afrekenen in dit stukje met het bijgeloof voor vrijdag de 13e. Helaas is het niet gelukt, ik krijg dat blauwe shirt niet uit mijn hoofd.
Want stel dat mijn theorie klopt dan zal de toekomst er voor ons land anders uit gaan zien want alles moet dan voortaan in het blauw:
Dan is het niet meer De Prins van Oranje maar van de Blauwe en erger, alle Wuppies, ‘ikbenruig’pakken, veren, hamsters of Monky’s zullen omgebouwd moeten worden van oranje naar blauw… En kunnen we dan nog wel aan het bier of moeten we ons neerleggen bij de regels van de ‘Blauwe Knoop”?
Het voelt aan alsof ik nu een blauwtje loop…
