Van God los…

Na vanavond weet ik het zeker: ons land is van God los!

Nederland was ooit een gezellig, kneuterig en een rechtvaardig land, een land met normen en waarden waar menig ander land een voorbeeld aan zou kunnen nemen. Voetbalfans van twee clubs stonden gebroederlijk naast elkaar in de vakken van het stadion hun ploegje aan te moedigen, men had respect voor de ouderen en de ouderen hadden respect voor de jongeren, de politie was je vriend, op de snelwegen waren we een heer, boeven sloegen mekaar op de neus en op zondag gingen we naar de kerk.

Dat hielden we aardig wat jaartjes vol totdat de arrogantie ons parten ging spelen, arrogantie die geboren werd nadat we aan de welvaart roken. Die arrogantie maakte plaats voor hele korte lontjes want we werden individuen en ja, ho eens even, ik mag zeggen wat ik denk.

Gadverdamme!

Terwijl ik dit schrijf komt de stoom uit mijn oren en neus en zullen ze later wel zeggen dat ik emotioneel niet helemaal toerekeningsvatbaar was maar ho eens even, ik mag zeggen wat ik denk!

Vanwaar deze agressie ineens?

Ik heb vanavond gekeken naar een aflevering van de Rijdende Rechter. Deze aflevering was de druppel, ik gooi de tv de deur uit en kijk nergens meer naar. Dan hoef ik ook niet meer ergens van op te kijken! De commerciële zender had ik al verbannen vanwege de vele riool programma’s maar nu komen daar ook nog de ‘Doe effe normaal’ tv zenders, NPO 1, 2 en 3 bij!

Dan maar alle dagen Netflix!

Normaal was dit programma een van mijn favoriete programma’s. De ene keer ging het om een overhangende boom, de andere keer over een schutting die op de verkeerde grond gepaald was en weer een andere keer ging het om overlast van geluid bij de buren. Kneuterigheid ten top doch zeer ontspannend om naar te kijken. Dan ging je voor jezelf een mening vormen en dan maar hopen dat deze mobiele rechter daar ook zo over dacht.

Ik was al jaren fan!

Maar na vanavond is het klaar. Het ging over… Ja, waar ging het eigenlijk over? Zelfs dat was niet te volgen, het was zó gênant dat er geen chocola van te maken was. Als ik bij dat programma zou werken dan had ik allang gezegd: “Hup, dit is niks, inpakken en wegwezen willen we de kijker nog serieus nemen. We pakken dat item wel over die overhangende dakgoot in Katwijk.

Deze aflevering was nog erger dan de riooljournalistiek die de heren Santegoeds of Verlinde bedrijven. Dit was martelen. Dit was geestelijke mishandeling van de deelnemers én van de kijkers. Hier waren de gedoetjes van VVD’ers, D66’ers en ING bankdirecteuren echt helemaal niets bij. Die zou je dan, in het licht wat de Rijdende Rechter allemaal liet zien, nog weg kunnen schrijven als kwajongensstreken. Politiek Den Haag had je wel aan kunnen rekenen dat zij hier geen vragen over gesteld hadden tijdens het wekelijks vragenuurtje. Vragen over hoe het nu eigenlijk zit bij de aanstichters, de Nederlandse Christelijke Radio Vereniging (NCRV) en de Katholieke Radio Omroep (KRO) die betaald worden met belastinggeld. Voor de duidelijkheid (en ik heb er zo’n hekel aan om dit te zeggen maar doe het nu toch!), ONS BELASTINGGELD! Vragen hoe ze zo van God los zijn geraakt door de Rijdende Rechter naar mensen te sturen die eigenlijk tegen zichzelf beschermd zouden moeten worden. Op de website van de NCRV en de KRO  staat: Samen Leven, Samen doen, Samen Geven en Samen Zien. Allemaal heel christelijk opgeschreven maar het gaat vreselijk fout bij de uitvoering ervan!

God is ook boos en toonde dat al door orkaan Florence op ons af te sturen. En terecht!

De Rijdende Rechter, Meester John Reid, had ook in kunnen grijpen. Als medebedenker van de ontzettend leuke cartoon Fokke & Sukke schat ik hem toch hoog in en zal hij morgen de NCRV en KRO laten weten per direct te stoppen met zijn medewerking aan dit programma. Of was Meester Reid ooit als student verbonden met die studenten-gekkies van Vindicat uit Groningen?

Want dan zal het alleen maar erger worden, ben ik bang…

We kijken steeds minder televisie en dat begin ik ook steeds meer te begrijpen. Ik wil niet op mijn vrije avond, gezeteld op mijn Leen Bakker bank, op de hoogte gebracht worden van pornofilmpjes in Whatsappgroepen of van geile buurmannen die zoenen met de buurvrouw. Van mij mogen ze dat doen maar niet in mijn woonkamer. Dat is categorie leedvermaak. En daar hou ik niet van. Niemand houdt daar van want we houden ook niet van pesten. En we houden ook niet van kinderen die door een Staatsecretaris teruggestuurd worden naar hun oorspronkelijke land terwijl politieke partijen als de PVV en het Forum voor Democratie hoogtij vieren. Daar houden we niet van.

Nee, we smullen er van!

Want er is geen beter vermaak dan leedvermaak. Zodra er ook maar iets van ruzie in de straat is staan we direct klaar om te kijken. Met de mobiel in camera stand want dan kunnen ze die filmpjes weer door Appen naar anderen. Zelfs als wordt er iemand in elkaar geslagen dan kijken we, nog net niet kwijlend van sensatiezucht en als de hulpverlener in beeld komt vallen we die lastig omdat ze het feestje bederven…..

Sensatie is het nieuwe roken durf ik hier wel te beweren!

Overdrijf ik? Neen! Integendeel. Het bewijs zag ik tijdens de Hoorzitting, een onderdeel van het programma. Dan komen de kemphanen bij elkaar in een plaatselijke horeca-gelegenheid en gaat de rechter proberen te ontdekken waar de problemen liggen. Op de voorste rij zitten de hoofdpersonen maar dat is niet belangrijk, we weten immers al wat hun probleem is. Nee, het gaat om de mensen erachter, die gaan daar zitten om te kijken wat er allemaal staat te gebeuren. Oké, dat mag natuurlijk, we leven in een vrij land. Maar ik zag ook kinderen en toen ging bij mij het licht uit, toen knapte er iets en wist ik dat de normen en waarden die wij ooit met zijn allen bedacht hebben, voorgoed verdwenen zijn.

Geïnfecteerd door de kijkcijfers. En nee, het gevaar zit niet in de meningokokken Type W! Het gevaar zit in ons zelf zolang we accepteren dat de televisie dit soort bagger over ons heen mag gooien elke avond.

Gadverdamme!

Auteur: Arjen Veldhuizen

Schrijverijtjes van Muis: Hallo, ik ben Arjen Veldhuizen en mijn roots liggen op Terschelling waar ik in 1964 ter wereld kwam (eigenlijk in het St. Jozef ziekenhuis te Harlingen maar mijn ouders woonden op het eiland). Ik ben getrouwd met Janet en wij hebben samen(gesteld) 4 zonen, Youri, Bas, Sven en Sil. Sinds mei 2020 zijn wij de trotse Oma en Opa geworden van kleindochter Roméline, dochter van Jorinde & Youri! Op de Lagere school kwam ik er al achter dat ik iets met schrijven had, als puber kwam het al meer tot uiting en eigenlijk tot op de dag van vandaag heb ik ‘schrijfdrang’. Op deze website staan schrijverijtjes, Muizenstaartjes zoals ik ze noem, over zaken die mij bezighouden en die ik in de afgelopen 7 jaar aan Facebook toevertrouwd had en teksten die ik schrijf voor Hoemannendenken.nl en OldambtNu.nl. Ik schrijf soms luchtig, soms wat inhoudelijker en laat mij graag inspireren door mijn omgeving. Hieronder staan al mijn teksten die ik vanaf begin 2011 geschreven heb, dus hoe meer je naar beneden scrolt hoe langer geleden. Veel leesplezier!

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.