“Beestjes, beestjes…
langs de drempel in een hele lange rij
door de sleutelgaten komen ze er bij
en ze kijken allemaal naar mij…”
Het waren Lieveheersbeestjes om precies te zijn. Nét toen ik een deur aan het lakken was, vlogen ze en kropen ze naar binnen. Een invasie! Waar ik ook keek zag ik ze en Bijbelse verhalen schoten mij weer te binnen..Verhalen over sprinkhanen, luizen en kikkers…en nu dus ook Lieveheersbeestjes! Alsof ze en masse van 39 km hoogte zó naar beneden gesprongen zijn, met zo’n héél klein rood parachuutje met zwarte stipjes, puur omdat de temperatuur buiten wat hoger was dan gemiddeld…en dan het spoor bijster zijn geraakt omdat er schijnbaar een damkringetje in de weg zat waarna het gespuis dus op mijn pas gelakte deur belandde…
Juf Nel heette ze. Zij vertelde verhalen uit de Bijbel op Zondagsschool. Ik hing aan haar lippen. Na ‘school’ rende ik snel naar huis, at een boterham en ging naar mijn vrienden om te vertellen hoe het was die ochtend. In mijn rode trainingspak met groene kaplaarzen. “Ja, ze had weer een rok met een blouse aan…. en volgens mij ook lippenstift op.” Mijn vrienden hingen vervolgens aan mijn lippen want zij kenden deze Juf ook.
Ach ja, we waren jongentjes en droomden nog graag. Dat was een van de weinige hoogtepuntjes in de week die wij mee mochten maken. Niks Project X of een stille tocht voor een dooie hond, niks WhatsAppen of een Boer Aad, niks voor The Voice of Holland stemmen zodat zij een hele lelijke ring konden winnen… Nee, slechts onze dromen en zo nu en dan een uitstapje naar de jaarlijkse schoolavond in ‘Actania’. Toen we de ‘stapleeftijd’ kregen werd alles wel interessanter. We genoten van de lange zomers en nog meer van de badgasten die ‘bij ons’ op vakantie kwamen. En ze kwamen uit alle windstreken van het land zodat wij zelfs ook nog wat ‘cultuur’ meekregen en weer een beetje op de hoogte kwamen van trendjes en andere leuke zaken. Want ‘die lui van de Wal’ maakten nog wel eens wat mee!
Ik blies de Lieveheersbeestjes van de deur maar dat ging niet zo eenvoudig. Hun pootjes zaten vast aan de verse lak. Dat kwam doordat ze laarsjes aan hadden…Och…als ik het niet dacht! Uggs!
Omzichtig keek ik om mij heen, bang dat er ergens van die dieren extremisten rondliepen. Want voor je het weet ben je gezien en roepen ze via FB op om een stille tocht te houden!
Er was terpentine genoeg om de zooltjes los te weken van de deur en vervolgens zette ik ze in een van mijn vier planten. En ze leefden nog lang en gelukkig en na wat herstelwerkzaamheden aan de deur wist ik het zeker: deze plaag heb ik overleefd!
