Het was eigenlijk niet de bedoeling dat ik meeging. Ze vroegen het uit beleefdheid, vermoed ik, maar ik was eigenlijk direct enthousiast want ik hou wel van vernieuwing.
Mijn geliefde en haar vriendin hadden namelijk bedacht een bezoek te brengen aan een kuuroord in Bad-Nieuweschans alleen zaten ze nog met mij in de maag: ‘Wat doen we met Arjen?’ Ze besloten de gok te wagen door mij mee te vragen want ‘dat vindt hij toch niks’.
Maar ze kwamen dus bedrogen uit. “Wat is dat eigenlijk..een terminaal bad?” vroeg ik in mijn onschuld want ik kon mij niet herinneren of naar zoiets geweest ben. Ja, ooit, tijdens mijn militaire dienstplicht in Seedorf heb ik wel eens in een sauna gezeten maar toen was ik zwaar onder invloed van Duits bier en had ik geen idee waar ik mee bezig was.
“Het is een thermaal bad!” klonk het uit twee kelen..”Niet terminaal..” en ze zuchtten van verontwaardiging. Hoe kunnen mannen toch zo dom zijn lees ik van hun gezichten…
Maar ik mocht toch mee en gisterenavond was het dan zo ver. Aan het eind van de middag had ik mijzelf al omgekleed en droeg ik enkel een zwembroek en slippers onder mijn badjas zodat ik zo de auto in kon.
Dat bleek een verkeerde inschatting want het was de bedoeling dat je daar ter plekke je ging omkleden dus ik kon (moest!) mij weer omkleden. Toen we even later parkeerden op de parkeerplaats viel het mij op dat wij niet de enige waren waaruit ik de conclusie kon maken dat zwemmen in een thermaal bad heel gewoon is.
Een hele geruststelling.
Na het omdoen van een soort plastic horloge stuurden de meiden mij een hokje in waarin ik mij moest omkleden. Het ‘horloge’ diende als toegang voor een locker waarin ik mijn kleren leggen kon. En voor de tweede keer die dag stond ik in mijn badjas, met daaronder slechts een zwembroek en slippers. Even daarna kwamen mijn begeleidsters naar buiten en ook zij waren nu gekleed in badjassen. Enthousiast als ik kan zijn rende ik naar het bad maar in plaats van duikplanken of supersonische glijbanen te zien zag ik enkel mensen die rustig in het water zaten.. Dat was een tegenvaller en ik keek de dames vragend aan waarop zij mij uitlegden dat dit speciaal water was, uit een bron van ergens onder de grond en dat het lekker warm was en vol zat met allerlei zaken die goed waren voor het lichaam en de interne boel.
Saai. Maar ik stapte over mijn teleurstelling heen en stapte het trapje af het water in.
Zo! Dat was inderdaad lekker warm! Mijn aversie tegen zwembaden welke ik nog wist te herinneren uit mijn jeugd en, later, wanneer ik met mijn kinderen ging zwemmen, verdween met elke stap dieper het water in. Herstel, thermaal water, vol met mineralen zoals zout, magnesium, jodium en bromide. Mijn lichaam reageerde het eerst bij mijn linker middelvinger want ik had mij even ervoor gesneden toen ik een stokbroodje aanviel. Normaal snij ik mij niet zo gauw, heb ervaring met echte koksmessen en sinds kort ook met die van de Albert Heijn, maar kennelijk waren het de zenuwen omdat ik mij die avond zou storten in een warm bad met twee lieve dames.
“Arjen! Niet doen!” gilden de dames mij toe toen ik met ferme slagen als een wilde begon te zwemmen. Ze legden mij de spelregels uit en één daarvan was NIET ZWEMMEN. “Ook geen bommetje.” vroeg ik, maar ik wist het antwoord eigenlijk al. Ik deed pas op de plaats en volgde gedwee de dames en om mijzelf niet helemaal voor gek te zetten besloot ik maar hetzelfde te doen wat zij deden. We begonnen met een waterstraal die van boven kwam. Daar ging je gewoon onder zitten waarna de ‘massage’ begon. Na een halve minuut had ik het wel gezien en probeerde mijn Goddelijke lichaam te laten drijven…en warempel, dat lukte! Dat kwam waarschijnlijk door het hoge zoutgehalte en ik kreeg er weer wat lol in. Even later gingen de meiden met hun rug tegen een muurtje zitten en we praatten wat over koetjes en kalfjes en lammetjes. Het was immers lente! Ik legde mijn hand liefdevol op de schouders van mijn geliefde maar de volgende regel werd mij even haarfijn uitgelegd, waarschijnlijk om testosteron mannen in toom te houden: GEEN LICHAMELIJK CONTACT! Na twee minuten had ik het wel weer gezien en vroeg aan ze of ze zo bleven zitten of dat we nog iets leuks zouden gaan doen: “Kunnen we niet gaan volleyballen of zo?” vroeg ik.
Opnieuw werd ik uitgelachen. Want ze waren met iets bezig, namelijk met een kuitmassage die onder water plaats vond. Ze legden mij uit dat dit een soort van massagestraat was. Je begon met je kuiten, dan je knieën, dan je ..euh…billen en edele delen, dan je onderrug en je bovenrug. Elk onderdeel duurde één minuut en dan moest je naar het volgende onderdeel. Tot slot moest je daarna in een soort bubbelbad en kreeg je een algehele watermassage. Een autowasstraat was er niets bij!
Het moet niet gekker worden!
Na een klein uurtje besloten we een koffietje te gaan doen. Toen ik het trappetje weer gevonden had en boven water kwam, voelde ik bij elke stap mijn eigen lichaamsgewicht welke zwaarder en zwaarder werd. Man, man, ik moet echt afvallen. Het duurde minstens een minuut of vijf voordat ik de boel weer in evenwicht had.
Even later zaten we aan de koffie. In badjas, met onze nattigheid op de stoelen. Maar die stoelen waren daarop berekend dus het kon geen kwaad. Hierna gingen we naar het bad-en stoomhuis alwaar we een ruimte binnen gingen die, zachtjes uitgedrukt, behoorlijk warm was. Sjongejonge, dit was een aanslag op mijn longen en besefte dat stoppen met roken toch eens echt serieus overwogen zou moeten worden… Ook hier was ik snel weer klaar en wachtte buiten op de dames. Buiten ja, de kou van de donkere avond sloeg mij om de oren en niet veel later kroop ze onder mijn badjas… Gelukkig kwamen ze op dat moment naar buiten en deden we nog één rondje in het thermale bad.
Nu was het een rondje van een kwartiertje want de dames waren nu toch wel heel relaxed geworden of het kwam doordat ik mijzelf steeds liet drijven en daarbij zeehondengeluiden liet horen. Ik zag ze kijken en denken: Waarom zijn mannen toch altijd zo kinderachtig…
Ik werd weer in een hokje geduwd en na inspectie bleek het om een douche te gaan. Ik hing mijn badjas aan een haakje, deed mijn zwembroek uit en …hé, geen haakje voor de zwembroek? Gelukkig denken mannen praktisch en ik hing mijn zwembroek over de rand van de deur. Opgelost.
Enkele tellen later hoorde ik twee dames gieren van het lachen… Ik vroeg, terwijl ik mij afdroogde, wat er voor lolligs te beleven viel. Het bleek dus te gaan over die zwembroek! Dat was raar zeiden ze.
Echt, soms begrijp ik vrouwen echt niet!
Nadat we allemaal weer aangekleed waren dronken we nog wat in het restaurant. Zij een cappuccino, ik een biertje want dat zoute water had mij behoorlijk dorstig gemaakt. In de auto terug werd mij gevraagd wat ik er nou echt van vond en ja, ik moet bekennen dat het toch wel lekker geweest was.
Wordt vervolgd wellicht?
