Mijn pedicure gaf mij van de week een standje. Ze lachte er wel bij maar haar ogen spraken boekdelen, ik had iets gedaan en was daarmee duidelijk een grens over gegaan. Ze kreeg bijval van mijn geliefde en een toevallig aanwezige vriendin. Met zijn drieën vielen ze mij aan, zonder gêne, hard en meedogenloos.
Dat klinkt eigenlijk best wel hautain, ‘mijn’ pedicure. Want ze is niet van mij, ze doet haar ding gewoon voor mij maar ook voor anderen. Ze kwam enkele maanden geleden in mijn leven nadat mijn geliefde zat was van mijn ruwe voeten in bed. We zijn nogal van het ‘lepeltjelepeltje’ en regelmatig lagen haar schenen open en moest ik aan de slag met de hansaplast. Maar ook het linnengoed had er onder te lijden. En mijn sokken. En haar panty’s, maar dat komt weer van mijn handen die eigenlijk ook wel eens een onderhoudje nodig hebben.
De pedicure kwamen we op het oog via de schoonheidsspecialiste van mijn geliefde, een schoonheidsspecialiste die ze overigens niet nodig heeft want ze is de mooiste van de hele wereld en ze leest ook graag mijn schrijfsels. Dusssss….
Deze jongedame, Martha, komt nu om de twee maanden gezellig bij ons thuis en ik mag dan altijd als eerste. Ook deze keer moest ik mijn voeten op een krukje leggen en ging ze aan de slag, beschermd met mondkapje en handschoenen want mijn voetjes zagen er dreigend uit. Vervolgens valt ze met allerlei soorten freesjes het ruwe landschap aan, een best wel aangename bezigheid want ‘de brand’ wordt direct geblust met een fris straaltje water. Tijdens haar bezigheden klepten de dames er gezellig op los en begreep ik ineens waarom de dames altijd zo bezig zijn met uiterlijke verzorging.
Voor de gezelligheid!
Uiterlijke verzorging is niet een onderwerp waar ik direct aan denk wanneer ik net van bed ben. Nee, mijn eerste gedachten zijn: tanden poetsen, huiskloffie aan, koffie, een bezoek aan het toilet (met gsm of goed boek) en wel of geen gekookt eitje bij het ontbijt. Wanneer dat alles achter de rug is pak ik een douche, scheer mezelf, spuit wat aftershave over mij heen en kleed mij aan. Oh ja, ik check wel altijd na het scheren mijn oren en neus… Daar groeien nog wel eens haren die totaal geen richtinggevoel hebben en die elimineer ik dan ook direct met mijn koksmes!
Dat dan weer wel.
Na een stief kwartiertje glommen mijn voeten weer van trots en bedacht ik mij dat ik best wel mooie voeten heb. Net op het moment dat ik dat wilde delen met de dames, klonk er een ijselijke gil: “Wat heb je met je nagel gedaan?”
Verbaasd keek ik op en zag het vuur uit de ogen komen van Martha. Dat was ik niet gewend, normaal straalde ze altijd en zo nu en dan zag ik zelfs enkele twinkelingen. Nu was dat anders en ik schrok er van. “Wat heb ik gedaan dan?” vroeg ik.
Ze had de aandacht van de andere dames, trok mijn voet omhoog en wees op mijn grote teen. Ik gaf nu ook een gil want mijn been schoot spontaan in de kramp! Ik wilde protesteren maar kreeg de gelegenheid niet, drie paar vrouwenogen bogen zich over mijn teen en hoofdschuddend begonnen ze commentaar te leveren, commentaren die er niet om logen.
Het ging om mijn nagel. Om precies te zijn, de nagel van mijn grote teen, al 54 jaar aanwezig aan mijn rechtervoet. Deze zat onlangs te irriteren, hij groeide letterlijk mijn lijf in. Nu kan ik best wel tegen pijn maar deze keer was ik het zat en heb toen met een kniptangetje de nagel in het midden ingeknipt en vervolgens afgescheurd waarna de spanning eraf was.
De verlichting die daarna optrad was hemels!
“Hoe kan je dat nu doen? Je trekt toch niet voor je plezier je nagel eraf? En dat deed je met een tang?” De drie musketiers bestookten mij eensgezind met commentaar en trokken daarbij hun meest verontwaardigde blikken. Natuurlijk was ik mij wel van het kwaad bewust maar gaf geen centimeter toe naar het vrouwvolk omdat ik nu eenmaal stoer wil overkomen. Daarom ging ik in de tegenaanval en vertelde hen dat mannen dit nu eenmaal doen. Vorig jaar had ik mijn andere teen die nogal verkalkt was, ‘gevlakt’ met een aardappelschilmesje omdat het vijlen mij te lang duurde.
De afschuw was af te lezen van de lieve gezichtjes maar Martha vervrouwde zich en deelde mij mede dat dit wel eens slecht zou kunnen aflopen. Ze ging haar best doen om het leed te verzachten en na een kopje thee (voor de schrik) ging ze met allerlei gereedschappen aan de slag, onder andere een nagelheffer!
Na een minuut of tien had ze het klaar en liet ik trots mijn opgelapte teen zien aan de aanwezige dames en aan de buren die nu ook in het publiek zaten.
Zij waren namelijk op het gegil van mij afgekomen…
