Mannen zijn anders dan vrouwen! Dat zal niemand betwisten want vrouwen hebben andere fysieke kenmerken dan de man, kenmerken die ik hier echt niet hoef uit te leggen. Nee, ik heb het hier over het mentale verschil en daarover kun je blijven schrijven, dat is een onuitputtelijke bron met (dankbare) onderwerpen voor ons, de verwonderde en in mijn geval, verwarde man. Vanmorgen werd mij weer zo’n onderwerp in de schoot geworpen, het onderwerp ‘blind voor vrouwendingen’.
Waarom zie ik het nooit?
Mijn partner in de liefde is gisteren geopereerd aan haar linkeroog. Aan staar. Ze halen dan de vertroebelde lens eruit en stoppen er een kunstlens voor terug. Met andere woorden, ze halen het originele onderdeel eruit en stoppen er een splinternieuwe onderdeeltje voor terug.
Dankzij de wetenschap!
Ze loopt hier nu rond in beperking, dat wil zeggen dat ze even bepaalde dingen die ze gewend is om te doen even niet mag doen. Die taak heb ik nu gekregen en aangezien ik gek ben op rollenspellen hebben we bedacht dat ik nu haar verpleegkundige ben. Madam zit gezellig zielig te Netflixen vanuit haar Haagse relaxstoel en ik zorg voor een natje en een droogje.
Zo ging het gisteren nadat ze, gelukkig, weer heelhuids thuis gekomen was.
De nacht had ze ook goed doorgebracht en het is mij gelukt haar niet een keer een elleboogstoot te geven na een onhandige draai in de echtelijke sponde. Nu zou dat geen gevolgen gehad hebben voor haar oog, hooguit een vloek, want ze moet een week lang slapen met een beschermkapje over haar oog.
Voor de goede orde, ik slaap met een tok!
Want wij zijn in bed best wel onstuimig, soms is het net apenkooien. En over apen gesproken, zoals een baby aap aan haar moeder hangt zo hangt mijn schatteke aan mij, de hele nacht door! Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik regelmatig midden op de dag instort op de bank, om zo wat slaap in te halen.
Die dutjes zijn dus eigenlijk gewoon uit onmacht.
Afijn, toen we vanmorgen wakker werden en we elkaar hadden gecheckt op blauwe plekken en dergelijke, begon zij hardop na te denken hoe ze haar haren zou gaan wassen want er mag geen water in het beruchte oog komen. Daar had ze al eerder hardop over nagedacht en ik ving iets op dat ik dan haar haren maar moest wassen. Nu ben ik een best wel moderne man maar haren wassen van een ander is voor mij wel even een ‘dingetje’. Of laat ik iets duidelijker zijn, haren wassen van een vrouw, dat is voor mij wel een ‘dingetje’. Daar heb ik geen ervaring mee. Dat komt wellicht doordat ik enkel drie jongens op de wereld gezet heb en geen meisjes. Op de een of andere manier is mij dat nooit gelukt. Toen die gasten klein waren heb ik hun haren heus wel een keer gewassen en sterker nog, ik waste ook de haren van de hond, maar de haren van een vrouw had ik nog nooit gedaan. Wel heb ik laatst de haren van mijn moeder op haar eigen verzoek geborsteld, dat was niet wassen maar qua gevoel kwam het aardig in de buurt.
Daarom dacht ik hardop tegen mijn geliefde dat ik nog wel iets zou bedenken, soms ben ik best wel inventief.
We gingen eerst ontbijten en ik had wat bedacht tijdens de nachtrust. Het kostte wat slaap maar het was een geniaal plan: “Ik haal zo even een badmuts en dan knip ik er een rondje uit. Die trek ik dan over je hoofd, dan onder je haargrens tot over je ogen. Dan zijn je ogen bedekt en kun je zelf je haren wassen!”
Trots op deze oplossing nam ik een hap van mijn koolhydraatrijk brood, nam een slok van mijn koffie en keek genoegzaam kauwend haar vragend aan, wat ze ervan vond. Ze staarde mij aan, net zoals die cowboy’s in die prachtige spaghetti westerns. Ik dacht zelfs het geluid van een mondharmonica te horen!
“Ik doe het zelf wel, laat maar.” was haar antwoord, was haar vonnis…
Ze ging naar boven en ieder deed zijn ding. Ik haalde de vaatwasser leeg, vrat als beloning een chocolaatje van het schaaltje chocolaatjes welke mijn schatje van de achterbuurvrouw gekregen had, trok een stofzuiger door de kamer, nam nog even deel aan de zin en onzin van de diverse media op de telefoon en pikte nog een chocolaatje omdat ze wel heel erg lekker waren. Vervolgens vergat ik de discussie bij het ontbijt.
Zoals ik wel vaker dingen vergat die er niet toe doen.
Even later kwam ze weer fris, fruitig en goedgemutst beneden en passeerde ik haar onder aan de trap. Nu kon ik de badkamer in en daarna stond een stukje schrijven op mijn programma. Ik sloot de deur achter mij en net toen ik bij de vijfde tree van de trap was ging de deur weer open en keek ik in twee, of nou ja, anderhalf paar boos kijkende ogen: “Je ziet het niet hè! En je vraagt je ook niet af hoe ik het gedaan heb!”
Mijn benen begonnen te trillen van het balanceren op trede vijf, waarvan ik wist dat een van de bouten wat los zat en dat ik daar toch eens wat aan moest doen. Maar het kwam ook doordat ik totaal geen idee had waar ze het over had. Vragend keek ik haar aan, als een hond zijn baasje kan aankijken…
“Hoe ik mijn haren nu gewassen heb!” antwoordde ze, bijtend op haar lippen.
“Maar je ziet het niet! Je ziet het nooit!” vervolgde ze haar relaas, duidelijk zwaar teleurgesteld. “Omdat het je niet interesseert. Wanneer ik wat verander in huis zie je het niet, wanneer ik iets in de tuin gedaan heb zie je het niet, wanneer ik een nieuw jurkje of bloesje aan heb zie je het niet en wanneer ik de was gedaan heb zie je het niet.”
We zijn inmiddels een paar uur verder en ik loop op mijn tenen. Telkens scan ik alles om mij heen en sla het op, om haar vóór te zijn wanneer ik weer iets moet zien. Mijn ogen zijn prima alleen mijn grijze massa loopt wat achter ben ik bang. Over vier weken moet het andere oog onder het mes en kan ze daags erna weer perfect alles zien. Dan is ze (qua ogen..) weer een jonge meid en zal ze waarschijnlijk nóg meer dingen zien die ik niet zie.
En dan zal ze mij met andere ogen gaan bekijken.
Ben ik bang….
