Ziekjes

De zakdoeken zijn niet aan te slepen. Heb ’t gevoel dat ik leegloop en dat het niet meer te stoppen valt. Sinds enkele dagen houdt een irritante verkoudheid mij in de greep en vul ik menig zakdoekje met uitwerpselen uit mijn neus en heb ik geen idee waar dat allemaal vandaan komt. Naast de tsunami van vocht uit de inmiddels rood aangelopen schrale neus lopen mijn ogen ook nog eens vol en verwacht ik elk moment een goudvis voorbij te zien zwemmen..

Terwijl ik toch dagelijks een of twee sinaasappels naar binnen werk. Zitten daar dan geen vitaminen meer in of zo? Zijn sinaasappelen al zo doorgekweekt dat ze alleen nog maar de smaak van een sinaasappel hebben? Misschien dan toch maar aan de vitamientjes die ze in potjes stoppen? Of is het gewoon ‘de tijd van het jaar’, dat het min of meer geoorloofd is om met een snotneus rond te lopen. Je ziek te melden zodra er in de krant staat dat er griep op komst is..

Vermoedelijk had ik ook koorts maar aangezien ik geen thermometer heb blijft het een vermoeden. Toch zag ik ene Guidetti afgelopen weekend, nadat hij al een gele kaart ontvangen had, zijn shirt uitdoen na het met succes inschieten van een penalty.. Kennelijk was ik toen toch onderhevig aan een koortspiek want zoiets doe je natuurlijk niet als profvoetballer. Ook niet omdat je je nieuwe tattoo aan de toeschouwers wilt laten zien.

Volgens vrouwen kunnen mannen zich vreselijk aanstellen als ze iets mankeren. Ik zie dat anders. De oorzaak ligt namelijk bij de moeder (de vrouw dus). Want zodra de gemiddelde moeder ziet dat een van de kinderen zich niet lekker voelt gaan ze vol aan het zogenaamde ‘moederen’. Dan krijg je ineens een schoteltje met kleine stukjes sinaasappel, soms zelfs met wat suiker en je mag op de bank liggen met de dekens van je bed erover heen. Geen wonder dat de volwassen man begint te piepen zodra hij voelt niet helemaal in orde te zijn. Hij wil terug naar ‘het kind’ zijn, terug naar dat kleine, leuke jochie met sproeten die tevreden was met een autootje of ’n zak knikkers (wel met minimaal drie stuiters!) en zo nu en dan een aai over de bol… En dan heb ik het nog niet eens over de knuffels,knuffels die alleen moeders geven kunnen en waar elke man zijn leven lang naar blijft smachten….

Een vrouw wordt volwassen maar een man zal altijd kind blijven.

Auteur: Arjen Veldhuizen

Schrijverijtjes van Muis: Hallo, ik ben Arjen Veldhuizen en mijn roots liggen op Terschelling waar ik in 1964 ter wereld kwam (eigenlijk in het St. Jozef ziekenhuis te Harlingen maar mijn ouders woonden op het eiland). Ik ben getrouwd met Janet en wij hebben samen(gesteld) 4 zonen, Youri, Bas, Sven en Sil. Sinds mei 2020 zijn wij de trotse Oma en Opa geworden van kleindochter Roméline, dochter van Jorinde & Youri! Op de Lagere school kwam ik er al achter dat ik iets met schrijven had, als puber kwam het al meer tot uiting en eigenlijk tot op de dag van vandaag heb ik ‘schrijfdrang’. Op deze website staan schrijverijtjes, Muizenstaartjes zoals ik ze noem, over zaken die mij bezighouden en die ik in de afgelopen 7 jaar aan Facebook toevertrouwd had en teksten die ik schrijf voor Hoemannendenken.nl en OldambtNu.nl. Ik schrijf soms luchtig, soms wat inhoudelijker en laat mij graag inspireren door mijn omgeving. Hieronder staan al mijn teksten die ik vanaf begin 2011 geschreven heb, dus hoe meer je naar beneden scrolt hoe langer geleden. Veel leesplezier!

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.